Edmund Dulac – Alone

“Λείψανα παλιῶν ἄστρων καὶ γωνιὲς ἀραχνιασμένες τ΄ οὐρανοῦ
σαρώνοντας ἡ καταιγίδα ποὺ θὰ γεννήσει ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου.
Ἀλλὰ πρίν, ἰδοῦ, θὰ περάσουν γενεὲς τὸ ἀλέτρι τους πάνω στὴ στέρφα γῆς”

Ο. ΕΛΥΤΗΣ Το Άξιον Εστί (Προφητικόν), 1964

.

Με αφορμή την προσβαλλομένη έγκριση περιβαλλοντικών όρων δύο όμοιων και όμορων φωτοβολταϊκών σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στην περιοχή Ερμιόνης του Ν. Αργολίδος, η σχολιαζόμενη δικαστική απόφαση έκρινε το ιδιαίτερα σημαντικό ζήτημα των παράνομων κατατμήσεων έργων και δραστηριοτήτων, που συντελούνται με απώτερο σκοπό την υπαγωγή τους σε ηπιότερο από το νομίμως προβλεπόμενο νομοθετικό καθεστώς όσον αφορά τις απαιτήσεις της περιβαλλοντικής τους αδειοδότησης. Είναι εύκολα κατανοητό ότι οι παράνομες κατατμήσεις των έργων δεν αποτελούν απλώς μια ακόμα περίπτωση περιβαλλοντικής επιβάρυνσης, που κατά τις κείμενες διατάξεις χρήζει αποκατάστασης, αλλά θα πρέπει, όπου συντελούνται σκόπιμα και μεθοδευμένα, πριν είναι πολύ αργά για το περιβάλλον και τη φύση, ν΄ αντιμετωπισθούν με τη δέουσα προσοχή και αυστηρότητα απ΄ όλους τους αρμόδιους φορείς. Και τούτο, διότι οι κατατμήσεις έργων συντελούνται κατά κανόνα καταχρηστικά και επιφέρουν ποικίλες στρεβλώσεις όσον αφορά την ερμηνεία των εφαρμοστέων διατάξεων. Εν τέλει οι παράνομες κατατμήσεις υπονομεύουν ολόκληρο το οικοδόμημα της διαδικασίας περιβαλλοντικής αδειοδότησης, αδρανοποιώντας επί της ουσίας τις σχετικές διατάξεις και εκθέτοντας το έννομο αγαθό του περιβάλλοντος σε σοβαρές, ενδεχομένως μη αναστρέψιμες προσβολές.

Η απόφαση ΣτΕ 2783/2014 του Ε΄ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας έκρινε ότι στην εξεταζόμενη υπόθεση δεν προέκυψε δικαιολογητικός λόγος τήρησης δύο παράλληλων διαδικασιών για την αδειοδότηση των δύο όμοιων ενδίκων έργων κατασκευής φωτοβολταϊκών σταθμών σε όμορα γήπεδα και με δικαιούχο την ίδια εταιρεία, ενώ θα μπορούσε να ακολουθηθεί η όλη διαδικασία για ένα ενιαίο έργο, το οποίο ωστόσο, λόγω μεγαλύτερης ισχύος, θα υπαγόταν στη 2η υποκατηγορία της Α΄ κατηγορίας έργων, όπως προβλέπεται από τις σχετικές διατάξεις, η οποία απαιτεί τήρηση περισσοτέρων διατυπώσεων.[1]

Και ναι μεν δεν προβλέπεται υποχρέωση εκ μέρους του φορέα εκμετάλλευσης να προβεί σε ενιαία μελέτη, όταν οι εκτάσεις βρίσκονται σε όμορα ακίνητα, εφ΄ όσον όμως συντρέχουν οι συνθήκες (ιδίως όμορα γήπεδα, ίδιος δικαιούχος, χρονική σύμπτωση στην έκδοση των πράξεων), η κατάτμηση αυτή οδηγεί σε παράκαμψη της πιο σύνθετης διαδικασίας περιβαλλοντικής αδειοδότησης, που επιτρέπει και τη συνθετική εξέταση και συνολική εκτίμηση των σωρευτικών συνεπειών και επιπτώσεων του όλου ενιαίου έργου.

Κατά συνέπεια, εάν τα δύο επιμέρους έργα είχαν παρουσιασθεί ως ένα ενιαίο έργο λόγω υπαγωγής τους στη 2η υποκατηγορία της πρώτης κατηγορίας της σχετικής υπουργικής απόφασης, θα έπρεπε να ακολουθηθεί διαδικασία προκαταρκτικής περιβαλλοντικής εκτίμησης και αξιολόγησης με υποβολή προμελέτης και έγκριση περιβαλλοντικών όρων με υποβολή μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων, να τηρηθούν οι διατυπώσεις δημοσιοποίησης της ΜΠΕ, η τήρηση των οποίων αποτελεί ουσιώδη τύπο της διαδικασίας αδειοδότησης καθώς και διατύπωση γνώμης από το Περιφερειακό Συμβούλιο Πελοποννήσου, ενώ αρμόδιος για την έγκριση περιβαλλοντικών όρων θα ήταν ο Γενικός Γραμματέας Αποκεντρωμένης Διοικήσεως Πελοποννήσου, Δυτ. Ελλάδας και Ιονίου. Κατά συνέπεια, μη νομίμως έγινε εν προκειμένω κατάτμηση του επιδίκου έργου, έτσι ώστε αυτό να εμφανισθεί ως δύο έργα.

