Ο κ Κώστας Κατσούδας είναι δασοφύλακας και μέσα από πόνημά του εκφράζει προσωπικές απόψεις γύρω από το θέμα της ιδιωτικής Θηροφυλακής, και η οποία, όπως αναφέρει, έχει ή θα πρέπει να έχει σχέση με τα ζητήματα οργάνωσης και περαιτέρω ενίσχυσης των δασικών υπηρεσιών. Τις δημοσιεύει με την ελπίδα για έναρξη μιας δημόσιας διαβούλευσης, χωρίς φανατισμούς, ταμπού και περιχαρακώσεις και με απώτερο στόχο τα ώτα ακουόντων.. Διαβάστε  όσα ενδιαφέροντα αναφέρει ο κ Κατσούδας.

ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΘΗΡΟΦΥΛΑΚΗ – ΘΗΡΑ – Κ.Ο.

Επειδή το θέμα της ιδιωτικής Θηροφυλακής αποτελεί μία εξαγγελία του Κυβερνητικού Κόμματος, η οποία έχει ή θα πρέπει να έχει σχέση με τα ζητήματα της οργάνωσης των δασικών υπηρεσιών, νομίζω πως θα ήταν χρήσιμο να παραθέσω κάποιες σκέψεις μου, κυρίως προς την κατεύθυνση της ενίσχυσης της άποψης να ενδυναμωθεί η Δασική Υπηρεσία στον τομέα αυτόν. Ορμώμενος από την καλώς κατά τη γνώμη μου, πολιτική προσέγγιση που ακούγεται με κάθε ευκαιρία από τη νέα πολιτική ηγεσία, για το σεβασμό και την τήρηση του Συντάγματος, θα πρέπει καταρχήν να υπενθυμίζεται συνεχώς τα ήδη υπάρχοντα προβλήματα που εμφανίζει ο θεσμός αυτός από μόνος του όπως:

1. το ασυμβίβαστο της ανάθεσης της αστυνόμευσης της θήρας ή της θηροφύλαξης στους κυνηγούς, αφού στην ουσία αυτοί είναι ελεγχόμενοι

2. η απαξίωση, υποβάθμιση, αποσυντονισμός και κατακερματισμός των αρμοδιοτήτων των δασικών υπηρεσιών και η σύγχυση που δημιουργείται στους πολίτες για το ρόλο τους

3. η εμφάνιση συγκρούσεων συμφερόντων και ο ανούσιος ανταγωνισμός με ιδιωτικούς φορείς.

Εκτός αυτών, μία άλλη διάσταση που χρειάζεται να τονιστεί είναι αυτή της αντισυνταγματικότητας που εμφανίζει ο θεσμός της ιδιωτικής θηροφυλακής. Δηλαδή η αντισυνταγματικότητα της ανάθεσης σε ιδιώτες ή ν.π.ι.δ., κρισίμων καθηκόντων όπως τα ανακριτικά και αστυνομικά καθήκοντα που προορίζονται να ασκηθούν σε δημόσιες δασικές ή μη εκτάσεις σε κάθε πολίτη. Γιατί εκ των άλλων, με το σκεπτικό αυτό θα μπορούσαν και οι ψαράδες να δημιουργήσουν δικό τους Λιμενικό Σώμα ή τα εμπορικά επιμελητήρια να δημιουργήσουν το δικό τους ιδιωτικό Σ.Δ.Ο.Ε.

Πέραν αυτών η αντισυνταγματικότητα αυτή έχει σοβαρά ερείσματα και μέσα από τη νομολογία του Σ.τ.Ε. με την γνωστή απόφαση της ΟΛΟΜΕΛΕΙΑΣ του Σ.τ.Ε. με αριθ. 1934/1998, στην οποία έχουν κριθεί τα επίμαχα ερωτήματα από καιρό και μάλιστα κατά τρόπο που δεν επιδέχεται καμία αμφισβήτηση.

