Προηγούμενες έρευνες έχουν υπολογίζει στο παρελθόν πως περισσότερες από 20.000 γάτες περιφέρονται ελεύθερες στο νησί το οποίο έχει έκταση 1.883 τετραγωνικά χιλιόμετρα (φωτογραφία αρχείου).
Ακούγεται σαν σενάριο από κινούμενα σχέδια, όμως ο αυξανόμενος πληθυσμός άγριων και αδέσποτων γατών στο νησί Μάουι της Χαβάης προκαλεί ολοένα και μεγαλύτερη ανησυχία στους τοπικούς βιολόγους και οικολόγους, καθώς οι γάτες εδώ και κάποιο καιρό συγκεντρώνονται γύρω από το κρατικό καταφύγιο άγριας ζωής της λίμνης Καναχά.
Το καταφύγιο Καναχά (Kanahā State Park) φιλοξενεί απειλούμενα είδη πτηνών όπως η πάπια Χαβάης (Anas wyvilliana), η νερόκοτα Χαβάης (Fulica alai), και ο καλαμοκανάς της Χαβάης (Himantopus mexicanus knudseni).
Στις αρχές της εβδομάδας ο βιολόγος Τζον Μπουν παρουσίασε τα αποτελέσματα της έρευνας που διεξήγαγε στο Μάουι, υπολογίζοντας πως περίπου 1.100 άγριες γάτες ζουν πλέον στο πάρκο της παραλίας Καναχά, το οποίο βρίσκεται ακριβώς δίπλα στο καταφύγιο. Σύμφωνα με τον Μπουν, η περιοχή χρειάζεται «άμεση διαχείριση».
Προηγούμενες έρευνες έχουν υπολογίζει στο παρελθόν πως περισσότερες από 20.000 γάτες περιφέρονται ελεύθερες στο νησί το οποίο έχει έκταση 1.883 τετραγωνικά χιλιόμετρα, ενώ οι λιγότερο συντηρητικές προτάσεις κάνουν λόγο έως και για μισό εκατομμύριο γάτες.
Το Τμήμα Φυσικών Πόρων του Μάουι υπολόγισε πως αν μόνο μία μη στειρωμένη γάτα γεννάει δύο φορές το χρόνο, και από την κάθε γέννα επιβιώνουν κατά μέσο όρο 2,8 νεογνά, τότε αυτή και οι απόγονοί της μπορούν να δημιουργήσουν ένα πληθυσμό 11,6 εκατομμυρίων γατών σε μία περίοδο μόλις εννέα ετών.
Οι τοπικές αρχές σκοπεύουν να εντείνουν τα προγράμματα στειρώσεων και κατευθύνουν την προσοχή του κοινού στις ανθρώπινες ενέργειες που πρέπει να ληφθούν, καθώς οι γάτες απλά ακολουθούν το φυσικό τους ένστικτο. Παράλληλα η φύλαξη των ορίων του καταφυγίου έχει αυξηθεί και οι γάτες που πλησιάζουν πιο κοντά απομακρύνονται από τους φύλακες.
Πληροφορίες: ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ
ΚατηγορίεςΆγρια Ζωή
ΠΑΠΙΚΑ ΣΥΛΒΙΑ, Δασολόγος M.sc. Διαχείρισης Άγριας πανίδας
Συμπεράσματα του ανωτέρω άρθρου:
1. Από 20.000 γάτες στο παρελθόν, οι αδέσποτες γάτες ανέρχονται σήμερα στις 1.100 , συνεπώς η διαχείριση υφίσταται χωρίς να διευκρινίζεται ο τρόπος ή η μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε ώστε να υπάρχει αυτή η δραστική μείωση του πληθυσμός αδέσποτων γατών (από 20.000 μη στειρωμένες γάτες σε 1.100 σήμερα)
2. Ενώ ο τίτλος του άρθρου αναφέρεται σε αδέσποτα, ο αριθμός 1.100 αναφέρεται σε “άγριες γάτες” – ερώτημα: Πρόκειται για οικόσιτες γάτες που “αγρίεψαν” ή πρόκειται για κατ’ αυτού αγριόγατες (τελείως διαφορετικό είδος);
3. Η σχέση Πληθυσμού/συνολική έκταση βιώσιμου χώρου: ήδη ο πληθυσμός των 1.100 γατών είναι υπερβολικά μεγάλος από τα επιτρεπτά όρια, λαμβάνοντας υπόψη και την ύπαρξη κογιότ, αδέσποτων σκύλων κ.α. Πρόκειται για νησί το οποίο αποτελεί ένα “κλειστό οικολογικό σύστημα” όπου η διαφυγή η φυσική εξάπλωση του είδους είναι ανέφικτη και άκρως περιορισμένη. Επισημαίνεται ότι ο βιώσιμος χώρος της αγριόγατας ανέρχεται σε 2-3 km2.