Εν όψει τούτων, στην παρούσα υπόθεση ανέκυψε, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, ζήτημα μη τήρησης ουσιωδών τύπων της διαδικασίας και αναρμοδιότητας του οργάνου έκδοσης των πράξεων έγκρισης περιβαλλοντικών όρων, σε συνδυασμό με τη μη εκτίμηση των σωρευτικών συνεπειών[2] του ενιαίου έργου. Για τον λόγο αυτό, οι προσβαλλόμενες αποφάσεις έγκρισης περιβαλλοντικών όρων και υπαγωγής στη διαδικασία περιβαλλοντικής αδειοδότησης κρίθηκαν ακυρωτέες.

Σόφη Παυλάκη, Δικηγόρος

.

Milton Avery – Gray Mountain, 1962

____________________________________

* Η απόφαση ΣτΕ 2783/2014 δημοσιεύθηκε στο περιοδικό “Περιβάλλον & Δίκαιο” τ. 2/2015 σ. 239 (εκδ. Νομική Βιβλιοθήκη, βλ. και http://www.nbonline.gr/journals/) με παρατηρήσεις της δικηγόρου Παναγιώτας Σύρου. Βλ. και όμοια απόφαση ΣτΕ 2784/2014 (Τμ. Ε΄). Την απόφαση απασχόλησε το ακόλουθο νομοθετικό πλαίσιο: άρθρα 1 (§ 3β΄), 7 ν. 3468/2006 (Α΄ 129, όπως τροπ. με άρθ. 1 ν. 3851/2010, Α΄ 85 και 30 § 8 ν. 3889/2010, Α΄ 182), Οδηγία 2001/77/ΕΚ, Οδηγία 2009/28/ΕΚ, ν. 3017/2002 (Πρωτόκολλο του Κυότο – Α΄ 117), 3, 4 (§§ 1α΄, 2) ν. 1650/1986 (Α΄ 160, όπως αντικ. από άρθ. 2 ν. 3010/2002, Α΄ 91), 4, Παράρτημα 1 κυα ΗΠ 15393/2332/5.8.2002 (Β΄ 1022, όπως τροπ. με κυα 145799/4.7.2005, Β΄ 1002), 3 υα 25294/25.6.2003 (Β΄ 1485 – Περιφερειακό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης Περιφ. Πελοποννήσου), 17, 21 απόφ. Επιτροπής Συντονισμού της Κυβερνητικής Πολιτικής στον Τομέα του Χωροταξικού Σχεδιασμού και της Αειφόρου Ανάπτυξης 49828/12.11.2008 (Β΄ 2464).

[1] Με την ένδικη αίτηση ζητήθηκε η ακύρωση: 1) της από 14.7.2011 αποφάσεως του Περιφερειάρχη Πελοποννήσου, με την οποία εγκρίθηκαν περιβαλλοντικοί όροι για την ίδρυση φωτοβολταϊκού σταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας ισχύος 1,98 MW σε θέση του Δήμου Ερμιονίδος, με δικαιούχο την ένδικη εταιρεία, όπως η απόφαση αυτή έχει τροποποιηθεί με τις από 12.9.2011 και 1.10.2012 αποφάσεις του ίδιου ως άνω Περιφερειάρχη, 2) της αποφάσεως έτους 2010 της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας (ΡΑΕ) για τη χορήγηση αδείας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από τον ως άνω φωτοβολταϊκό σταθμό, 3) της από 28.6.2011 αποφάσεως του Γεν. Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοικήσεως Πελοποννήσου, Δυτ. Ελλάδας και Ιονίου, για την έγκριση επέμβασης σε δημόσια δασική έκταση για την εγκατάσταση του ως άνω σταθμού, 4) της από 31.1.2012 αποφάσεως του Γεν. Γραμματέα Αποκ. Διοικήσεως Πελοποννήσου, Δυτ. Ελλάδος και Ιονίου για τη χορήγηση αδείας εγκαταστάσεως του εν λόγω σταθμού, 5) της από 16.12.2010 αποφάσεως του Γεν. Γραμματέα Περιφέρειας Πελοποννήσου, με την οποία το ένδικο έργο υπήχθη στη διαδικασία περιβαλλοντικής αδειοδότησης έργων της 4ης υποκατηγορίας της δεύτερης κατηγορίας της κυα ΗΠ 15393/2332/2002, 6) της από 14.7.2011 αποφάσεως του Περιφερειάρχη Πελοποννήσου, με την οποία εγκρίθηκαν περιβαλλοντικοί όροι για την ίδρυση του δευτέρου φωτοβολταϊκού σταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας ισχύος 1,98 MW επίσης στην ένδικη θέση του Δήμου Ερμιονίδος, με δικαιούχο την ίδια ως άνω εταιρεία, όπως αυτή έχει τροποποιηθεί με τις από 12.9.2011 και 24.10.2012 αποφάσεις του ιδίου ως άνω Περιφερειάρχη, 7) της από 29.9.2010 αποφάσεως της ΡΑΕ για τη χορήγηση αδείας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από τον ως άνω φωτοβολταϊκό σταθμό, 8) της σχετικής από 28.6.2011 αποφάσεως του Γεν. Γραμματέα της Αποκ. Διοικήσεως Πελοποννήσου, Δυτ. Ελλάδας και Ιονίου, για την έγκριση επέμβασης σε δημόσια δασική έκταση για την εγκατάσταση του ως άνω σταθμού, 9) της από 31.1.2012 αποφάσεως του Γεν. Γραμματέα της Αποκ. Διοικήσεως Πελοποννήσου, Δυτ. Ελλάδας και Ιονίου για τη χορήγηση αδείας εγκαταστάσεως του σταθμού και 10) της από 16.12.2010 αποφάσεως του Γεν. Γραμματέα Περιφέρειας Πελοποννήσου, με την οποία το ως άνω έργο υπήχθη στη διαδικασία περιβαλλοντικής αδειοδότησης έργων της 4ης υποκατηγορίας της δεύτερης κατηγορίας της κυα οικ. 104247/ΕΥΠΕ/ΥΠΕΧΩΔΕ/25.5.2006.

