Είναι άραγε ίδιες οι ερμηνευτικές επιλογές και οι δικαιικές σταθμίσεις μεταξύ της οικονομικής ανάπτυξης και της περιβαλλοντικής προστασίας όταν η αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης γίνεται αντιληπτή ως κυριολεκτικά «βιοτική» προϋπόθεση για τον άνθρωπο και την κοινωνία;