Αρθρογράφος: ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΙΑΜΟΥΡΕΛΗΣ
Η Κρατική Βιομηχανία Ξύλου Καλαμπάκας έχει τη δική της ιστορία, η οποία ξεκινά πριν από 55 χρόνια (έτος ιδρύσεως 1957) στη θέση που βρίσκεται μέχρι σήμερα. Αν λάβουμε δε υπόψη ότι είχε ξεκινήσει μια προσπάθεια από το 1946- 1947 με τη δημιουργία μονάδας πριστηρίου, με ιδρυτή τον αείμνηστο Δασάρχη Δημήτριο Γκίκα, τότε η ιστορία τής Κρατικής Βιομηχανίας Ξύλου στην πόλη μας ξεπερνά αισίως τα 60 χρόνια.
Δυστυχώς όμως το μέλλον του εργοστασίου φαντάζει δυσοίωνο, εφόσον η πολιτεία δεν αποφασίσει τη χρηματοδότησή του, όπως και όλων των κρατικών εργοστασίων ξυλείας ανά τη χώρα, με στόχο την επαναλειτουργία τους, την αξιοποίησή τους και φυσικά τη δημιουργία θέσεων εργασίας.
Η ιστορία τού εργοστασίου
Το 1946 ο τότε Δασάρχης Καλαμπάκας Δημήτριος Γκίκας είχε την ιδέα να δημιουργηθεί στην πόλη μας μια μονάδα πριστηρίου, η οποία λειτούργησε τελικά στον χώρο, όπου σήμερα βρίσκονται τα δυο γυμνάσια της πόλης μας.
Στη συνέχεια, η μικρή μονάδα μεταφέρθηκε στον χώρο τής ξυλογλυπτική σχολής και το 1957 άρχισε να λειτουργεί η Κρατική Βιομηχανία Ξύλου Καλαμπάκας στον χώρο που βρίσκεται σήμερα.
Το συνολικό εμβαδό του χώρου του εργοστασίου είναι κοντά στα 60 στρέμματα και αποτελεί τμήμα τού Δασαρχείου Καλαμπάκας, στο οποίο υπάγεται διοικητικά και τεχνικά. Εποπτεύεται από τη Διεύθυνση Δασών Τρικάλων και τη Διεύθυνση Δασών Θεσσαλίας και ελέγχεται διοικητικά και τεχνικά από την επιθεώρηση Δασών Κεντρικής Ελλάδος.
Είχαν προηγηθεί η δημιουργία και λειτουργιά εργοστασίων ξυλείας το 1938 στη Σκοτίνα Πιερίας, που ήταν και το πρώτο. Ακολούθησαν τα εργοστάσια ξυλείας στην Αρτεμισία Μεσσηνίας, στη Χρυσοβίτσα Βυτίνας και στη Μακρακόμη Φθιώτιδας, το 1939.
Το 1954 δημιουργήθηκε το εργοστάσιο ξυλείας στα Φουρνά και το 1957 το εργοστάσιο της πόλη μας. Το 1958 κατασκευάστηκε στον χώρο τού εργοστασίου Καλαμπάκας και η μονάδα ξήρανσης, ενώ το 1959 δημιουργήθηκε και η μονάδα εμπλουτισμού του ξύλου με πισέλαιο.
Το 1964 ελήφθη η απόφαση για την ίδρυση στον χώρο και της μονάδας του εργοστασίου μοριοσανίδας, το οποίο όμως άρχισε να λειτουργεί το 1970, ενώ είχε κατασκευαστεί τότε από Ουγγρικό οίκο κατασκευής αναλόγων έργων. Το εργοστάσιο μοριοσανίδας λειτούργησε μέχρι το 1984 και τελικά εκείνη τη χρονιά έκλεισε, διότι το παραγόμενο προϊόν δεν ήταν ανταγωνιστικό.
Το προσωπικό τού εργοστασίου
Σε ό,τι αφορά το προσωπικό τού εργοστασίου, αξίζει ν’ αναφέρουμε ενδεικτικά πως ο αριθμός των εργαζομένων, μονίμων και εποχικών, ξεπερνούσε τους 100 από ιδρύσεως του εργοστασίου. Το εργοστάσιο ξυλείας έδινε δουλειά στην πόλη και στήριζε τις καλαμπακιώτικες οικογένειες και όχι μόνο.
Το 1979 εργάζονταν 123, το 1984 οι εργαζόμενοι ήταν 127, το 1985 αυξήθηκαν σε 154, ενώ το 1990 μειώθηκαν σε 101. Από εκεί και μετά επήλθε μείωση του προσωπικού, αφού οι θέσεις όσων συνταξιοδοτούνταν δεν αναπληρώνονταν, με αποτέλεσμα το 2000 να υπάρχουν 38 μόνιμοι υπάλληλοι, ενώ είχαν ήδη συνταξιοδοτηθεί άλλοι 55 κατά τη δεκαετία του 1990.
Από το 2000 έως και σήμερα συνταξιοδοτήθηκαν κι άλλοι υπάλληλοι, και πλέον έχουν απομείνει σήμερα μόλις 12. Αρκετοί εξ αυτών βρίσκονται κοντά στη σύνταξη, άρα αναμένεται ο αριθμός τους να συρρικνωθεί ακόμη περισσότερο, μέχρι «ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα», εφόσον δεν υπάρξει καμιά μερίμνα από το αρμόδιο Υπουργείο.
Η λειτουργία του σήμερα
Παλαιότερα στο εργοστάσιο λειτουργούσαν τέσσερα τμήματα. Το τμήμα μοριοσανίδας , το πριστήριο, το τμήμα Ξυλοκατασκευών και λυομένων. Πλέον λειτουργούν, κατά περιόδους, εξαιτίας της έλλειψης προσωπικού, τα τμήματα του πριστηρίου, των ξυλοκατασκευών και των λυόμενων οικημάτων. Δημιουργούνται μόνο ξυλοκατασκευές (λυόμενα, παγκάκια, πινακίδες κ.λπ.) για οργανισμούς του Δημοσίου και μόνο, και παρότι υπάρχει ενδιαφέρον για τα προϊόντα και από ιδιώτες σε τιμές χονδρικής αλλά και λιανικής, δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν.
…
πηγή: http://www.tameteora.gr
ΚατηγορίεςΔασικά Προϊόντα
Απάντηση