[2] Όπως έγινε αναλυτικά δεκτό με την απόφαση, με τις διατάξεις του ν. 3468/2006 (Α΄ 129), μεταφέρθηκε στο ελληνικό δίκαιο η Οδηγία 2001/77/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για την προαγωγή της ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Εν όψει της σπουδαιότητας, την οποία αποδίδει η Ευρωπαϊκή Ένωση στην ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (ΑΠΕ) για την προστασία του περιβάλλοντος και την ασφάλεια του ενεργειακού σχεδιασμού, είχε τεθεί ως στόχος μέχρι το 2010, το 22% της συνολικής κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας στην Κοινότητα να προέρχεται από ΑΠΕ, ειδικότερα δε για την Ελλάδα, με βάση, τους ενδεικτικούς εθνικούς στόχους, όπως προσδιορίζονται στην Οδηγία, το ποσοστό συμμετοχής των ΑΠΕ στην ακαθάριστη κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας της χώρας, αρχικώς ορίστηκε σε 20,1% μέχρι το 2010.
Ακολούθως, εν όψει της νεότερης Οδηγίας 2009/28/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, με το άρθρο 1 του ν. 3851/2010 (Α΄ 85), προστέθηκε στο άρθρο 1 του ανωτέρω ν. 3468/2006 παρ. 3, με την περ. β΄ της οποίας ορίστηκε ως στόχος το ποσοστό συμμετοχής των ΑΠΕ στην ακαθάριστη κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας να ανέλθει σε 40% μέχρι το 2020, το ποσοστό δε αυτό δεν μεταβλήθηκε με τη διάταξη του άρθρου 30 παρ. 8 του ν. 3889/2010 (Α΄ 182), με την οποία αντικαταστάθηκε η προαναφερόμενη περ. β΄.
Τέλος, σύμφωνα με το Πρωτόκολλο του Κυότο, που κυρώθηκε με τον ν. 3017/2002 (Α΄ 117), η Ελλάδα έχει για την περίοδο 2008-2012 υποχρέωση συγκράτησης της αύξησης των εκπομπών αερίου που συμβάλλουν στο φαινόμενο του θερμοκηπίου με την προώθηση, μεταξύ άλλων, της χρήσης ΑΠΕ για την παραγωγή ηλεκτρισμού.
Περαιτέρω, στο άρθρο 7 του ως άνω ν. 3468/2006 ορίζεται ότι: «Οι σταθμοί παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ ή ΣΗΘΥΑ καθώς και κάθε έργο που συνδέεται με την κατασκευή και τη λειτουργία τους, συμπεριλαμβανομένων των έργων οδοποιίας πρόσβασης και των έργων σύνδεσής τους με το Σύστημα ή το Δίκτυο, επιτρέπεται να εγκαθίστανται και να λειτουργούν: Α) Σε γήπεδο ή σε χώρο, επί των οποίων ο αιτών έχει το δικαίωμα νόμιμης χρήσης. Β) Σε δάση ή δασικές εκτάσεις, εφόσον έχει επιτραπεί, επ΄ αυτών, η εκτέλεση έργων σύμφωνα με τα άρθρα 45 και 58 του ν. 998/1979 (Α΄ 289), όπως ισχύει, ή το άρθρο 13 του ν. 1734/ 1987 (Α΄ 189), όπως ισχύει. Γ) Σε αιγιαλό, παραλία, θάλασσα ή σε πυθμένα της, εφ΄ όσον έχει παραχωρηθεί το δικαίωμα χρήσης τους σύμφωνα με το άρθρο 14 του ν. 2971/2001 (Α΄ 285), όπως ισχύει» και στο άρθρο 8 παρ. 1 και 2 του ίδιου νόμου προβλέπεται ότι για την εγκατάσταση και επέκταση σταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ απαιτείται σχετική άδεια, που χορηγείται, κατά περίπτωση, με απόφαση του Γενικού Γραμματέα Περιφέρειας, για όλα τα έργα, για τα οποία αρμόδιος για την περιβαλλοντική αδειοδότηση είναι είτε ο νομάρχης είτε ο Γενικός Γραμματέας Περιφέρειας κατά τις διατάξεις του ν. 1650/1986 ή με απόφαση του Υπουργού ΠΕΚΑ, αν η αρμοδιότητα για την περιβαλλοντική αδειοδότηση του έργου ανήκει στον Υπουργό αυτόν και στους κατά περίπτωση συναρμόδιους Υπουργούς. Στην παρ. 3 του ως άνω άρθρου προβλέπεται ειδικότερα ότι: «3. Μετά την έκδοση της άδειας παραγωγής από τη ΡΑΕ, ο ενδιαφερόμενος προκειμένου να του χορηγηθεί άδεια εγκατάστασης, ζητά ταυτόχρονα την έκδοση: α) Προσφοράς Σύνδεσης από τον αρμόδιο Διαχειριστή. β) Απόφασης Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων (ΕΠΟ), κατά το άρθρο 4 του ν. 1650/1986, όπως ισχύει, και γ) αδείας επέμβασης σε δάσος ή δασική έκταση, κατά την παρ. 2 του άρθρου 58 του ν. 