Δημήτριος Η. Παπαστερίου
Ομότιμος καθηγητής ΑΠΘ
Η πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, ως δικαστική λειτουργός, ανέδειξε τη σημασία του Περιβαλλοντικού Δικαίου, του Δασικού Δικαίου και εν γένει του Κτηματολογικού Δασικού Δικαίου για την Ελλάδα. Η επιλογή της για το Προεδρικό Αξίωμα της Πολιτείας, μεταξύ άλλων, συμβάλλει όχι μόνο στην αναγνώριση μιας δικαστικής παρουσίας, αλλά και στην προβολή ενός διαρκούς αγώνα για την αναβάθμιση και τον εμπλουτισμό της προστασίας του Περιβάλλοντος.
Ενδεικτικά, παραθέτουμε δύο αποσπάσματα από τη συμμετοχή της σε περιβαλλοντικές διενέξεις.
Στην ΟλΣτΕ 2499/2012
Εισηγήτρια, η Σύμβουλος Αικ. Σακελλαροπούλου.
«…Οι διατάξεις αυτές, κατά την έννοια των οποίων η επέμβαση περιορίζεται στα τμήματα μόνο της εκτάσεως που είναι αναγκαία για την εγκατάσταση των ανεμογεννητριών και των συνοδών έργων, η δε υπόλοιπη έκταση διατίθεται για την πραγματοποίηση του σκοπού της αναδάσωσης, είναι συνταγματικά ανεκτές, κατά το μέρος που επιτρέπουν την επέμβαση αυτή, ενόψει της κατά τα ήδη εκτεθέντα εξαιρετικής σημασίας των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας για τη βιώσιμη ανάπτυξη, και ειδικότερα τη διασφάλιση της επάρκειας του ενεργειακού εφοδιασμού της χώρας και κυρίως την αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών…. Ενόψει, πάντως, του εξαιρετικού χαρακτήρα της επεμβάσεως στις περιπτώσεις αυτές, η σχετική εγκριτική απόφαση πρέπει να αιτιολογείται ειδικώς, με κριτήρια αναφερόμενα τόσο στην ιδιαίτερη σημασία του έργου, ασυνδέτως προς την επιδίωξη αποδοτικότερης για το φορέα οικονομικής εκμετάλλευσης, όσο και στην αναγκαιότητα εκτέλεσής του στην αναδασωτέα έκταση πριν από την πραγματοποίηση της αναδάσωσης, με γνώμονα αφενός την ανάγκη προστασίας του δασικού οικοσυστήματος και αφετέρου την εξυπηρέτηση του δημόσιου σκοπού στον οποίο αποβλέπει το έργο…» (υπό 14).
Στην ΟλΣτΕ 685/2019
Πρόεδρος η Αικ.Σακελλαροπούλου
«…Από τις ανωτέρω διατάξεις συνάγεται ότι τα δάση και οι δασικές εκτάσεις, ως φυσικά αγαθά, και ανεξαρτήτως της ειδικότερης ονομασίας ή της θέσης τους, υπάγονται σε ιδιαίτερο και αυστηρό προστατευτικό καθεστώς, με σκοπό τη
διατήρηση της κατά προορισμό χρήσης τους, ανατίθεται δε στον κοινό νομοθέτη η θέσπιση των επιβαλλομένων προληπτικών ή κατασταλτικών μέτρων για την επίτευξη του σκοπού αυτού (πρβλ. ΣτΕ 2153/2015 Ολομ. κ.ά.). Η συνταγματική υποχρέωση διαφύλαξης του εν γένει δασικού πλούτου της χώρας καθιστά κατ’ εξαίρεση μόνον
επιτρεπτή τη μεταβολή της μορφής των δασικού χαρακτήρα εκτάσεων, τούτο δε εφόσον προέχει για την εθνική οικονομία η αγροτική εκμετάλλευση ή άλλη χρήση, επιβαλλόμενη από λόγους δημοσίου συμφέροντος (πρβλ. ΣτΕ
2499/ 2012 Ολομ.). Προέχουσα χρήση υπό την ανωτέρω έννοια, ουδέποτε αποτελεί η αξιοποίηση δασικού χαρακτήρα εκτάσεων για οικιστικούς σκοπούς, οι οποίοι δεν συνιστούν λόγους υπερτέρου δημοσίου συμφέροντος, που θα δικαιολογούσαν τη μεταβολή του προορισμού του δάσους (βλ. ΣτΕ 2855/2003 Ολομ., πρβλ.
533/2003 Ολομ., 3754/1981 Ολομ.)…» (υπό 15).
Η νομικός Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, με πλούσια εφόδια και σημαντική συμμετοχή στην εξέλιξη της περιβαλλοντικής έννομης τάξης, καλείται από το νέο αξίωμά της να εκπροσωπήσει την Πατρίδα ως άξιο τέκνο της.
Δημοσιεύτηκε στο dasarxeio.com | 22.01.2020
Διαβάστε επίσης:
– Αναδασωτικές μελέτες και κοινωνική υπαιτιότητα
– Δύο σημαντικές αρχές του Κτηματολογικού Δασικού Δικαίου και μια υφέρπουσα
– Αιολικοί σταθμοί και conta legem ερμηνεία ή ένα ερμηνευτικό ισοζύγιο: «ναι μεν αλλά»
– Αποτελεσματική και διαρκής προστασία δασών;
– Νεοκληρούχοι και εκτάσεις-ακίνητα «συνειδητής εγκαταλείψεως»
ΚατηγορίεςΝομοθεσία
Αφήστε μια απάντηση