Στο έλεος καταπατητών και οικοπεδοφάγων εξακολουθεί να βρίσκεται ο δασικός πλούτος της χώρας. Παρά τις μεγαλόστομες διακηρύξεις κυβερνητικών -και μη- παραγόντων για δημιουργία δασικών χαρτών και τη σύσταση Επιτροπής Κωδικοποίησης της χαοτικής νομοθεσίας που επικρατεί σήμερα, η κατάσταση εξακολουθεί να παραμένει μπερδεμένη και πολύπλοκη.
Την ίδια στιγμή προωθούνται διαδικασίες που ιδιωτικοποιούν τον τρόπο προστασίας των δασικών εκτάσεων. Η κυβέρνηση έχει αναθέσει σε ιδιωτικά γραφεία (και όχι στην Επιτροπή Κωδικοποίησης, που ήδη λειτουργεί) το έργο αυτό, προκαλώντας πολλά και σοβαρά ερωτήματα για τη σκοπιμότητα της ενέργειας αυτής.
Και αυτό, όταν ήδη είναι δεδομένο πως περισσότερα από 430.000 στρέμματα δασικών εκτάσεων έχουν καταπατηθεί, ενώ τα τελευταία 20 χρόνια έχουν «χαθεί» περισσότερα από 1.000.000 στρέμματα δάσους! Πολλές πυρκαγιές το καλοκαίρι οδηγούν σχεδόν μαθηματικά σε καταπατήσεις και αποχαρακτηρισμούς, συχνά με τη συμμετοχή δασικών υπαλλήλων. Η περίπτωση της Αρχαίας Ολυμπίας, με τον αποχαρακτηρισμό 48 στρεμμάτων καμένης δασικής γης από τη φονική πυρκαγιά του 2007, είναι χαρακτηριστική.
Οπως λένε όσοι γνωρίζουν την εξέλιξη του θέματος, η σύγχυση αυτή, ο νομοθετικός πληθωρισμός και οι αντιφατικές διατάξεις ευνοούν όσους επιβουλεύονται την κρατική περιουσία και αναζητούν τρόπους και «παράθυρα» για την «αξιοποίησή» της, εις βάρος του Δημοσίου.
Η ανάγκη για θέσπιση δασικών χαρτών αποτελεί πάγιο αίτημα όλων των φορέων δασοπροστασίας και προστασίας του περιβάλλοντος. Θεωρούν ότι αυτό το μέτρο έπρεπε ήδη να έχει θεσμοθετηθεί πολλές δεκαετίες νωρίτερα. Ωστόσο και τα ελληνικά δάση έχουν πέσει θύματα της κακοδαιμονίας, που επικρατεί στη δημόσια διοίκηση, αλλά και των πελατειακών σχέσεων που αναπτύχθηκαν επί δεκαετίες μεταξύ πολιτικών και ιδιωτών, με έπαθλο τη δημόσια δασική γη.
Είναι άκρως ανησυχητικό, επίσης, το γεγονός ότι μέλη της Επιτροπής Κωδικοποίησης της δασικής νομοθεσίας καταγγέλλουν «τρύπες» στην ανάθεση του έργου αυτού σε ιδιωτικά γραφεία. Η ένσταση εστιάζεται στο υψηλό κόστος (1,5 εκατ. ευρώ) που απαιτείται για το έργο αυτό, ενώ το ίδιο θα μπορούσε να γίνει από την Επιτροπή με πολύ λιγότερα χρήματα (300.000 ευρώ)!
Τα ελληνικά δάση, όσα απέμειναν έστω, πρέπει να προστατευθούν. Δεν υπάρχει γι’ αυτό η παραμικρή αμφιβολία. Αποτελούν ανεκτίμητο πλούτο της χώρας, ο οποίος δεν μπορεί να βγει στη διατίμηση, δεν μπορεί να ξεπουληθεί ελέω μιας διάτρητης νομοθεσίας και ενός ανύπαρκτου κράτους.
ΚατηγορίεςΝομοθεσία
Απάντηση