Φως σε ένα άγνωστο κεφάλαιο της δασοπυροπροστασίας επιχειρεί να ρίξει το WWF Ελλάς σε συνεργασία με το Μεσογειακό Ινστιτούτο Ερευνητικής Δημοσιογραφίας στο πλαίσιο ενός νέου έργου που ξεκίνησε με θέμα τη διαχείριση των κρατικών πόρων για την πρόληψη και την καταστολή των δασικών πυρκαγιών.
Πόσα ξοδεύουμε ως χώρα για τη δασοπυροπροστασία; Ποιος και με ποια κριτήρια κάνει την κατανομή των πόρων αυτών; Ποιοι φορείς εμπλέκονται; Πού εντοπίζονται οι μεγαλύτερες ελλείψεις και τα κενά στον μηχανισμό; Πώς μπορούν να βελτιωθούν οι μηχανισμοί ελέγχου, αξιολόγησης, διαφάνειας και λογοδοσίας στη διάθεση των πόρων; Αυτά είναι μερικά από τα εύλογα, μεν, αλλά αναπάντητα ερωτήματα στα οποία αποσκοπεί να απαντήσει το νέο έργο με τίτλο «Ενίσχυση της διαφάνειας και της λογοδοσίας στη χρηματοδότηση της πρόληψης και καταστολής των δασικών πυρκαγιών με τη συμβολή των πολιτών», το οποίο υλοποιείται στο πλαίσιο του προγράμματος Active citizens fund, με φορέα διαχείρισης το WWF Ελλάς και εταίρο το Μεσογειακό Ινστιτούτο Ερευνητικής Δημοσιογραφίας (MIIR).
Το έργο θα διαρκέσει δύο έτη (2020-2022), υλοποιώντας μία σειρά από δράσεις που έχουν ως στόχο να ενισχύσουν τη διαφάνεια στη διαχείριση κρατικών πόρων για την πρόληψη και την καταστολή δασικών πυρκαγιών, καθώς και να προτείνουν συγκεκριμένες θεσμικές παρεμβάσεις για την προαγωγή της χρηστής διακυβέρνησης, ενισχύοντας παράλληλα τους μηχανισμούς κοινωνικού ελέγχου. Δεδομένου ότι το θέμα της αξιοποίησης των πόρων που προορίζονται για τη δασοπυροπροστασία αποτελεί ένα καλά «σφραγισμένο κουτί», απώτερος σκοπός του έργου είναι να εντοπιστούν οι μεγαλύτερες ελλείψεις και τα κενά στο κομμάτι τόσο της διάθεσης, όσο και της απορρόφησης των κρατικών πόρων για την πρόληψη και καταστολή των πυρκαγιών, να ενισχυθεί ο εποπτικός ρόλος της κοινωνίας των πολιτών γύρω από το θέμα και εν τέλει, να ενισχυθεί η εύρυθμη λειτουργία του εγχώριου συστήματος δασοπυροπροστασίας.
Οι δράσεις περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, τη συλλογή και επεξεργασία δεδομένων, τη διενέργεια εργαστηρίων για την ενημέρωση και κατάρτιση των άμεσα εμπλεκόμενων ομάδων συμφερόντων (π.χ. εθελοντικές ομάδες δασοπυροπροστασίας), αλλά και τη διαμόρφωση παρεμβάσεων που θα αφορούν τις αναγκαίες αλλαγές που θα πρέπει να γίνουν στο θεσμικό και νομικό πλαίσιο και τα κατάλληλα εργαλεία που θα πρέπει να δημιουργηθούν για την εποπτεία των δημόσιων φορέων από τους ίδιους τους πολίτες. Στόχος είναι, μέσω των δράσεων αυτών, να ενδυναμωθεί ο ρόλος της κοινωνίας των πολιτών και να δημιουργηθεί μία κοινότητα από ενημερωμένους, ενεργούς πολίτες που θα είναι σε θέση να επηρεάσουν και να συνεισφέρουν στη χρηστή διακυβέρνηση.
