Υπάρχει ένα σημείο στην Αθήνα όπου νοητά συναντώνται το όραμα της Βασίλισσας Αμαλίας για την πρωτεύουσα του τότε νεοσύστατου κράτους και ο λογισμός του Γιώργου Σεφέρη, το κατασκευαστικό έργο του Πεισίστρατου με την περιπατητική σχολή του Αριστοτέλη. Το σταυροδρόμι των παραπάνω προσωπικοτήτων συμπίπτει με τον περίπατο των παιδικών σας χρόνων και το πρώτο ραντεβού των γονιών σας – και δεν είναι άλλο από τον Εθνικό Κήπο. Η ιστορία κάθε πέτρας, κάθε λίμνης, κάθε αιωνόβιου δέντρου αλλά και κάθε ταπεινού θάμνου γίνεται αντικείμενο λεπτομερούς αφήγησης από τον «φρούραρχο του Κήπου», τον επί τριάντα σχεδόν χρόνια διευθυντή του, Νικόλαο Ταμβάκη.
«Από το 1956 άρχισα να μαζεύω στοιχεία σχετικά με την ιστορία του Κήπου» διηγείται εμφανώς συγκινημένος ο κ. Ταμβάκης το βράδυ της Δευτέρας, κατά την παρουσίαση του λευκώματος, «ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΠΟΣ – Ενας Τόπος με μακρά Κηποτεχνική Ιστορία», στην κατάμεστη Παλαιά Βουλή παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλο, του δημάρχου Αθηναίων, Γιώργου Καμίνη, του υπουργού Πολιτισμού, Αριστείδη Μπαλτά και πολλών βουλευτών. «Ο ιδρυτής της Εταιρείας Φίλων Εθνικού Κήπου και τότε πρόεδρος, Γιάννης Κωστόπουλος, με ρώτησε: θα τα αφήσεις όλα αυτά να τα πάρει ο άνεμος;» διηγήθηκε ο βετεράνος γεωπόνος την απαρχή της τριετούς συγγραφικής του «περιπέτειας». «Ο Νίκος Ταμβάκης δεν περιορίστηκε στα τυπικά του καθήκοντα, έκανε τον κήπο κέντρο του βίου του» υπογραμμίζει η συγγραφέας και δημοσιογράφος, εκ των ιδρυτικών μελών της ΕΦΕΚ, Μαρία Καραβία, «έκανε έρευνες σε ιστορικά αρχεία, εντόπισε υπεραιωνόβια δένδρα από την εποχή της Αμαλίας, συγκέντρωσε ακόμα και παλαιά εργαλεία, που ο χρόνος τους έχει δώσει μουσειακή αξία». Σύμφωνα με την αρχιτέκτονα τοπίου και επιμελήτρια της έκδοσης, Ελισσάβετ Μπαργιάννη, «ο αναγνώστης δεν εντυπωσιάζεται μόνον με το εύρος των πληροφοριών, αλλά και με το χιούμορ, την ευαισθησία και τη ζωντάνια της γραφής».
Παράλληλα, αποδεικνύεται και εξαιρετικός ιστοριοδίφης: υποστήριξε την ύπαρξη του Πεισιστράτειου υδραγωγείου, από το οποίο αρδεύεται μέχρι και σήμερα ο Εθνικός Κήπος. «Μαζί με έναν Αρμένη πηγαδά διέσχισα τις υπόγειες διαδρομές που μας οδήγησαν στο υδραγωγείο του Αγίου Θωμά» διηγείται ο κ. Ταμβάκης, που δεν ξεχνά ποτέ τον κηποτέχνη-καλλιτέχνη Φρανσουά Λουί Μπαρό, ο οποίος «είχε σπουδάσει στη σχολή των Βερσαλλιών, επιμελήθηκε τον κήπο του Ντολμά Μπαχτσέ στην Κωνσταντινούπολη και ήρθε εν συνεχεία στην Αθήνα κατά παράκληση της Αμαλίας» μεταφέρει στην «Κ» ο κ. Ταμβάκης ένα κομμάτι σύγχρονης ιστορίας. Ο πρώτος διευθυντής του Κήπου, Ηρακλής Παπαθεοδώρου, φοιτητής και αυτός στις Βερσαλλίες, διέκρινε μια μέρα κάποιον που έμοιαζε με τον Ελευθέριο Βενιζέλο και του μίλησε». «Ελα να με βρεις όταν γυρίσεις στην Αθήνα» είπε ο Κρητικός πολιτικός στον φοιτητή, που έμελλε να γίνει ο πρώτος διευθυντής του Κήπου. Τα πρώτα ζώα που μεταφέρθηκαν στον Κήπο επί Αμαλίας ήταν πτηνά και ένας λύκος. «Μια γειτόνισσα, που ζούσε στον Ιλισό, κατηγόρησε άδικα κάποτε το ζώο ότι επιτέθηκε στο γάιδαρό της», αφηγείται ο κ. Ταμβάκης. «Επί των ημερών μου είχαμε πλεόνασμα από πάπιες και συχνά, στις γιορτές, τις μοίραζα στο προσωπικό». Βέβαια, τον καιρό εκείνο, οι κηπουροί ήταν μέχρι και 45, σήμερα είναι 6 ή 7.
Το βιβλίο πρόκειται να μεταφραστεί προσεχώς στα αγγλικά και τα γερμανικά, όπως ανακοίνωσε ο κ. Μιχάλης Μαΐλης, σημερινός πρόεδρος της ΕΦΕΚ, που έχει αναλάβει και το κόστος του εγχειρήματος. «Παράλληλα, ξεκινούμε μία μελέτη αποκατάστασης και συντήρησης του Κήπου, η οποία θα γίνει με την καθοδήγηση των ειδικών αρχιτεκτόνων τοπίου της Διοίκησης των Βαυαρικών Κήπων» ανακοίνωσε ο κ. Μαΐλης. Για τους Βαυαρούς ειδικούς ο Εθνικός μας Κήπος είναι μια «αποκάλυψη», «τον θεωρούν μοναδικό δείγμα μεσογειακού τύπου και προτείνουν ιδέες για την ανάδειξή του ως ευρωπαϊκού ιστορικού κήπου».
ΚατηγορίεςΔιάφορα
Αφήστε μια απάντηση