998/1979 (Α΄ 289), εφ΄ όσον απαιτείται, ή γενικά των αναγκαίων αδειών για την απόκτηση του δικαιώματος χρήσης της θέσης εγκατάστασης του έργου …» και στην παρ. 6 του ιδίου άρθρου ορίζεται ότι: «6. Για την έκδοση απόφασης ΕΠΟ των έργων από ΑΠΕ ή ΣΗΘΥΑ κατά τις διατάξεις του άρθρου 4 του ν. 1650/1986, όπως ισχύει, υποβάλλεται πλήρης φάκελος και Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) στην αρμόδια για την περιβαλλοντική αδειοδότηση αρχή. Η αρμόδια αρχή εξετάζει τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις και τα προτεινόμενα μέτρα πρόληψης και αποκατάστασης, μεριμνά για την τήρηση των διαδικασιών δημοσιοποίησης και αποφαίνεται για τη χορήγηση ή μη απόφασης ΕΠΟ μέσα σε τέσσερις (4) μήνες από τον χρόνο που ο φάκελος θεωρήθηκε πλήρης … Οι αρμόδιες υπηρεσίες και φορείς, στους οποίους διαβιβάζεται ο φάκελος από την αρμόδια για την περιβαλλοντική αδειοδότηση αρχή υποχρεούνται να γνωμοδοτούν για τα θέματα αρμοδιότητάς τους και μέσα στα πλαίσια των όρων και προϋποθέσεων χωροθέτησης που προβλέπονται στο Ειδικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (Β΄ 2464), όπως ισχύει κατά περίπτωση, μέσα στις προθεσμίες που καθορίζονται από τον νόμο ή τάσσονται από την αρμόδια υπηρεσία …».
Κατά τις παρ. 1α και 2 του άρθρου 4 του ν. 1650/1986 (Α΄ 160), όπως το άρθρο αυτό αντικαταστάθηκε με το άρθρο 2 του ν. 3010/2002 (Α΄ 91) και ίσχυε κατά την έκδοση των προσβαλλομένων πράξεων, για την πραγματοποίηση νέων δημοσίων ή ιδιωτικών έργων ή δραστηριοτήτων απαιτείται η έγκριση όρων για την προστασία του περιβάλλοντος, μετά από υποβολή, για τα έργα τα οποία ανήκουν στην Α΄ κατηγορία κατά τη διάκριση που εισάγεται με το προηγούμενο άρθρο 3 του ιδίου ν. 1650/1986, όπως το άρθρο αυτό αντικαταστάθηκε με το άρθρο 1 του αυτού ν. 3010/2002, δηλαδή για τα έργα που είναι πιθανόν να προκαλέσουν σοβαρές επιπτώσεις στο περιβάλλον, μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Σύμφωνα δε με το άρθρο 4 και το Παράρτημα 1 της κατ΄ εξουσιοδότηση του ανωτέρω άρθρου 3 του ν. 1650/1986 εκδοθείσας κυα ΗΠ 15393/2332/5.8.2002 (Β΄ 1022), όπως τροποποιήθηκε με την 145799/4.7.2005 όμοιά της (Β΄ 1002), η «ηλεκτροπαραγωγή από φωτοβολταϊκά συστήματα, ισχύος μεγαλύτερης ή ίσης των 2 MW», που ανήκει στην Ομάδα 10 (ειδικά έργα) κατατάσσεται στη δεύτερη υποκατηγορία της πρώτης κατηγορίας, ενώ η παραγωγή από φωτοβολταϊκά συστήματα ισχύος μικρότερης των 2 MW κατατάσσεται στην τρίτη υποκατηγορία της δεύτερης κατηγορίας.
Κατά τις διατάξεις αυτές, για τη χορήγηση άδειας εγκαταστάσεως φωτοβολταϊκού σταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας απαιτείται, μεταξύ άλλων, και η εξέταση και εκτίμηση των περιβαλλοντικών και άλλων επιπτώσεων από την εγκατάσταση σταθμού στην πέριξ αυτού περιοχή, η εκτίμηση δε αυτή γίνεται, κατ΄ αρχήν, κατά το στάδιο της εγκρίσεως των περιβαλλοντικών όρων εγκαταστάσεως και λειτουργίας του, που γίνεται σύμφωνα με τους ορισμούς των ανωτέρω διατάξεων του ν. 1650/1986. Κατά την αξιολόγηση αυτή λαμβάνονται υπ΄ όψιν οι όροι των Περιφερειακών Πλαισίων Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης των Περιφερειών της χώρας καθώς και το Ειδικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού για τις ΑΠΕ.
