21 Μαρτίου, Παγκόσμια ημέρα Δασοπονίας.
Πρώτη ημέρα της Άνοιξης για το Βόρειο Ημισφαίριο.
Γιορτάζει η φύση, γιορτάζουν τα Δάση, γιορτάζει η Δασική Υπηρεσία.
Τὶ θα μπορούσε, ὴ τὶ θα έπρεπε να πει, ή να γράψει ένας Δασικός για τη γιορτή της Υπηρεσίας, της δεύτερης οικογένειάς του;
Ανάγκη είναι να μεταφέρει τη φωνή των υπαλλήλων της Δασικής Υπηρεσίας, τη φωνή του Δάσους, που απευθύνεται πρώτα στους Δασοπονούντες και εργαζομένους στα Δάση και που παίρνει τη μορφή παραπόνου και της απαίτησης οφειλόμενης συγγνώμης προς αυτό.
Ναι φίλοι συνάδελφοι της Ελληνικής Δασικής Υπηρεσίας.
Οφείλουμε ένα μεγάλο ΣΥΓΓΝΩΜΗ προς το Δάσος και τους συμπατριώτες μας.
ΣΥΓΓΝΩΜΗ, γιατί μέσα στο φόρτο της εργασίας μας, παραλείψαμε να μεταφέρουμε προς τα έξω τη βιωματική και συνειδητή αγάπη προς το Δάσος.
Μια αγάπη που συνίσταται στην αρχική εντολή του Δημιουργού στο “ ἐργάζεσθαι καὶ φυλάσσειν” (Γεν. β’, 15), όπου το φυλάσσειν (προστασία) δεν αποβαίνει σε βάρος της εκμετάλλευσης και το εργάζεσθαι (εκμετάλλευση) σε βάρος της προστασίας.
Πάνω σ’ αυτή την εντολή, έστω και εν αγνοία, στηρίχθηκε η Δασολογική Επιστήμη και η Δασοπονία, που αναπτύχθηκε τους τελευταίους τρεις αιώνες (στη Χώρα μας μόλις στις αρχές του 20ου αιώνα), όταν ο άνθρωπος ανακάλυψε τη μυστική – άϋλη προσφορά του Δάσους, όταν αυτό στέκεται όρθιο.
Γιατί του πεσμένου γνώριζε την αξία του από την Κιβωτό του Νώε μέχρι τα Ξύλινα Τείχη του Θεμιστοκλή και από τη θαλπωρή του Τζακιού μέχρι τα ξυλόγλυπτα αριστουργήματα που και στις μέρες μας παράγονται.
Η επιστήμη της Δασολογίας πρώτη δίδαξε και η Δασική Υπηρεσία εφάρμοσε με το τρίπτυχο ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ- ΒΕΛΤΙΩΣΗ – ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ την αρχή της αειφορίας, την λεγόμενη Βιώσιμη Ανάπτυξη, που οι πολλοί καυχώνται πως ανακάλυψαν σήμερα.
ΣΥΓΓΝΩΜΗ, γιατί αποκρύψαμε πως τα Βιομηχανικά Δάση της Χώρας από ποσοστό 19,16% που κάλυπταν στις αρχές της δεκαετίας του 1950, σήμερα αυξήθηκαν 25,4% μαζί δε με τις Δασικές Εκτάσεις καλύπτουν το 49,30% της συνολικής έκτασης της Χώρας, παρά τις κατ’ έτος καταστροφικές πυρκαγιές, το δε σύνολο των Δασικών εδαφών, που αρμοδίως προστατεύει η Δασική Υπηρεσία ανέρχεται σε 86 εκατομμύρια στρέμματα από τα 132 της Χώρας, δηλ. ποσοστό (ποσοστό 65%).
