Με την απόφαση 685/2019 της Ολομέλειας του ΣτΕ «WWF Ελλάς κατά του Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας» μπαίνει τέλος σε μία ακόμα προσπάθεια νομιμοποίησης αυθαιρέτων σε δασική γη.
Το νομικό εφεύρημα των «οικιστικών πυκνώσεων» – των άτυπων και αυθαίρετων οικισμών, που σημειώνονται με μωβ περίγραμμα και εξαιρούνται από τους δασικούς χάρτες – και η νομοθετική επιβράβευση της αυθαίρετης δόμησης σε δάση και δασικές εκτάσεις καταρρέει. Όπως χαρακτηριστικά σημειώνει η απόφαση, «η εξαίρεση των περιοχών αυτών από τους δασικούς χάρτες και, κατ’ επέκταση, από το Δασολόγιο δεν υπαγορεύεται από κανένα σκοπό δημόσιου συμφέροντος…. [Α]φενός στερεί, χωρίς αποχρώντα λόγο, τα τμήματα αυτά και από την προσωρινή …ισχύ της καταγραφής τους ως δασικών και αφετέρου ματαιώνει …την συμπερίληψή τους στο Δασολόγιο… Πράγματι, ενώ ο νομοθέτης προβλέπει ειδική διαδικασία για την προσθήκη στο δασικό χάρτη …των δασικών εκτάσεων των κιτρίνων περιγραμμάτων, όσων, δηλαδή, περιλαμβάνονται ακόμη και σε περιοχές για τις οποίες έχουν εκδοθεί διοικητικές πράξεις που, ενδεχομένως, ενθάρρυναν την πεποίθηση των πολιτών ότι αυτές δεν είναι δασικές (μη νόμιμες ή ασαφείς οριοθετήσεις οικισμών, ημιτελείς πολεοδομήσεις κ.λπ.), ο ίδιος νομοθέτης εμφανίζεται, ταυτοχρόνως, να εξαιρεί, και από την ανάρτηση ακόμη των δασικών χαρτών, εκτάσεις, ορισμένες από τις οποίες δομήθηκαν όλως αυθαιρέτως, χωρίς καμία ένδειξη νομιμοφάνειας και κατά προφανή παράβαση των κανόνων του κράτους δικαίου. Σε κάθε, πάντως περίπτωση, η όποια αντιμετώπιση του προβλήματος της …αυθαίρετης δόμησης εντός δασικών εκτάσεων, όχι μόνο δεν πρέπει να αποκλείει, αλλά, αντιθέτως, προϋποθέτει … την έγκυρη καταγραφή των εκτάσεων αυτών ως δασικών στον αναρτώμενο δασικό χάρτη».
Η απόφαση, επίσης, κρίνει αντισυνταγματική την επικύρωση της υπουργικής απόφασης για τις οικιστικές πυκνώσεις με διάταξη νόμου (άρθ. 39 ν. 4489/2017), καθώς αποστερεί τους πολίτες που προσέφυγαν «από την δικαστική προστασία που δικαιούνται» και το Δικαστήριο «από την δυνατότητα επίλυσης του ζητήματος».
Όπως τονίζει ο Γιώργος Χασιώτης, νομικός συντονιστής του WWF Ελλάς, «η μάστιγα της αυθαιρεσίας εις βάρος της δασικής και παράκτιας γης εξαπλώνεται ακριβώς επειδή ποτέ δεν αντιμετωπίζεται με τη σοβαρότητα που αναλογεί στο μέγεθος του προβλήματος. Μόνο η απρόσκοπτη ολοκλήρωση των δασικών χαρτών και του Δασολογίου, χωρίς εξαιρέσεις και άλλες αναβολές, εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον. 44 χρόνια ολιγωρίας και υπονόμευσης είναι αρκετά. Η ζημιά που έχουν επιφέρει όχι μόνο στο περιβάλλον, αλλά και στην ισότητα των πολιτών απέναντι στον νόμο είναι ανυπολόγιστη. Στα πλαίσια αυτά, χαιρετίζουμε και την πανηγυρική επιβεβαίωση του δικαιώματος των πολιτών να προσφεύγουν στην διοικητική δικαιοσύνη. Ποτέ δεν ήταν τόσο απαραίτητη για την προστασία του περιβάλλοντος».
Για το WWF Ελλάς, η προσφυγή στη Δικαιοσύνη για στρατηγικής σημασίας υποθέσεις με ευρύτερη σημασία, όπως οι οικιστικές πυκνώσεις και η περιβαλλοντική αδειοδότηση των προγραμμάτων εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων, αποτελεί τελική επιλογή όταν έχουν εξαντληθεί τα υπόλοιπα μέσα σε έναν ευρύτερο αγώνα για να γίνει επιτέλους προτεραιότητα το δίκαιο του περιβάλλοντος, η διαφάνεια και η τήρηση της περιβαλλοντικής νομιμότητας.
Ολόκληρη η απόφαση εδώ
Διαβάστε εδώ όλες τις παρεμβάσεις του WWF Ελλάς για τις οικιστικές πυκνώσεις.
ΚατηγορίεςΔόμηση - Αυθαίρετα, Δασικοί Χάρτες, Νομοθεσία
Αφήστε μια απάντηση