Εν προκειμένω, με την 25294/25.6.2003 απόφαση του Υπουργού ΠΕΧΩΔΕ (Β΄ 1485) εγκρίθηκε το Περιφερειακό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης της Περιφέρειας Πελοποννήσου. Στο άρθρο 3 του Πλαισίου αυτού, ορίζεται ότι: «3.5.2 Ενεργειακή υποδομή. Ως προς τα θέματα της ενέργειας στα πλαίσια της «αειφόρου ανάπτυξης» απώτερος επιδιωκόμενος στόχος θα πρέπει να είναι ο σταδιακός περιορισμός της λειτουργίας του ΑΗΣ της Μεγαλόπολης, για τη μείωση της ρύπανσης του περιβάλλοντος της περιοχής, που συνδυάζεται και με την ανάγκη σημαντικής αύξησης παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ και Υδροηλεκτρικούς Σταθμούς Παραγωγής … Ειδικώτερα για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ) εκτιμάται ότι απαιτείται η σύνταξη ειδικού πλαισίου για τις προϋποθέσεις χωροθέτησης τους και τους εξειδικευμένους όρους που πρέπει να ισχύσουν κατά κατηγορία».
Εν συνεχεία, με την 49828/12.11.2008 απόφαση της Επιτροπής Συντονισμού Κυβερνητικής πολιτικής στον Τομέα του Χωροταξικού Σχεδιασμού και της Αειφόρου Ανάπτυξης (Β΄ 2464) εγκρίθηκε το ειδικό πλαίσιο χωροταξικού σχεδιασμού και αειφόρου ανάπτυξης για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Στο άρθρο 21 του Πλαισίου αυτού προβλέπεται η εναρμόνιση των περιφερειακών πλαισίων με τις προβλέψεις του, ενώ στο άρθρο 17 τίθενται κριτήρια χωροθέτησης εγκαταστάσεων εκμετάλλευσης της ηλιακής ενέργειας. Ειδικότερα, προβλέπεται η χωροθέτηση τέτοιων εγκαταστάσεων ιδίως σε περιοχές που είναι άγονες ή δεν είναι υψηλής παραγωγικότητας και κατά προτίμηση αθέατες από πολυσύχναστους χώρους και με δυνατότητες διασύνδεσης με το Δίκτυο ή το Σύστημα, ενώ καθορίζονται και περιοχές αποκλεισμού τέτοιων εγκαταστάσεων.
Από τα στοιχεία του φακέλου της υποθέσεως προκύπτουν τα ακόλουθα: Α. Τον Μάιο του έτους 2007 καταρτίστηκε για λογαριασμό της ένδικης εταιρίας προμελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων για την κατασκευή και λειτουργία φωτοβολταϊκού σταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας συνολικής ισχύος 1980 KWp (1,98 MW), από 9.000 φωτοβολταϊκά στοιχεία ονομαστικής ισχύος 220 Wp έκαστο, στην επίμαχη θέση του Δήμου Κρανιδίου (ήδη Δήμου Ερμιονίδος) Ν. Αργολίδος, σε δημόσια δασική έκταση εμβαδού 192,394 στρ. Κατά τον χρόνο κατάρτισης της ως άνω προμελέτης είχε ήδη εκδοθεί η από 19.3.2007 γνωμοδότηση της Δ/νσης Δασών Αργολίδος της Γενικής Δ/νσης Περιφέρειας της Περιφέρειας Πελοποννήσου, στην οποία αναφερόταν ότι ευρύτερη έκταση 376.537,14 τ.μ., τμήμα της οποίας αποτελούσε η έκταση, στην οποία αναφερόταν η προμελέτη, που απεικονιζόταν στο από Φεβρουαρίου 2007 τοπογραφικό διάγραμμα ήταν μέρος ευρύτερης δημόσιας δασικής έκτασης με κάλυψη «κυρίως από δασική βλάστηση με επικρατούντα είδη φοινική άρκευθο … πουρνάρια, αγριελιές, ασπάλαθο και αφάνες σε ποσοστό 60%-70%», στην έκταση δε αυτή δεν υπήρχε κώλυμα για την εγκατάσταση φωτοβολταϊκού σταθμού. Με την …/16.12.2010 απόφαση του Γενικού Γραμματέα Περιφέρειας Πελοποννήσου το ως άνω έργο, το οποίο με βάση την ισχύ του κατατασσόταν στην 3η υποκατηγορία της δεύτερης κατηγορίας των ειδικών έργων της 10ης ομάδας (είδος έργου με α/α 12 «Ηλεκτροπαραγωγή από φωτοβολταϊκά τόξα») του Παραρτήματος Ι της ΗΠ 15393/2332/5.8.2002 κυα (Β΄ 1022), όπως αυτή τροποποιήθηκε με τον Πίνακα 2 της 145799/4.7.2005 κυα (Β΄ 1002), υπήχθη στη διαδικασία περιβαλλοντικής αδειοδότησης των έργων της 4ης υποκατηγορίας καθώς εκρίθη ότι «το έργο αξιολογείται ως μικρού μεγέθους, ώστε από τη λειτουργία του κρίνεται ότι δεν θα επέλθουν σημαντικές επιπτώσεις στο φυσικό και ανθρωπογενές περιβάλλον». Στο μεταξύ, είχε εκδοθεί η από 14.10.2010 απόφαση της ΡΑΕ, ύστερα από την υποβολή της από 11.6.2007 αιτήσεως της εταιρίας, με την οποία της χορηγήθηκε άδεια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από φωτοβολταϊκό σταθμό ισχύος 1,980 MW.