Η Ολομέλεια του Σ.τ.Ε. με την απόφασή αυτή έκρινε ότι, σύμφωνα με το Σύνταγμα και μάλιστα με άρθρα τα οποία εξακολουθούν και ισχύουν αυτούσια μέχρι σήμερα, η ανάθεση αστυνομικής φύσεως καθηκόντων σε ιδιώτες ή ν.π.ι.δ. δεν είναι επιτρεπτή (βλ. σκεπτικό της παρ. 11 της απόφασης).

Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι στην ένσταση αυτή προβάλλεται πολλές φορές από τις κυνηγετικές οργανώσεις, ότι δήθεν τα καθήκοντα αυτά είναι κάτω από την άμεση εποπτεία και ευχέρεια των αρμόδιων κρατικών υπηρεσιών και ότι οι κυνηγετικές οργανώσεις έχουν ειδική οργάνωση και θεωρούνται συνεργαζόμενες με το κράτος και δικαιολογείται η αναγνώριση ή παραχώρηση αυτού του ….δήθεν «προνομίου»! Αυτό βέβαια δεν είναι ορθό και θα μπορούσε κανείς να αναπτύξει πολλά επιχειρήματα αλλά υπάρχουν και κάποιες βασικές παρατηρήσεις ουσιώδους σημασίας, όπως:

1. Ο χαρακτήρας των Κ.Ο. δεν δικαιολογεί σε καμία περίπτωση την παραδοχή αυτής της επιχειρηματολογίας τους, αφού οι Κ.Ο. είναι αμιγώς ν.π.ι.δ. και μάλιστα με όλα τα νομικά χαρακτηριστικά που έχουν οι γνωστές Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (Μ.Κ.Ο.). Είναι χαρακτηριστικό ότι πρόσφατα (2005) οι κυνηγετικές οργανώσεις έχουν αναγνωρισθεί και χρηματοδοτηθεί από το ίδιο το Κράτος ως Μ.Κ.Ο.! Θυμίζω επίσης ότι μετά από ενδελεχή και λεπτομερή εξέταση του νομικού τους καθεστώτος μία κυνηγετική οργάνωση (η Κ.Ο.ΜΑ.Θ.) εντάχθηκε στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα INTERREG ως Μ.Κ.Ο. Για να χρηματοδοτηθεί η Κ.Ο.ΜΑ.Θ. ως Μη Κυβερνητική Οργάνωση και κατ΄επέκταση να γίνει δεκτό ότι οι κυνηγετικές οργανώσεις μπορούν με βάσει το ισχύον νομικό τους καθεστώς να χαρακτηριστούν ως Μ.Κ.Ο., το τότε Υπουργείο Ανάπτυξης δέχτηκε το σκεπτικό γνωμοδότησης γνωστού καθηγητή (νυν Ευρωβουλευτή) του Συνταγματικού Δικαίου της Νομικής του Α.Π.Θ. Ακολούθως με βάση τη γνωμοδότηση αυτή γνωμοδότησε αντίστοιχα και το ίδιο το Υπουργείο θετικά, δηλαδή με την ίδια σκέψη.

2. Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίστηκε από την πρώην πολιτική ηγεσία του Υ.Π.Ε.Κ.Α. και την Κ.Σ.Ε. η προσφυγή των Δασικών Συνδικαλιστικών Οργανώσεων κατά «της απόφασης Χατζηγάκη» το 2009, είναι ενδεικτικός του συνταγματικού κωλύματος που έχει ο θεσμός των ιδιωτικών φυλάκων θήρας. Οι Δασικές Συνδικαλιστικές Οργανώσεις με την προσφυγή τους ουσιαστικά ζητούσαν την ακύρωση του θεσμού των ιδιωτικών φυλάκων θήρας των Κ.Ο. ως αντισυνταγματικού, προβάλλοντας πρωτίστως το νομικό χαρακτήρα των κυνηγετικών οργανώσεων (δηλαδή ως αμιγώς ν.π.ι.δ. – ΜΚΟ) με την επίκληση της προαναφερόμενης 1934/1998 απόφασης της Ολομέλειας του Σ.τ.Ε.. Τελικώς «αποφεύχθηκε» η επί της ουσίας εξέταση (από το Σ.τ.Ε.) αυτής της προσφυγής και τελικά η τότε πολιτική ηγεσία μετά από προφανείς «ενέργειες» των ενδιαφερομένων, κατέληξε να προχωρήσει σε νομοθετική τροπολογία (άρθ. 55 παρ. 3 εδ. 2 του ν. 4178/2013) και ουσιαστικά να ακυρώσει την απόφαση του «Χατζηγάκη», λίγους μήνες πριν την ημερομηνία εξέτασης της προσφυγής από το Σ.τ.Ε. Με αυτό τον τρόπο επιτεύχθηκε ο κυρίαρχος σκοπός. Να μην δημιουργηθούν τετελεσμένα και να ακυρωθεί η ιδιωτική θηροφυλακή ως αντισυνταγματική. Ένα ακόμη γνωστό επιχείρημα που προβάλλεται κατά καιρούς και συχνά από την πλευρά των κυνηγών, για τη μη αξιοποίηση των χρημάτων που εισπράττει το Κράτος από τη θηρευτική διαδικασία.

3. Όπως είναι γνωστό το ίδιο το Κράτος στηρίζει οικονομικά τις Κ.Ο. αλλά και την Ιδιωτική Θηροφυλακή τους (ή την ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΗ ΘΗΡΟΦΥΛΑΚΗ, γιατί στην ουσία γι΄αυτήν έχει σχεδιαστεί και υλοποιηθεί όλη αυτή η οργάνωση και οι νομοθετικές παρεμβάσεις με τροπολογίες). Με αποφάσεις του το Κράτος ουσιαστικά απαλλάσσει τις κυνηγετικές οργανώσεις από το άγχος να έχουν έσοδα, αφού ουσιαστικά «ωθούνται» οι κυνηγοί να γίνουν μέλη στους Κυνηγετικούς Συλλόγους και τους υποχρεώνει να καταβάλλουν τις τακτικές συνδρομές προς τους συλλόγους που επίσης το ίδιο το Κράτος καθορίζει. Για το λόγο αυτό το ποσοστό των κυνηγών που είναι μέλη στους κυνηγετικούς συλλόγους μπορεί να είναι περίπου 95 % και πλέον.

Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι το συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό των χρημάτων που καταβάλλουν οι κυνηγοί, από την έκδοση των αδειών θήρας, καταλήγει στις Κ.Ο. (περίπου 80% και πλέον). Αυτό ως γνωστόν, γίνεται με αποφάσεις του ίδιου του Κράτους, λαμβάνοντας υπόψη μάλλον ως πρόφαση, τη διατήρηση και λειτουργία της ΘΗΡΟΦΥΛΑΚΗΣ. Και γράφω «πρόφαση» γιατί πρέπει να έχουμε υπόψην μας ότι με βάση το άρθ. 19 του Ν. 3170/2003 και ιδιαίτερα με βάση την παρ. 3 του άρθρου αυτού, τα χρήματα αυτά η Κ.Σ.Ε. μπορεί να διαθέτει (και τα διαθέτει) σε όποιες άλλες δράσεις θέλει εκτός της Θηροφυλακής, αρκεί οι δράσεις αυτές να μπορούν να χαρακτηρίζονται με την ευρεία έννοια και αορίστως ως «φιλοθηραματικές», να συνδράμουν γενικά στην ανάπτυξη και αξιοποίηση του θηράματος, στην αναβάθμιση και προστασία του φυσικού περιβάλλοντος ή της άγιας πανίδας, κλπ.

