Πρόσφατα, στις 19/4/2023, έφυγε από κοντά μας ο συνάδελφος Αχιλλέας Μποζοβίτης. Οι περισσότεροι μάλλον δεν τον γνωρίζουν. Όπως όλοι μας, ο Αχιλλέας είχε τη δική του ιστορία. Γεννήθηκε στο Καλόχι Γρεβενών το 1927. Μικρό χωριό, με αγροτική οικονομία. Ενταγμένος από τα νιάτα του στην αριστερά, πρωτοετής φοιτητής της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης, διωκόμενος βρέθηκε στις τάξεις του Δημοκρατικού Στρατού ως ανθυπολοχαγός και μετά την ήττα, πολιτικός πρόσφυγας στην Τασκένδη.
Εκεί αποφασίζει να ακολουθήσει σπουδές Δασολογίας. Γράφτηκε στη Σχολή Δασολογίας στην πόλη Βορονέζ. Μεσογειακός, δεν κατάφερε να αντέξει τον πρώτο βαρύ χειμώνα της Ρωσικής στέπας και αναγκάστηκε να μεταφερθεί για να περατώσει τις σπουδές στην Τασκένδη. Αποφοιτώντας, εργάστηκε ως Ερευνητής Δασολόγος Μηχανικός στο Ινστιτούτο Δασικών Ερευνών της Κεντρικής Ασίας.
Μετά από τρία χρόνια, λόγω έλλειψης δασκάλων για τα προσφυγόπουλα, εργάζεται ως δάσκαλος στην εκπαίδευση των ελληνοπαίδων. Μου διηγούνταν με συγκίνηση κάποιες ευτυχείς στιγμές εκείνης της περιόδου, όπου πάνω από τον μαυροπίνακα του σχολείου αναγραφόταν με μεγάλα γράμματα «Ελλάδα, Πατρίδα μας».
Με την μεταπολίτευση επιστρέφει οικογενειακώς στην Ελλάδα και εγκαθίσταται στην Αθήνα, όπου εργάζεται στην εταιρεία Ακάδημος και συμμετέχει στη μετάφραση της Μεγάλης Σοβιετικής Εγκυκλοπαίδειας. Αργότερα εργάζεται ως εργοδηγός στη Διεύθυνση Αναδασώσεων Αττικής. Με την αναγνώριση του πτυχίου της Δασολογίας, απολύεται λόγω ασυμβίβαστου και ασκεί διάφορα επαγγέλματα για την επιβίωση. Το 1984 διορίζεται έπειτα από προκήρυξη ως δασολόγος, στο Ινστιτούτο Δασικών Ερευνών Αθηνών. Τοποθετήθηκε στον τομέα της Δασικής Προστασίας ως επιστημονικός βοηθός του Κωνσταντίνου Μεγαλόφωνου. Συνεπής και εργατικός, περιέρχεται τη χώρα και συλλέγει στοιχεία υγρασίας της καύσιμης ύλης, τα οποία επεξεργάζεται χειρωνακτικά τότε, με τεράστιο όγκο δεδομένων. Κάθε μήνα ζητούσε από το λογιστήριο καινούργια μολύβια που τελείωναν γρήγορα. Με τη συνταξιοδότηση του Μεγαλόφωνου, μετακινείται στο εργαστήριο Δασικής Παθολογίας, συνεργάτης του Σωτήρη Ξενόπουλου. Μεταφράζει επιστημονικά άρθρα από τα Ρωσικά και πολλές φορές και οικολογικού περιεχομένου, που μου παρέχει χειρόγραφα. Εκείνη την εποχή, κάποιοι γραφειοκράτες του λογιστηρίου, δεν του αναγνωρίζουν το δικαίωμα να λαμβάνει το επίδομα ξένης γλώσσας, θεωρώντας τα Ρώσικα ως μη αναγνωρισμένη επίσημη ξένη γλώσσα, παρά τη ρητή σύμβαση της Πανελλήνιας Κίνησης Δασολόγων, της οποίας υπήρξε μέλος. Με πιέσεις της Κίνησης καταφέρνει και δικαιώνεται επιτέλους.