4. Τα δεδομένα, βάσει της χρίσης του Πίνακα ανάπτυξης πληθυσμού ( και λήψης μέτρων μελλοντικής διαχείρισης του είδος) αποκαλύπτει τη σοβαρότητα του προβλήματος (11,6 εκατομμύρια γάτες μόλις σε 9 χρόνια.
Για την εξασφάλιση της τροφής των 1.100 γατών απαιτούνται 280-400 kg τροφή ημερησίως. Στο ελεύθερο περιβάλλον κινείται διαρκώς και καταναλώνει περισσότερη ενέργεια, ώστε να εξασφαλίσει της τροφής της, καθώς και το χώρο επικράτειας, με αποτέλεσμα να αυξάνεται η απαιτούμενη ποσότητα της αναγκαίας τροφής. Η κύρια τροφή αποτελείται από τρωκτικά, μικρά εδαφόβια πτηνά και τα αυγά αυτών, αυγά δενδρόβιων πτηνών μέχρι και μικρών θηλαστικών.
Συνεπώς, λόγω του αυξημένου αριθμού γατών και της ημερησίας ποσότητας τροφής αυτών, δεν εξασφαλίζεται η προστασία των σπανίων πτηνών, ειδικά δε την αναπαραγωγή αυτών και κατά συνέπεια την αποκατάσταση των πληθυσμών αυτών σε φυσιολογικά επίπεδα. Καθιστά ακατανόητη την ύπαρξη του καταφυγίου και κυρίως δεν εξυπηρετεί τον σκοπό για τον οποίο ιδρύθηκε αυτό -ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΣΠΑΝΙΩΝ ΠΤΗΝΩΝ.
4. Με τη στείρωση των γατών απλούστατα εξασφαλίζεται η τήρηση του πληθυσμού σε σταθερά επίπεδα. Η διεξαχθείσα έρευνα και ο Πίνακας ανάπτυξης πληθυσμού αποκαλύπτει ότι μόνο μικρό μέρος των γατών έχουν υποστεί στείρωση. Επισημαίνεται ότι η διάρκεια ζωής των γατών κυμαίνεται μεταξύ 20-30 ετών.
Στο άρθρο φυσικά δεν αναφέρεται πως εξασφαλίζεται η δημόσια υγεία, λαμβάνοντας υπόψη το πλήθος περιττωμάτων, ούρων, τριχωμάτων, απόρριψη αποφαγιών (χαρακτηριστικούς εμετούς των γατών για την απόρριψη τριχωμάτων και πτερών) κ.λπ., καθώς και την συγκέντρωση μεγάλων αριθμών γατών , τα οποία δεδομένα συμβάλλουν στην εξάπλωση και στην μετάδοση ασθενειών και επικινδύνων ανθρωποζωονόσων (λύσσα, ψωρίαση, φυματίωση, τοξοπλάσμωση, λεπτοσπείρωση, δερματόφυτα, παράσιτα κ.α.)
Όσο αφορά το (2) ερώτημα, ήταν και δική μας απορία γι’ αυτό αναζητήσαμε την ερευνητική εργασία για να δούμε εαν αναφέρεται και σε αγριόγατες. Δυστυχώς δεν την βρήκαμε. Από τα δημοσιεύματα ξένων εφημερίδων καταλήξαμε ότι πρόκειται για γάτες που γεννήθηκαν και ζουν άγρια κατάσταση και γάτες σπιτιών που πλέον είναι αδέσποτες. Περιγράφονται ως “feral cats” και οχι ως “Wildcats”.