Τα τελευταία χρόνια, μια νέα πρωτοβουλία για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και παράλληλα τη βιώσιμη ανάπτυξη αγροτικών περιοχών, έχει ξεκινήσει στην Ευρώπη. Η πρωτοβουλία αυτή βασίστηκε στην αναγκαιότητα προστασίας του περιβάλλοντος, με τρόπο που να είναι επωφελής τόσο για το σύνολο των χαρακτηριστικών μιας περιοχής όσο και για τον άνθρωπο που κατοικεί και θα πρέπει να επιβιώσει εκεί.
Τα προβλήματα προστασίας, διαχείρισης αλλά κι εξεύρεσης – κυρίως τα τελευταία χρόνια – των απαραίτητων πόρων για την επίτευξη των παραπάνω στόχων, είναι αυτά που έχουν οδηγήσει πολλούς διεθνείς οργανισμούς και τοπικούς φορείς να αναθεωρήσουν τα σχέδια και τις πρακτικές διαχείρισης του Φυσικού Περιβάλλοντος.
Μία από τις προσπάθειες που φαίνεται ότι αντιμετωπίζουν εκ του αποτελέσματος, τα παραπάνω προβλήματα και αναγκαιότητες είναι τα γεωπάρκα, το “προφίλ” των οποίων σκιαγραφεί στο ΑΠΕ – ΜΠΕ ο Δρ. Χαράλαμπος Φασουλάς, συντονιστής Γεωπάρκου Ψηλορείτη και Ελληνικού Φόρουμ Γεωπάρκων.
Τα γεωπάρκα, τονίζει ο κ. Φασουλάς, είναι περιοχές που στοχεύουν στην προστασία και ανάδειξη του συνόλου των στοιχείων της γης ενός τόπου, με έμφαση στα πετρώματα και το ανάγλυφο και τη χρήση τους για τη βιώσιμη τοπική ανάπτυξη αγροτικών περιοχών. Βασικοί στόχοι τους είναι η βιώσιμη διαχείριση των περιοχών τους και η στήριξη της τοπικής οικονομίας και των προϊόντων μέσα από την ανάπτυξη εναλλακτικών μορφών τουρισμού, όπως ο γεωτουρισμός.
Τα γεωπάρκα μπορεί να είναι προστατευόμενες ή υπό διαχείριση περιοχές, με ξεκάθαρα όρια, σημαντικό πλούτο γεωλογικών και γεωμορφολογικών χαρακτηριστικών, πλούσια χλωρίδα και πανίδα, όπως επίσης και πολιτισμικό κεφάλαιο. Τα γεωπάρκα, σύμφωνα με τον ίδιο, περιλαμβάνουν θέσεις ιδιαίτερου γεωλογικού ενδιαφέροντος, που ονομάζονται γεώτοποι, όπως επίσης περιβαλλοντικού, ιστορικού και πολιτισμικού ενδιαφέροντος, οι οποίες συνδέονται μέσα από δίκτυα περιπατητικών, περιηγητικών και άλλων διαδρομών.
Τα γεωπάρκα θα πρέπει να έχουν έναν ισχυρό φορέα διαχείρισης, κατάλληλο για την εξεύρεση των αναγκαίων ανθρώπινων και οικονομικών πόρων για τη λειτουργία τους και θα πρέπει να διαχειρίζονται τις περιοχές τους με βάση τις αρχές βιώσιμης, τοπικής ανάπτυξης και προστασίας του περιβάλλοντος.
Τα Ευρωπαϊκά Γεωπάρκα, επισημαίνει ακόμα ο κ. Φασουλάς, ιδρύθηκαν ως θεσμός με τη μορφή δικτύου το 2000 από τέσσερις αγροτικές περιοχές της Ευρώπης ανάμεσα στις οποίες και το Απολιθωμένο Δάσος Λέσβου. Το 2001 εντάχθηκε στο Δίκτυο Ευρωπαϊκών Γεωπάρκων και η περιοχή του Φυσικού Πάρκου του Ψηλορείτη, ενώ σχετικά πρόσφατα και άλλες δύο περιοχές, ο Χελμός Βουραϊκός από την Πελοπόννησο και ο Βίκος – Αώος από την Ήπειρο. Με την ένταξη των δύο αυτών περιοχών δημιουργήθηκε στην Ελλάδα το αντίστοιχο Φόρουμ των Ελληνικών Γεωπάρκων, με σκοπό τον συντονισμό και την προώθηση του έργου των Γεωπάρκων σε εθνικό επίπεδο. Στο Φόρουμ αυτό εκτός από τα γεωπάρκα συμμετέχει και η Εθνική Επιτροπή για την UNESCO, το ΙΓΜΕ, τα υπουργεία Τουρισμού και Περιβάλλοντος και άλλοι ακαδημαϊκοί φορείς.
ΚατηγορίεςΠεριβάλλον
Απάντηση