Με αυτό τον τρόπο φαίνεται ότι στην πραγματικότητα οι Κ.Ο. έχουν αναχθεί επίσημα σε «κρατικά εκτελεστικά όργανα» και διαχειρίζονται με βάση τις προτεραιότητες τους και την προβολή τους, την πλειονότητα των χρημάτων που προκύπτουν από τη θηρευτική διαδικασία. Έτσι όμως εμποδίζεται να υλοποιηθεί ενιαία από την Πολιτεία η θηρευτική πολιτική με βάση τις προτεραιότητες που θέτει η ίδια η κοινωνία. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι χάνεται κάθε ευκαιρία να ανασχεδιαστεί και να αναδιοργανωθεί η θηρευτική δραστηριότητα και διαχείριση της άγριας πανίδας (ως οικονομική εισφορά της θήρας για τη χρήση αυτού του φυσικού πόρου της άγριας ζωής) από το ίδιο το Κράτος και τις υπηρεσίες του, καθώς κρατούνται καθηλωμένα τα έσοδα της Πολιτείας προκειμένου να εξυπηρετηθούν μικροπολιτικές σκοπιμότητες, ικανοποιώντας τις διοικήσεις των κυνηγετικών οργανώσεων.

Εδώ βέβαια η πλευρά των κυνηγών επικαλείται σχεδόν πάντα την ουσιαστική απουσία πολιτικής βούλησης να αξιοποιηθούν όπως πρέπει τα ήδη υπάρχοντα χρήματα από το Πράσινο Ταμείο (παλαιότερα τον Ειδικό Φορέα Δασών ή το Κ.Τ.Γ.Κ.Δ.) τα οποία είτε καλύπτουν άσχετες ανάγκες, είτε στην καλύτερη περίπτωση λιμνάζουν ή δεν έχουν στοχευμένες δράσεις σχετικά με τη θηρευτική διαδικασία.

Η άποψη όμως αυτή εκφράζει τη μισή αλήθεια διότι η άλλη μισή είναι ότι τροχοπέδη πολλές φορές στην ουσιαστική αξιοποίηση των χρημάτων αυτών, για τον σκοπό που επιβάλλεται να διοχετευθούν, είναι το μικρό τους ύψος σε σχέση με το πόσο μεγάλες ανάγκες πρέπει να εξυπηρετήσουν. Έτσι αποθαρρύνεται κάθε σκέψη ή συζήτηση από υπηρεσιακούς ή οποιουσδήποτε ενδιαφερόμενους για αναδιοργάνωση ή βελτίωση της υφιστάμενης κατάστασης, αφήνοντας το χρόνο να δείξει αν θα υπάρξουν ποτέ ώριμες συνθήκες. Μέχρι τότε όμως οι χαμένες δεν είναι σίγουρα οι κυνηγετικές οργανώσεις. Πολλές φορές έχουν τεθεί κατά καιρούς στο παρελθόν διάφορες σκέψεις και ιδέες για την αναδιοργάνωση της θηρευτικής διαδικασίας και δεν προχώρησε τίποτε εξαιτίας της αρνητικής στάσης των κυνηγετικών οργανώσεων, π.χ. Οργανισμός Θήρας, προσλήψεις θηροφυλάκων, εισαγωγή στη νομοθεσία της έννοιας του κυνηγότοπου, κλπ.

Αποτέλεσμα της κατάστασης αυτής είναι η απροθυμία να υπάρξει οποιαδήποτε πρωτοβουλία, γιατί αφενός οι διαθέσιμοι κρατικοί οικονομικοί πόροι φαντάζουν ανεπαρκείς και αφετέρου οι κυνηγετικές οργανώσεις, οι οποίες έχουν πλέον εγκαθιδρύσει ένα ιδιότυπο νομικό καθεστώς και δεσπόζουν με την πολιτική τους επιρροή και την οικονομική τους δύναμη, αντιδρούν πάντα γιατί δεν θέλουν να χάσουν τα «κεκτημένα» και τον απόλυτο έλεγχο.

ΑΥΤΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΜΟΝΗ ΣΑΣ

Κων/νος Κατσούδας

Δασοφύλακας – Θεσ/νίκη

Πηγή: kynoclub.gr

ΚατηγορίεςΘήρα

Tags: Δασική Υπηρεσία, Θήρα, Θηροφυλακή, Κυνηγετικές Οργανώσεις