Ακολούθως, με την από 14.7.2011 απόφαση του Περιφερειάρχη Πελοποννήσου εγκρίθηκαν οι περιβαλλοντικοί όροι για το ως άνω έργο σε γήπεδο επιφάνειας 192.394 τ.μ. H απόφαση αυτή εκδόθηκε, αφού ελήφθησαν υπ΄ όψη, μεταξύ άλλων, η ως άνω από 19.3.2007 γνωμοδότηση της Δ/νσης Δασών και η από 24.11.2010 πράξη του Δ/ντή Δασών Αργολίδος, με την οποία χαρακτηρίστηκαν ως δασικές εκτάσεις δύο τμήματα εμβαδού 77.602,59 τ.μ. και 113.907,70 τ.μ., τα οποία διαπιστώθηκε ότι καλύπτονται από δασική βλάστηση σε συνολικό ποσοστό 35%-45%. Η πράξη αυτή χαρακτηρισμού έχει ήδη καταστεί οριστική και τελεσίδικη, όπως προκύπτει από σχετική βεβαίωση τελεσιδικίας, που έχει εκδοθεί από τη Δ/νση Δασών Αργολίδας. Στην ίδια την απόφαση έγκρισης περιβαλλοντικών όρων αναφέρεται, ως προς τη συσχέτιση με άλλα έργα, ότι ο εν λόγω φωτοβολταϊκός σταθμός γειτνιάζει με φωτοβολταϊκό σταθμό ισχύος 1,98 MW επίσης της ένδικης εταιρίας, ο οποίος θα εγκατασταθεί σε όμορο γήπεδο. Η ως άνω απόφαση έγκρισης περιβαλλοντικών όρων τροποποιήθηκε, στη συνέχεια, με την από 12.9.2011 απόφαση του Περιφερειάρχη Πελοποννήσου ως προς την έκταση του γηπέδου εγκατάστασης του φωτοβολταϊκού σταθμού, η οποία μειώθηκε από 192.394 τ.μ. σε 97.153,873 τ.μ., αντίστοιχα δε ως προς την έκταση είχε ήδη μεταβληθεί και το περιεχόμενο της αδείας παραγωγής της ΡΑΕ έτους 2010, χωρίς η σχετική μεταβολή να αποτελέσει τροποποίηση της αδείας παραγωγής, όπως αναφέρεται στην από 18.7.2011 βεβαίωση της Γραμματείας της ΡΑΕ.
Με την από 28.6.2011 απόφαση του Γεν. Γραμματέα της Αποκ. Διοίκησης Πελοποννήσου, Δυτ. Ελλάδας και Ιονίου είχε εγκριθεί για την εγκατάσταση του ανωτέρω φωτοβολταϊκού σταθμού επέμβαση σε δημόσια δασική έκταση εμβαδού 97.153,873 τ.μ. Η απόφαση έγκρισης περιβαλλοντικών όρων τροποποιήθηκε εκ νέου με την από 1.10.2012 απόφαση του Περιφερειάρχη Πελοποννήσου λόγω αλλαγής των τεχνικών χαρακτηριστικών του εξοπλισμού, προβλέφθηκε δε, μεταξύ άλλων, ότι ο φωτοβολταϊκός σταθμός θα αποτελείται από 7.068 φωτοβολταϊκά πλαίσια ισχύος αιχμής 280 Wp έκαστο και ότι θα συνδεθεί στον ιδιωτικό υποσταθμό ανύψωσης άλλης εταιρίας. Με την από 31.1.2012 απόφαση του Γεν. Γραμματέα Αποκ. Διοίκησης Πελοποννήσου, Δυτ. Ελλάδας και Ιονίου χορηγήθηκε στην ένδικη εταιρία άδεια εγκατάστασης του επίμαχου φωτοβολταϊκού σταθμού ισχύος 1, 980 ΜWp στην έκταση των 97.153,873 τ.μ.
Β. Τον Σεπτέμβριο του έτους 2007 καταρτίστηκε για λογαριασμό της ένδικης εταιρίας προμελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων για την κατασκευή και λειτουργία φωτοβολταϊκού σταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας συνολικής ισχύος 1980 KWp (1,98 MW), από 9.000 φωτοβολταϊκά στοιχεία ονομαστικής ισχύος 220 Wp έκαστο, στην επίμαχη θέση του Δήμου Κρανιδίου (ήδη Δήμου Ερμιονίδος) Ν. Αργολίδος, σε δημόσια δασική έκταση εμβαδού 181,874 στρ. Με την από 16.12.2010 απόφαση του Γενικού Γραμματέα Περιφέρειας Πελοποννήσου το ως άνω έργο, το οποίο, όπως και το υπό στοιχ. Α΄ έργο, με βάση την ισχύ του κατατασσόταν στην 3η υποκατηγορία της δεύτερης κατηγορίας των ειδικών έργων της 10ης ομάδας του Παραρτήματος Ι της κυα ΗΠ 15393/2332/5.8.2002 (Β΄ 1022), όπως αυτή τροποποιήθηκε με τον Πίνακα 2 της κυα 145799/4.7.2005 (Β΄ 1002), υπήχθη στη διαδικασία περιβαλλοντικής αδειοδότησης των έργων της 4ης υποκατηγορίας καθώς κρίθηκε ότι: «το έργο αξιολογείται ως μικρού μεγέθους ώστε από την λειτουργία του κρίνεται ότι δεν θα επέλθουν σημαντικές επιπτώσεις στο φυσικό και ανθρωπογενές περιβάλλον». Στο μεταξύ, είχε εκδοθεί η από 29.9.2010 απόφαση της ΡΑΕ, ύστερα από την υποβολή της από 5.10.2007 αιτήσεως της εταιρίας, με την οποία της χορηγήθηκε άδεια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από φωτοβολταϊκό σταθμό ισχύος 1,980 MW στην ως άνω θέση.
