Του Δημήτρη Παλάσκα*

Ως γνωστόν, το θέμα των οικιστικών πυκνώσεων αποτέλεσε μία επινόηση της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΕΝ, με σκοπό την εξαίρεση των αυθαίρετων οικισμών από τις διαδικασίες fast-track ανάρτησης και κύρωσης των Δασικών Χαρτών (για μελλοντική νομοθετική ρύθμιση του προβλήματος). Επιπλέον, για τι θέμα αυτό έχουν κατατεθεί σχετικές προσφυγές από το ΓΕΩΤΕΕ και την ΠΕΔΔΥ ενώπιον του ΣτΕ.

Τα κριτήρια προσδιορισμού των οικιστικών πυκνώσεων είναι γνωστά: ελάχιστος αριθμός κτιρίων 50 και απαιτούμενη πυκνότητα, μέχρι 100 κτίρια, 1 κτίριο / 500 τ.μ. Αυτό σημαίνει ότι μία οικιστική πύκνωση θα πρέπει να έχει έκταση τουλάχιστον 25 στρ.

Δεν θα σχολιάσουμε εδώ τα θέματα συνταγματικότητας ή επιστημονικής τεκμηρίωσης των κριτηρίων, αλλά το πώς τελικά υλοποιούνται στην πράξη οι οικιστικές πυκνώσεις, επάνω στο ταλαίπωρο κορμί των Δασικών Χαρτών. Σίγουρα, ακόμα και οι συνάδελφοι που ασχολήθηκαν με την τεκμηρίωση των αιτήσεων ακύρωσης δεν θα φανταζόντουσαν ότι οι Υπηρεσίες των Δήμων θα προέβαιναν στην οριοθέτηση ιωδών περιγραμμάτων κατά τρόπο απαράδεκτο και παράνομο, όπως δείχνουν οι παρακάτω εικόνες. Και φυσικά, τίθενται ορισμένα ερωτήματα προς τους συναρμόδιους φορείς (Δήμοι, Δασική Υπηρεσία – Κεντρική και Περιφερειακές, ΕΚΧΑ Α.Ε):

• Γίνεται κάποιος, τυπικός έστω, έλεγχος, σχετικά με την εκπλήρωση των ποσοτικών κριτηρίων των οικιστικών πυκνώσεων; Ή αναρτώνται επί των Δασικών Χαρτών ελαφρά τη καρδία;
• Κάθε οριοθετημένη οικιστική πύκνωση συνοδεύεται από απόφαση της αρμόδιας Υπηρεσίας; Υπογράφει κάποιος δημόσιος λειτουργός, ώστε να μπορούν να αναζητηθούν και τυχόν πειθαρχικές ή ποινικές ευθύνες, για οριοθετήσεις κατά παράβαση της σχετικής ΥΑ;
• Ποιος ο ρόλος της Δασικής Υπηρεσίας στην αυθαίρετη αφαίρεση (αυθαίρετων) εκτάσεων από τη διαδικασία υποβολής αντιρρήσεων; Είναι μόνο ρόλος παρατηρητή;

* Ο Δημήτρης Παλάσκας είναι Διδάκτωρ Δασολογίας και βασικό στέλεχος-εταίρος της Ο.Ε. “ΣΥΣΤΑΔΑ”

.