19-8-2013 | LAWNET

Απόφαση-«οδηγό» εξέδωσε το Συμβούλιο της Επικρατείας

Νέα χαρακτηριστική απόφαση, προκειμένου για δικαίωμα αποζημίωσης ιδιοκτητών ακινήτων, οι οποίοι αδυνατούν να αξιοποιήσουν την περιουσία τους λόγω επιβολής περιοριστικών περιβαλλοντικών μέτρων, εξέδωσε το Συμβούλιο της Επικρατείας.

Η υπό κρίση υπόθεση αφορά ακίνητο στην Κέα, αγορασμένο προ 60 ετών, εντός έκτασης η οποία κηρύχθηκε αρχαιολογικός χώρος το 1979. Το 1993, 40 χρόνια μετά την αγορά του επίμαχου ακινήτου, εκδόθηκε υπουργική απόφαση, βάσει της οποίας το ακίνητο εντασσόταν σε ζώνη με απαγόρευση δόμησης, με επιτρεπτή μόνο τη γεωργική-κτηνοτροφική εκμετάλλευση της έκτασης. Το 1996 η αρμόδια Εφορία Αρχαιοτήτων πραγματοποίησε θετική εισήγηση, προκειμένου οι ιδιοκτήτες να λάβουν τη νόμιμη και συνταγματικά προβλεπόμενη αποζημίωση λόγω απαλλοτρίωσης. Ωστόσο, λόγω «παγώματος» των σχετικών διαδικασιών, οι ιδιοκτήτες προσέφυγαν στη δικαιοσύνη, αξιώνοντας αποζημίωση ύψους σχεδόν ενός (1) εκατομμυρίου ευρώ.

Το Συμβούλιο της Επικρατείας, με την υπ’ αριθμ. 2165/13 απόφασή του, ανέτρεψε προηγούμενες απορριπτικές αποφάσεις των διοικητικών δικαστηρίων, αποφαινόμενο υπέρ της υποχρέωσης της πολιτείας να καταβάλει αποζημιώσεις, κάθε φορά που λαμβάνει μέτρα προστασίας αρχαιολογικών χώρων, περιβάλλοντος κλπ., που απαγορεύουν ή περιορίζουν τη δόμηση ή δεν επιτρέπουν γενικά την αξιοποίηση και χρήση του ακινήτου, σύμφωνα με τις συνθήκες του χρόνου της αγοράς. Ειδικότερα, κρίθηκε, ότι ότι η θεμιτή επιδίωξη για προστασία του περιβάλλοντος (πολιτιστικού, φυσικού κ.λπ.) «δεν απαλλάσσει το κράτος από την υποχρέωσή του να αποζημιώσει τον θιγόμενο ιδιοκτήτη, το ακίνητο του οποίου κατά τον χρόνο κτήσης του δεν υπέκειτο στους περιορισμούς που επέβαλε αργότερα η πολιτεία».

Ωστόσο, οι Σύμβουλοι επεσήμαναν, ότι η αποζημίωση δεν μπορεί να ξεπερνά την πλήρη αξία του ακινήτου (ακόμα και όταν απαγορεύεται η δόμηση) αφού η δυνατότητα έστω και περιορισμένης χρήσης και κάρπωσής του παραμένει καταρχήν στον θιγόμενο ιδιοκτήτη. Για τον υπολογισμό δε του ύψους της αποζημίωσης πρέπει να λαμβάνονται υπόψη ο προορισμός του ακινήτου, η δυνατότητα εκμετάλλευσης, οι νόμιμοι περιορισμοί δόμησης κατά τον χρόνο αγοράς του, ενώ συνεκτιμάται και η στάση της πολιτείας.

Με την ως άνω απόφαση, το Συμβούλιο της Επικρατείας ανατρέπει πάγια νομολογία των Διοικητικών Εφετείων, βάσει της οποίας τα περιοριστικά μέτρα που ελάμβανε το κράτος, δημιουργώντας ζώνες προστασίας κοντά σε αρχαιολογικές περιοχές, ενείχαν σκοπό δημοσίου συμφέροντος και δεν αποτελούσαν ουσιώδη περιορισμό της ιδιοκτησίας επί ακινήτων εκτός σχεδίου, τα οποία συνήθως προορίζονται για γεωργική χρήση. Ουσιαστικά, πρόκειται για εναρμόνιση με τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, που θεωρεί μεν απολύτως θεμιτά τα μέτρα προστασίας του πολιτιστικού – φυσικού – οικιστικού περιβάλλοντος, αλλά θεωρεί αδιανόητη τη μη καταβολή αποζημίωσης για την απομείωση της ακίνητης περιουσίας.

Πηγή: www.lawnet.gr

ΚατηγορίεςΔιάφορα

Tags: Συμβούλιο της Επικρατείας