Γέννα

Παραμύθι είμ’ εγώ, παραμύθι τι να πω.

Σε κείνον ετούτο τ’ αναμμένο παραγώνι έφερνε άλλης λογής μηνύματα. Από την ζεστή άχνη που ξεφυσούσε το καμένο ξύλο έβγαινε η πικρή μυρωδιά του καιρού που πάλιωσε, όπως ένα μάτσο ξερό βασιλικό.Ήτανε μια μεθυστική ευωδιά, πυκνή από νοσταλγίες και θυμήματα αλλοτινά.