Η Δασική Υπηρεσία συχνά τον χρησιμοποιεί ως μεταφραστή στις επίσημες αποστολές σοβιετικών επιστημονικών κλιμακίων, όπου ομολογουμένως αναδεικνύεται εξαιρετικός γνώστης της Ρωσικής και της Ελληνικής γλώσσας. Όσες φορές τον έχω παρακολουθήσει, ποτέ δεν κόμπιασε και μετέφερε στα Ελληνικά και τα Ρωσικά με ακρίβεια τα διαλαμβανόμενα. Μετέφρασε επίσης, πληθώρα βιβλίων σοβιετικών συγγραφέων στα ελληνικά.
Ως συμπατριώτες, πάντα διατηρούσαμε στενότερες σχέσεις και μου μετέφερε με χιούμορ τα βάσανα και τις λιγοστές ευτυχείς στιγμές των ανθρώπων της Γρεβενιώτικης επαρχίας, αποφθέγματα και παροιμίες της περιοχής, καθώς και ιστορίες από την πολύπαθη ζωή του.
Αναγνωρίζοντας το ελληνικό κράτος στους πολιτικούς πρόσφυγες την προϋπηρεσία στη Σοβιετική Ένωση, συνταξιοδοτείται το 1992.
Διατηρούσαμε κάποιες αραιές αλλά θερμές επαφές και ανταλλάσσαμε πληροφορίες για τα οικογενειακά μας και αναπολούσαμε τις ευχάριστες κοινές μας στιγμές με τους συναδέλφους του Ινστιτούτου.
Εξαιρετικός οικογενειάρχης και τρυφερός σύζυγος, ανάλωνε τον χρόνο του ως συνταξιούχος με τα εγγόνια και την σύζυγό του, που την συμπαραστέκονταν ασμένως, λόγω της σοβαρής κατάστασης της υγείας της. Αν και λόγω γήρατος έφερε μέγα φορτίο, ποτέ δεν εξέφρασε δυσαρέσκεια. Τον σεβόμουν, όπως και όλοι οι συνάδελφοι, για το ήθος και την ακάματη διάθεση προσφοράς. Δυστυχώς πληροφορηθήκαμε τον άτυχο χαμό του, μόλις λίγες μέρες πριν.
Τα παιδιά του, Ο Γιάννης και ο Δημήτρης, γιατρός ο πρώτος και μαθηματικός ο δεύτερος, ανέβασαν ένα πολύ συγκινητικό βίντεο στο YouTube με φωτογραφίες από τη ζωή του και ένα εξαιρετικό ηπειρώτικο μοιρολόγι, ως μουσική υπόκρουση, που θεωρώ ότι του ταίριαζε απόλυτα. Ας είναι καλά για να τον θυμούνται.
Οι συνάδελφοι του Ινστιτούτου εκφράζουμε τα βαθιά μας συλλυπητήρια προς τους οικείους του. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει. Αχιλλέα καλό ταξίδι.
Γιώργος Καρέτσος
ΚατηγορίεςΔασική Έρευνα
Ήμουνα ένας από τους τυχερούς που τον γνώρισα ως νέος Δασολόγος.
Δασολόγος σύντροφος! Σπουδαγμένος στην Σοβιετική Ένωση! Σπάνιο! Τον πολιορκούσα στις ερωτήσεις πως ήταν η δασική πολιτική . Πως διαχειρίζονται τα δάση! Μάνο ένα θα σας πω. Ότι τότε οι Δασικές υπηρεσίες μεγέθους περίπου Διευθύνσεων δασών για τα δικά μας μέτρα, είχαν όχι μόνο δικά τους μηχανήματα και οχήματα για κάθε διαχειριστική και προστατευτική ανάγκη αλλά μέχρι και συνεργεία για τα οχήματά τους! Φυσικά όλες οι εργασίες με αυτεπιστασία και τμήματα εφαρμοσμένης δασικής έρευνας ενταγμένα μέσα στις Διευθύνσεις Δασών.
Καλό σου ταξίδι σ/φε Αχιλλέα. Που τίμησες μέχρι τέλους τους αγώνες σου που αγάπησες τη ζωή σου και τόσο πολύ το Δάσος ως επιστήμονας. Και μάλιστα εκτός από τα τόσα άλλα πολύτιμα που προσέφερες ως ερευνητής, ανάδειξες ακόμη και τη σημασία του Αείλανθου ως πρόσκοπου είδους πριν τις αναδασώσεις, όταν οι άλλοι τον θεωρούσαν άχρηστο είδος!
Καλό σου ταξίδι σ. Αχιλλέα.
συγνώμη που δεν το έμαθα έγκαιρα.
Αντώνης Ραλλάτος