Είναι μια μικρή όμορφη ιστοριούλα που θα μπορούσε να χαθεί, να περάσει εντελώς απαρατήρητη ανάμεσα σε τόσες άλλες μικρές ιστοριούλες παραγράφων και νόμων απαράμιλλης ομορφιάς, που προσδίδουν και μια γλυκόπικρη (ανθρώπινη βρε αδελφέ) νότα  στην ώριμη, αντικειμενική, δεινής επεξεργασίας νομοθετική υπερπαραγωγή μας.

Όμως εδώ υπάρχει κάτι νέο. Κάτι που με θάμπωσε όχι με την πρώτη ματιά, αλλά με την δεύτερη –τρίτη και τις επόμενες, αφού δεν πίστευα στα μάτια μου.

Η παραγραφούλα μας λοιπόν ξεκίνησε το ταξίδι της, μικρό κοριτσάκι, τέκνο του άρθρου 52 του νόμου 4280/2014. Βέβαια υπήρξαν αντιρρήσεις στην γέννησή της, κάποιοι είπαν ότι θα την αποκηρύξουν, αλλά δεν τους πέρασε.

Ήταν τέτοια η σεμνή ομορφιά της, ώστε αυτοί που έλεγαν ότι θα την αποκηρύξουν, αποφάσισαν να την κάνουν ομορφότερη, πιο ώριμη. Έστειλαν το νόμο 4342/2015 με το άρθρο του 32 (που από μόνο του έχει τη δική του ομορφιά αφού τροποποιεί διατάξεις του 4280/2014  ξεκινώντας με τροποποίηση του 998/79). Όμως για την ιστορία μας αξία έχει η παράγραφος 2 που τροποποιεί την ομορφούλα μας. Και προφανώς την κάνει πιο όμορφη και πιο ώριμη. Αντίθετα καμία ομορφιά, κανένα ενδιαφέρον δεν βρίσκω, τουλάχιστο κατά τη δικιά μου αισθητική, στο παρακάτω άρθρο 57 (καταργούμενες διατάξεις ) και το προσπερνώ αφήνοντάς το στη λήθη του χρόνου.

Αλίμονο όμως. Η λήθη αυτή έμελε να κρατήσει μόνο δεκαπέντε μέρες. Αυτό το κατά την γνώμη μου ασήμαντο αρθρίδιο επρόκειτο να διεκδικήσει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ιστορία μας. Έγινε αντιληπτό ότι κατιτίς του έλλειπε και στέλνουν που λέτε τον φοβερό τελευταίο νόμο 4351/2015, με το εκπάγλου ομορφιάς 23 άρθρο και σμιλεύουν το προηγούμενο άρθρο 57 με το οποίο δεν είχαν σμιλέψει τίποτα. Και εδώ να δείτε το μίσος και τις έριδες μεταξύ αδελφών παραγράφων, μέσα στο ίδιο σπίτι, από την ίδια οικογένεια. Αλλάζουν λοιπόν ολόκληρο το πρώην ασήμαντο άρθρο 57, ανασύροντάς το από τη λήθη στην οποία το είχα καταδικάσει, φροντίζοντας μέσα σε δεκαπέντε μόλις ημέρες να καταργήσουν την πανέμορφη παραγραφούλα μας με τον ίδιο νόμο με τον οποίο την καλλώπιζαν. Με τον 4342/2015. Και παφ, πάει που λέτε η παραγραφούλα μας!!!!

Και έμεινα με το στόμα ανοιχτό, όχι μόνο εγώ αλλά και ο ΝΟΜΟΣ (διαδικτυακή νομική βάση της intrasoft) που στην εμφάνιση του νόμου 4280 και στην εξήγηση της περιπέτειας της όμορφης παραγράφου μας εκφράζει με πολλά ερωτηματικά (όπως λέμε γιατί θεέ μου) την απορία του για το νεαρό της ηλικίας της, ως επιγραφή σε μνήμα:

*** Η παρ. 4 αντικαταστάθηκε ως άνω με το άρθρο 32 Ν. 4342/2015, ΦΕΚ Α 143, με τη παρ. 1  όμως του άρθρου 57 του αυτού νόμου, όπως αυτή αντικαταστάθηκε με τη παρ. 2 άρθρου 23 Ν. 4351/2015, ΦΕΚ Α 164, η παράγραφος 4 ΚΑΤΑΡΓΕΙΤΑΙ (;;;) από 9.11.2015.

Κανείς δεν μπορεί να με πείσει ότι δεν πρόκειται για αβυσσαλέο μίσος και ζήλια της αδελφής της. Και μη μου πείτε ότι δεν υπάρχει ίντριγκα και μυθιστορηματική πλοκή στους νόμους μας;. Όποιος δεν το αναγνωρίζει αυτή τους την αξία, να πάει να κοιταχτεί.

(για του νεοεισερχόμενους στον κόσμο του Ελληνικού νομοθετικού μυθιστορήματος και τις ανάγκες του παρόντος, συστήνω για ανάγνωση:

• Νόμος 4280/2014, άρθρο 52 παράγραφος 4,
• Νόμος 4342/2015 άρθρο 32 παράγραφος 2 και
• Νόμος 4351/2015 άρθρο 23 παράγραφος 2. Αυτός ο τελευταίος επειδή εκδόθηκε παραμονές των εορτών, συστήνεται και ως Χριστουγεννιάτικο ανάγνωσμα).

Γιώργος Φούντας,
Δασολόγος-Περιβαλλοντολόγος

.

.

.

ΚατηγορίεςΔασική Υπηρεσία, Νομοθεσία

Tags: Γιώργος Φούντας, Δασική Νομοθεσία, Ν. 4315/2014, Ν. 998/79, Νόμος 4280/2014, Νόμος 4351/2015