Ανάγκη προστασίας του λαγόγυρου που εμφανίζεται στο Εθνικό Πάρκο Δέλτα Αξιού
Ενα μικρό σκιουράκι, που το όνομά του παραπέμπει σε… λαγό, αποτελεί μόνιμο κάτοικο του Εθνικού Πάρκου Δέλτα Αξιού – Λουδία – Αλιάκμονα, όπου κάνει εμφανή την παρουσία του, με τα λαγούμια που σκάβει στο έδαφος.
Ο λαγόγυρος (Spermophilus citellus), είδος που θεωρείται στην Ελλάδα – αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη, όπου συναντάται – τρωτό, είναι ένας εδαφοσκίουρος που επιλέγει περιοχές με χαμηλή βλάστηση και καλή αποστράγγιση, όπως λιβάδια, στέπες, πεδιάδες ή ακόμη και περιοχές με ανθρωπογενή δραστηριότητα.
Εντοπίστηκε και στο Εθνικό Πάρκο, όπου, τις τελευταίες μέρες, επιστήμονες του Φορέα Διαχείρισης πραγματοποιούν εξόρμηση για να μελετήσουν τον πληθυσμό του, σε συνέχεια έρευνας που εκπόνησε, στο πλαίσιο πρακτικής άσκησης, η τελειόφοιτη της Σχολής Βιολογίας του ΑΠΘ Δήμητρα – Λήδα Ράμμου, πριν από δύο χρόνια.
Όπως διαπιστώθηκε, υπάρχει μικρή μείωση στα ενεργά λαγούμια του λαγόγυρου, αλλά εκτιμάται ότι πρόκειται για μια φυσιολογική διακύμανση στους πληθυσμούς, που δεν είναι ανησυχητική.
“Ωστόσο, το είδος αντιμετωπίζει κινδύνους από την εκτεταμένη καλλιέργεια, κυρίως αυτών που απαιτούν μεγάλες ποσότητες νερού, όπως οι ορυζώνες. Η αναγκαιότητα για την προστασία του καθίσταται επιτακτική μετά την παρατηρούμενη καταστροφή των φυσικών του ενδιαιτημάτων και τη δηλητηρίαση από φυτοφάρμακα” αναφέρει στο ΑΠΕ – ΜΠΕ η κ. Ράμμου.
Όπως εξηγεί και στην εργασία της, το νερό καταστρέφει τα λαγούμια του λαγόγυρου, τα οποία έχουν 1-5 εισόδους/εξόδους που ενώνονται σε έναν εσωτερικό θάλαμο, βάθους μισού έως ενός μέτρου. Οι στοές κλείνονται με χώμα περίπου 50 εκατοστών από το ζώο, είτε κατά την ενεργή περίοδο, όταν κοιμάται, είτε κατά την περίοδο της χειμερίας νάρκης.
Σύμφωνα με την ερευνήτρια, ο ελληνικός πληθυσμός του λαγόγυρου είναι από τους σημαντικότερους, καθώς μπορεί να εμφανίζει διαφορετικά χαρακτηριστικά από αυτόν των βορειότερων πληθυσμών. “Παρ΄όλα αυτά”, διευκρινίζει, “οι γνώσεις γύρω από το είδος είναι ελάχιστες. Επιπρόσθετα, η σταδιακή μείωση των πληθυσμών σε ολόκληρη την Ευρώπη, λόγω της αύξησης καλλιεργούμενων εκτάσεων και μείωσης της συστηματικής κτηνοτροφίας, καθιστά αναγκαία την άμεση δημιουργία ενός προγράμματος διαχείρισης του είδους”.
Στην καταγραφή της κατανομής του πληθυσμού του λαγόγυρου στην περιοχή του Εθνικού Πάρκου Δέλτα Αξιού – Λουδία – Αλιάκμονα που υλοποίησε η κ. Ράμμου, οι μεγαλύτερες αποικίες βρέθηκαν στον βοσκότοπο έξω από το χωριό Ανατολικό, στη δυτική όχθη του ποταμού Αξιού, που αποτελεί ανάχωμα κοντά σε κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις, στο ανάχωμα του Καλοχωρίου και στην ανατολική όχθη του Αξιού ποταμού. Στη Χειναρού και στις Παλαιομάνες, η κατανομή του λαγόγυρου είναι περιορισμένη εξαιτίας των καλλιεργειών ρυζιού, ενώ στη Χειναρού βρέθηκε και ο μεγαλύτερος αριθμός ανενεργών λαγουμιών, σε σχέση με των ενεργών, κάτι που ίσως οφείλεται – εκτιμά η κ. Ράμμου – στη χρήση γεωργικών λιπασμάτων και σε αυθαίρετες ανθρώπινες επεμβάσεις.
Συνολικά, πάντως, βρέθηκαν 824 συστήματα λαγουμιών, εκ των οποίων μόνο τα 36 ήταν ανενεργά. Η κατανομή τους εκτείνεται κυρίως στο νότιο μέρος του πάρκου, κοντά στο δέλτα του ποταμού Αξιού και κυρίως εκεί, όπου η ανθρωπογενής παρουσία είναι αισθητή.
“Συμπερασματικά, στο Εθνικό Πάρκο Δέλτα Αξιού – Λουδία – Αλιάκμονα υπάρχουν αποικίες λαγόγυρων, που το μέγεθός τους και η πιθανότητα για επιβίωση είναι άμεσα συνδεδεμένη με την ανθρώπινη παρουσία. Ο κύριος λόγος της υποβάθμισης του πληθυσμού οφείλεται στην καταστροφή των ενδιαιτημάτων και στην εντατικοποίηση και επέκταση των καλλιεργειών” καταλήγει η κ. Ράμμου.
Νατάσα Καραθάνου
ΚατηγορίεςΆγρια Ζωή
Αφήστε μια απάντηση