Παράλληλα, θα υλοποιηθούν και δράσεις ενημέρωσης για το ευρύ κοινό, ενώ τα τελικά συμπεράσματα της έρευνας θα σταλούν σε όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, ούτως ώστε να αποτελέσουν σημείο αναφοράς και να εισάγουν στον δημόσιο διάλογο, για πρώτη φορά τόσο ολοκληρωμένα, το ζήτημα της διαχείρισης, διαφάνειας και λογοδοσίας των πόρων που δίνονται για την πρόληψη και καταστολή δασικών πυρκαγιών στη χώρα μας.
«Το WWF Ελλάς φιλοδοξεί το έργο αυτό να λειτουργήσει ως καταλύτης στην ενίσχυση του εποπτικού ρόλου της κοινωνίας των πολιτών σε ό,τι αφορά τις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές λειτουργίες στον σημαντικό τομέα της χρηματοδότησης του εθνικού συστήματος δασοπυροπροστασίας» δήλωσε ο Ηλίας Τζηρίτης, Υπεύθυνος του έργου από το WWF Ελλάς.
https://www.wwf.gr/news/2396-fos-stis-agnostes-ptyxes-tis-dasopyroprostasias
ΚατηγορίεςΠυρκαγιές - Αναδασώσεις
“…απώτερος σκοπός του έργου είναι να εντοπιστούν οι μεγαλύτερες ελλείψεις και τα κενά στο κομμάτι τόσο της διάθεσης, όσο και της απορρόφησης των κρατικών πόρων για την πρόληψη και καταστολή των πυρκαγιών, να ενισχυθεί ο εποπτικός ρόλος της κοινωνίας των πολιτών γύρω από το θέμα και εν τέλει, να ενισχυθεί η εύρυθμη λειτουργία του εγχώριου συστήματος δασοπυροπροστασίας.”
Η σκοπιμότητα του έργου από αυτό που καταλαβαίνω εγώ είναι διττή. Τόσο η ενίσχυση της διαφάνειας-εποπτείας και λειτουργικότητας σε όλη την αλυσίδα της χρηματοδότησης όσο και η ενεργοποίηση πολιτών.
Το δικό μου ερώτημα είναι ποιος θα δημιουργήσει την κατάλληλη πίεση και πως θα γίνει αυτό ώστε να αλλάξουν δύσκαμπτες πρακτικές, γραφειοκρατικές διαδικασίες, ανυπευθυνότητα και βολέματα φίλων και γνωστών όπως έχουν δει πολλές φορές όσοι έχουν ασχοληθεί με την δασοπυροπροστασία εθελοντικά ή και επαγγελματικά.
Για την έρευνα πρέπει να υπάρχει ενδιαφέρον… Και αφού αυτό απουσιάζει εκκωφαντικά από τους δασικούς ποιός άλλος θα νοιαστεί… Κυκλοφόρησε, και ευρέως μάλιστα, έρευνα του κ. Ανδριανού Γκουρμπάτση, Αντιστράτηγου – Υπαρχηγού ΠΣ, ε.α, Νομικού, με ΤΡΑΝΤΑΧΤΑ <>.