Ακολούθως, με την από 14.7.2011 απόφαση του Περιφερειάρχη Πελοποννήσου εγκρίθηκαν οι περιβαλλοντικοί όροι για το ως άνω έργο σε γήπεδο επιφανείας 181.874 τ.μ. H απόφαση αυτή εκδόθηκε, αφού ελήφθησαν υπ΄ όψη, μεταξύ άλλων, η ως άνω από 19.3.2007 γνωμοδότηση της Δ/νσης Δασών, η οποία είχε ληφθεί υπ΄ όψη και για το υπό στοιχ. Α΄ έργο και η από 24.11.2010 πράξη του Διευθυντή Δασών Αργολίδος, με την οποία χαρακτηρίστηκαν ως δασικές εκτάσεις τρία τμήματα εμβαδού 27.755,16 τ.μ., 129.631,53 τ.μ. και 23.456,38 τ.μ., τα οποία διαπιστώθηκε ότι καλύπτονται από δασική βλάστηση σε συνολικό ποσοστό 40%-50%. Η πράξη αυτή χαρακτηρισμού έχει ήδη καταστεί οριστική και τελεσίδικη, όπως προκύπτει από την από 22.3.2011 βεβαίωση τελεσιδικίας, που έχει εκδοθεί από τη Δ/νση Δασών Αργολίδος.
Στην ίδια την απόφαση έγκρισης περιβαλλοντικών όρων αναφέρεται στην παρ. Ι ως προς τη συσχέτιση με άλλα έργα ότι ο εν λόγω φωτοβολταϊκός σταθμός γειτνιάζει με φωτοβολταϊκό σταθμό ισχύος 1,98 MW επίσης της ένδικης εταιρίας, ο οποίος θα εγκατασταθεί σε όμορο γήπεδο. Η ως άνω απόφαση έγκρισης περιβαλλοντικών όρων τροποποιήθηκε, στη συνέχεια, με την από 12.9.2011 απόφαση του Περιφερειάρχη Πελοποννήσου ως προς την έκταση του γηπέδου εγκατάστασης του φωτοβολταϊκού σταθμού, η οποία μειώθηκε από 181.874 τ.μ. σε 98.319,328 τ.μ., αντίστοιχα δε ως προς την έκταση είχε ήδη μεταβληθεί και το περιεχόμενο της 2010 αδείας παραγωγής της ΡΑΕ έτους 2010, χωρίς η σχετική μεταβολή να αποτελέσει τροποποίηση της άδειας παραγωγής, όπως αναφέρεται στην από 18.7.2011 βεβαίωση της Γραμματείας της ΡΑΕ.
Με την από 28.6.2011 απόφαση του Γεν. Γραμματέα της Αποκ. Διοίκησης Πελοποννήσου, Δυτ. Ελλάδος και Ιονίου είχε εγκριθεί για την εγκατάσταση του ανωτέρω φωτοβολταϊκού σταθμού επέμβαση σε δημόσια δασική έκταση εμβαδού 98.319,328 τ.μ. Η απόφαση έγκρισης περιβαλλοντικών όρων τροποποιήθηκε εκ νέου με την από 24.10.2012 απόφαση του Περιφερειάρχη Πελοποννήσου λόγω αλλαγής των τεχνικών χαρακτηριστικών του εξοπλισμού, προβλέφθηκε δε, μεταξύ άλλων, ότι ο φωτοβολταϊκός σταθμός θα αποτελείται από 7.068 φωτοβολταϊκά πλαίσια ισχύος αιχμής 280 Wp έκαστο και ότι θα συνδεθεί στον ιδιωτικό υποσταθμό ανύψωσης άλλης εταιρίας στην αυτή θέση. Τέλος, με την από 31.1.2012 απόφαση του Γεν. Γραμματέα της Αποκ. Διοίκησης Πελοποννήσου, Δυτ. Ελλάδος και Ιονίου χορηγήθηκε στην ένδικη εταιρία άδεια εγκατάστασης του επίμαχου φωτοβολταϊκού σταθμού ισχύος 1,980 ΜWp στην έκταση των 98.319,32 τ.μ.
Με την κρινομένη αίτηση προβάλλεται ότι οι προσβαλλόμενες πράξεις επιτρέπουν εγκατάσταση φωτοβολταϊκών σταθμών, χωρίς να έχει προηγηθεί ο απαιτούμενος χωροταξικός και πολεοδομικός σχεδιασμός. Ειδικότερα προβάλλεται ότι οι προσβαλλόμενες πράξεις έρχονται σε αντίθεση με προβλέψεις του Περιφερειακού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης της Περιφέρειας Πελοποννήσου (Β΄ 1485/2003) για την οργάνωση των ορεινών περιοχών με την ανάπτυξη ήπιων δραστηριοτήτων εναλλακτικού τουρισμού και αναψυχής και για αποφυγή της αποψίλωσης των δασών, ενώ το Ειδικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (Β΄ 2464/2008) θέτει μόνο γενικά και αόριστα κριτήρια για τη χωροθέτηση φωτοβολταϊκών συστημάτων.
Όπως έγινε δεκτό από το Δικαστήριο, το Περιφερειακό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης της Περιφέρειας Πελοποννήσου (Β΄ 1485/2003), αναφέρεται μεν σε οργάνωση των ορεινών περιοχών με την ανάπτυξη ήπιων δραστηριοτήτων, ταυτόχρονα, όμως, προβλέπει στην παρ. 3.5.2 – Ενεργειακή Υποδομή του κεφ. Β΄ του άρθρου 3 ότι απώτερος στόχος είναι ο σταδιακός περιορισμός της λειτουργίας του ΑΗΣ της Μεγαλόπολης, για τη μείωση της ρύπανσης του περιβάλλοντος της περιοχής, που συνδυάζεται και με την ανάγκη σημαντικής αύξησης παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ.