ΣΥΓΓΝΩΜΗ, Γιατί δεν είπαμε πως το Παγκόσμιο Ταμείο για τη Φύση – W.W.F, σε έκθεσή του, κατέταξε την Ελλάδα στην ΤΕΤΑΡΤΗ ΘΕΣΗ, μεταξύ των 15 (τότε) χωρών της Ε.Ε., για τη ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ και ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ των ΔΑΣΩΝ της, μετά την Ελβετία, Φινλανδία και Αυστρία, τουτέστιν πρώτη στις Μεσογειακές Χώρες. (Εφ. Απογευματινή 30-5-1998) και πως η διεθνής περιβαλλοντική οργάνωση Friends of the Earth και το οικολογικό περιοδικό “The Ecologist” η μόνη ‘’καλή’’ βαθμολογία για την Ελλάδα αφορά την διατήρηση των ειδών αγρίων ζώων και φυτών (βιοποικιλότητα), (για τα οποία αρμόδια είναι η Δασική Υπηρεσία) όπου ο Βαθμός είναι 70 με άριστα το 100. Η Χώρα μας συγκέντρωσε πολύ χαμηλή βαθμολογία σε ότι αφορά τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακος ανά κάτοικο (26/100), τη διαχείριση των αποβλήτων (26/100) και τη χρήση των φυσικών αποθεμάτων(23/100). Στα υδάτινα αποθέματα βαθμολογήθηκε με 37/100 και στην ποιότητα του αέρα με 31/100. (Εφ. Τα Νέα 5-9-2005)
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ της μη προβολής του έργου μας, από κακώς εννοούμενη μετριοφροσύνη (η πολύ μετριοφροσύνη σὰς βλάπτει έλεγε η πρώην Νομάρχης Χαλκιδικής κα Μπούκα), γεγονός που πολλοί εκμεταλλεύτηκαν και απεργάστηκαν την απαξίωση και πλήρη αποδυνάμωση της Δασικής Υπηρεσίας, που λίγο απέχει σήμερα από την πλήρη αποδιοργάνωση σε όλα τα οργανωτικά επίπεδα.
Το δασικό πρόβλημα, στην Ελλάδα, πολυδιάστατο και πολυσχιδές δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπισθεί χωρίς να ληφθούν υπόψη τα δεδομένα της Δασικής Επιστήμης. Η αντιμετώπιση του είτε με “οικολογικούς” συναισθηματισμούς, που αποκλείει κάθε επέμβαση στο φυσικό περιβάλλον, είτε με την επιδίωξη της ξηρής ανάπτυξης που θυσιάζει το Φυσικό Περιβάλλον στο βωμό της αλόγιστης εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων, δεν αποτελεί λύση και αυτό γίνεται κατανοητό στον κάθε πραγματικό οικολόγο, φἰλο και προστάτη του περιβάλλοντος.
Το Δάσος, ως το πλέον σταθερό οικοσύστημα του Φυσικού Περιβάλλοντος, αποτελεί την βέβαιη και ασφαλή άγκυρα όλων των δραστηριοτήτων, του πρωτογενή και μη τομέα. Γεωργία, κτηνοτροφία, μελισσοκομία, υδρονομία, αντιπλημμυρική προστασία, υγεία, αναψυχή, τουρισμός… εξαρτώνται άμεσα από το Δάσος και πλείστες άλλες δραστηριότητες έχουν έμμεση εξάρτηση από αυτό.
Σβήστε το Δάσος και σβήνουν τα πάντα. Σβήνει η ΖΩΗ.
Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως το ενδιαφέρον του Κράτους για την Δασική Πολιτική θα πρέπει να συναγωνίζεται με το ενδιαφέρον για την Παιδεία και την Υγεία.
Ας γίνει αντιληπτό από την Πολιτεία ότι: Όπως στο παρελθόν έτσι και στο μέλλον η Δασικές Υπηρεσίες, θέλουν και μπορούν να συνεχίσουν, αθόρυβα, στην πίσω πλευρά του λόφου και της δημοσιότητας να ασκούν τις αρμοδιότητές τους, με γνώμονα την δια-τήρηση, προστασία και ανάπτυξη των Δασών και στην υπηρεσία των κατοίκων των πλέον απομακρυσμένων και απομονωμένων περιοχών της ορεινής υπαίθρου της Χώρας.
Οι φωνές του τύπου: Η Δασική Υπηρεσία εμποδίζει την Ανάπτυξη (!!) και το επιχείρημα: Τι χρειάζεται η Δασική Υπηρεσία; Γέρασε και … “σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν” δεν απαλλάσσουν κανέναν από τις ευθύνες.
Όταν ο πλάτανος (του Ιπποκράτη ζει) τρεις χιλιετίες και η χελώνα έχει όριο ζωής τρεις αιώνες, η Ελληνική Δασική Υπηρεσία που τα προστατεύει και τα διαχειρίζεται δεν είναι νεότατη, τη στιγμή που γεννήθηκε το 1830 και ενηλικιώθηκε το 1916;
Όταν η διαχείριση μιας συστάδας δάσους δρυός “υπ’ αναγωγήν” – δασοκομικός όρος- στο Χολομώντα, ολοκληρώνεται σε 120 χρόνια, πὼς μπορεί να γέρασε η Δασική Υπηρεσία όταν η Χαλκιδική είναι ελεύθερη εδώ 102 χρόνια;…
21 Μαρτίου 2015
ΚατηγορίεςΔασική Πολιτική, Δασική Υπηρεσία
Αφήστε μια απάντηση