Ανεξάρτητα από τις διαφωνίες σε επί μέρους σημεία, ποιός συγκινήθηκε; Δεν έπρεπε κάποιοι (Δασικοί) να συν-κινηθούν, έστω και τώρα; Ας δει το φως της δημοσιότητας το έγγραφο 1084/24-2-1998 του Τμήματος Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος του ΑΠΘ, με τα επισυναπτόμενα σε αυτό έγγραφα, και αποδέκτες τον τότε Πρωθυπουργό, Υπουργούς Γεωργίας και Δημοσίας Τάξεως, Αρχηγούς των κομμάτων που εκπροσωπούνταν στη Βουλή και σε όλους τους Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου, όπως και οι καταθέσεις στη Διαρκής Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου, όπου ο αείμνηστος Καθηγητής Δασικής Πολιτικής Αναστάσιος Παπασταύρου τόνιζε ότι με το επιχειρούμενο μοντέλο αντιμετώπισης των πυρκαγιών το κόστος της δασοπυρόσβεσης θα εκτιναχθεί, “ότι θα πάμε σε εκατοντάδες δισ… 200 δισ… κλπ. (σ.σ. ενοείται δραχμές ήτοι 587 εκ. ευρώ, ποσό που πλησιάστηκε πριν την κρίση, και που λόγω αυτής κυμαίνεται τώρα στα 350 – 400 εκ. € ετησίως.) Να σημειωθεί ότι το μοναδικό επιχείρημα που χρησιμοποιήθηκε από τους θιασώτες της μεταβολής του μοντέλου δασοσπυρόσβεσης, αλλά και του τότε ΓΔΔ, δυστυχώς, ήταν το κόστος και μάλιστα αποτελούσε πολυτέλεια για τη “φτωχή” Ελλάδα να διατηρεί ΔΥΟ πυροσβεστικά σώματα, το Πυροσβεστικό και το Δασικό… Έτσι το περίφημο Πόρισμα της Διακομματικής Επιτροπής της Βουλής και το νομοθετημένο (Π.Δ. 242/1993 – ΦΕΚ/Α/107/22-6-93) Δασικό Σώμα (ΔΑ.ΣΩ) πήγαν στράφι…
https://dasarxeio.com/2015/06/21/22274/
Με έκπληξη διάβασα το άρθρο με τίτλο «Φως στις «άγνωστες» πτυχές της δασοπυροπροστασίας». Η αναφορά της ΜΚΟ σε θέματα εποπτείας, διαφάνειας και διαχείρισης ακουμπά θέματα ευαίσθητα και λειτουργικά μιας Δημοκρατικής Πολιτείας. Αφήνει σκιές στη λειτουργία, στη διαφάνεια και στη διαχείριση των πόρων του Δημοσίου. Επιπρόσθετα απαξιώνει τους εκλεγμένους εκπροσώπους της αντιπολίτευσης σε θέματα εποπτείας των κρατικών δαπανών.
Αναφορικά με την κατανομή των πόρων, τις ελλείψεις, τα κενά στον μηχανισμό που αναφέρεται το εν λόγω άρθρο, θεωρώ ότι δεν είναι εφικτό μία ΜΚΟ να γνωρίζει περισσότερα από ένα εθνικό επιτελείο χιλιάδων έμπειρων στην πυροπροστασία κρατικών στελεχών, με εξειδίκευση στο αντικείμενο και δράση σε συνθήκες πεδίου επιστημόνων.
Η αποκλειστική αναφορά σε θέματα εποπτείας, διαφάνειας και διαχείρισης της πυροπροστασίας στην Ελλάδα τη στοχοποιεί κατά την άποψή μου και αυτό στάθηκε η αιτία να σχολιάσω το άρθρο. Δεν θα το σχολίαζα, εφόσον αναφερόταν σε πρόταση ενός διαφορετικού συστήματος πυροπροστασίας από αυτό που εφαρμόζεται ή ακόμη και σε αναφορά του στο σύνολο των κρατών της Μεσογείου, όπως προσδιορίζει και ο τίτλος του συνυπογράφοντος Μεσογειακού Ινστιτούτου Ερευνητικής Δημοσιογραφίας. Θα πρότεινα να υπάρξει συνεργασία και με τις άλλες WWF της Μεσογείου (Ιταλίας, Γαλλίας, Ισπανίας κ.λ.π, χώρες που έχουν και αυτές προβλήματα δασοπυρκαγιών) για να δούμε και τις αντιδράσεις των άλλων πυρόπληκτων χωρών της Μεσογείου.