Πρωταγωνιστούν :
Ο κ. 2 Ε στον ρόλο του Χρηματοδότη και Ο κ. Ε στο ρόλο του Ταμία ή Διαχειριστή.

   Συμπρωταγωνιστούν :
Οι κ.κ. έψιλον στο ρόλο του επιδοτούμενου.

   Η πρωτοτυπία του είναι ότι ο σκηνοθέτης αφήνει τον κάθε θεατή να δώσει το τέλος που επιθυμεί».

   Εντύπωση μου έκαναν όσα διάβασα και αποφάσισα να παρακολουθήσω την παράσταση. Λίγα λόγια λοιπόν για την υπόθεση του έργου, που απ’ ό,τι μου είπαν παιζόταν συγχρόνως και σε άλλους ελληνικούς δρόμους.

   Χρηματοδότης:

Διαπραγματευόταν με τον ταμία το αιτούμενο χρηματικό ποσό και υποδείκνυε τις εργασίες και τον τρόπο αποπληρωμής του. Για τις εργασίες που απαιτούσε να γίνουν έβαζε συνήθως τον ταμία- σπάνια τους ευεργετούμενους- να υπογράφει για την τήρηση των υποχρεώσεων που είχαν οι επιδοτούμενοι. Έδινε το αιτούμενο ποσό και περίμενε. Έδειχνε υπομονετικός και αγαπητός.

   Ταμίας ή διαχειριστής: 

Μετά από επεξεργασία παρέδιδε το χρηματικό ποσό στους ενδιαφερομένους προς χρήση. Απέκρυπτε τη συμφωνία με το χρηματοδότη και με ψιλά γράμματα σημείωνε τις δεσμεύσεις – υποχρεώσεις των επιδοτούμενων.

   Επιδοτούμενος:

Το ρόλο υποδύεται η πλειοψηφία των ηθοποιών- κομπάρσων. Ο σκηνοθέτης και οι συντονιστές επέλεγαν για τις ανάγκες της παράστασης αντιπροσωπεία τους με κριτήρια προσωπικά. Οι υπόλοιποι ήταν θεατές. Γενικά όλοι τους ήταν καλής διάθεσης άνθρωποι στην αρχή. Πολύ πειστικοί στο ρόλο τους ο καθένας. Πίστευαν ότι ήταν δικά τους όσα τους έδιναν. Αυτό θα τους έλεγε ο σκηνοθέτης στις πρόβες, αυτό και οι συντονιστές στις δοκιμές της παράστασης. Για το λόγο αυτό, φρόντιζαν αρκετά απ’ όσα έπαιρναν να τα ξοδεύουν κυρίως για την καλοπέρασή τους. Οι περισσότεροι στη διασκέδαση -εξάλλου μια ζωή την έχουμε-, αρκετοί όμως φρόντιζαν και την οικογένεια. Όλοι τους, όμως, απέφευγαν -σχεδόν πάντα- να διαβάζουν τα ψιλά γράμματα. Άλλωστε σε παράσταση έπαιζαν, πού καιρός ν’ αλλάξουν γυαλιά.

   Το έργο κυλούσε, όλοι ήταν χαρούμενοι, αλλά όσο περνούσε η ώρα και ο χρηματοδότης άρχιζε να ανοίγει χαρτιά και να διαβάζει φωναχτά τα ψιλά γράμματα, οι κ.κ. έψιλον έδειχναν στην αρχή έκπληκτοι και στην συνέχεια ανήσυχοι. Τα συναισθήματα των θεατών διάφορα. Οι αντιδράσεις ποικίλες. Έτσι χωρίστηκαν σε ομάδες. Κάποιοι είχαν ένα διαρκή θυμό έτοιμοι να εκραγούν, σε άλλους διέκρινες ζήλια, άλλοι έκλειναν το μάτι πονηρά και άλλοι αδιαφορούσαν.

   Ξαφνικά ο κ. 2Ε σταμάτησε να μιλά και έδινε σημειώματα στον κ. Ε, που αυτός με τη σειρά του τα μοίραζε στους κ.κ. έψιλον. Στην αρχή αυτοί έφτιαχναν χάρτινα αεροπλανάκια και τα πετούσαν όσο πιο μακριά μπορούσαν. Μερικά έφταναν μέχρι το Χρηματοδότη , τα περισσότερα όμως τα μάζευε ο Ταμίας και τα έσχιζε ή έφτιαχνε κι αυτός με τη σειρά του άλλα χάρτινα παιχνιδάκια. Ο Χρηματοδότης για να μη δείχνει τον εκνευρισμό του άλλαζε συνεχώς πρόσωπο. Προς το τέλος, μερικοί από τους ηθοποιούς και τους θεατές εκνευρίζονται, βγαίνουν στο δρόμο και τον κλείνουν στους ανυποψίαστους οδηγούς των αυτοκινήτων, που η «κακή ώρα» τους έφερε να περνούν από εκεί. Ως συνήθως, άλλοι φταίνε και άλλοι την πληρώνουν. Ευκαιρία βρήκαν να καπνίσουν και να βάλουν κάτι στην κοιλιά τους, από την υπαίθρια καντίνα που από ώρα είχε εγκατασταθεί στο πλάι και τώρα ήταν καταμεσής του δρόμου βάζοντας και δεύτερη ψησταριά. Οι περισσότεροι όμως υπομονετικά κάθονται στα καθίσματά τους. Μαγεύτηκαν από τα σκηνικά………..

   Αργά το απόγευμα συνέχισα το ταξίδι μου για τη Θεσσαλονίκη.