Αναφέρει επίσης ότι: «Απαραίτητο στοιχείο προφανώς αποτελεί ο συνδυασμός παραγωγής και χρήσης ήπιων μορφών ενέργειας με τις περιοχές ήπιων τουριστικών δραστηριοτήτων (π.χ. αιολικά πάρκα), όπως έχουν ήδη αρχίσει οι διαδικασίες χωροθέτησής τους και ιδιαίτερα στις περιοχές του Νοτίου Πάρνωνα … Ειδικώτερα για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ) εκτιμάται ότι απαιτείται η σύνταξη ειδικού πλαισίου για τις προϋποθέσεις χωροθέτησής τους και τους εξειδικευμένους όρους που πρέπει να ισχύσουν κατά κατηγορία». Περαιτέρω, στο κεφ. Δ΄ – Πρόγραμμα δράσης, ως προς την ενέργεια αναφέρονται μεν, μεταξύ άλλων, τα εξής: «Ενθάρρυνση της δημιουργίας αιολικών πάρκων σε κατάλληλες περιοχές της Περιφέρειας. Οι περιοχές θα ορισθούν έπειτα από την εκπόνηση ειδικής μελέτης … Πρόσθετο στοιχείο που πρέπει να ληφθεί υπ΄ όψη είναι η αναμενόμενη ωφέλεια – απόδοση σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο», οι σχετικές όμως προβλέψεις θα πρέπει να εξετασθούν υπό το φως των προβλέψεων του προμνημονευθέντος Ειδικού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης για τις ΑΠΕ (Β΄ 2464/2008), που στο άρθρο 21 προβλέπει την εναρμόνιση των περιφερειακών πλαισίων με τις προβλέψεις του, ενώ στο άρθρο 17 θέτει κριτήρια χωροθέτησης εγκαταστάσεων εκμετάλλευσης της ηλιακής ενέργειας. Κατά συνέπεια, ο εξεταζόμενος λόγος ακυρώσεως κρίθηκε απορριπτέος ως αβάσιμος.
Προβάλλεται επίσης ότι οι προσβαλλόμενες πράξεις παραβιάζουν τις αρχές της βιώσιμης ανάπτυξης και της φέρουσας ικανότητας, οι οποίες απορρέουν από το άρθρο 24 του Συντάγματος, δεδομένου ότι με τη μέθοδο της τεχνητής κατάτμησης του έργου, δεν υπεβλήθη τελικά μια ενιαία μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων, ώστε να γίνει προσήκουσα εκτίμηση των συνολικών επιπτώσεων του έργου, τόσο αυτοτελώς όσο και σε συνδυασμό και με άλλα αντίστοιχα έργα, που σχεδιάζονται να κατασκευασθούν στην περιοχή. Ειδικότερα προβάλλεται ότι, μη νομίμως έγινε κατάτμηση του έργου, έτσι ώστε αυτό να εμφανισθεί ως δύο έργα ισχύο 1,98 MW, που υπάγονται το καθένα στην 3η υποκατηγορία της δεύτερης κατηγορίας των ειδικών έργων της 10ης ομάδας (είδος έργου α/α 12 «Ηλεκτροπαραγωγή από φωτοβολταϊκά τόξα») του Παραρτήματος Ι της κυα ΗΠ 15393/2332/5.8.2002 (Β΄ 1022), όπως τροποποιήθηκε με τον πίνακα 2 της κυα 145799/4.7.2005 (Β΄ 1002) και όχι ως άνω ενιαίο έργο ισχύος τουλάχιστον 3,96 MW που θα υπαγόταν στην 2η υποκατηγορία της πρώτης κατηγορίας της ως άνω κυα με συνέπεια την τήρηση διαφορετικής διαδικασίας έγκρισης περιβαλλοντικών όρων.
Σύμφωνα με την απόφαση,  η οικ. 104247/ΕΥΠΕ/ΥΠΕΧΩΔΕ/25.5.2006 κοινή απόφαση των Υπουργών Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων «Διαδικασία Προκαταρκτικής Περιβαλλοντικής Εκτίμησης και Αξιολόγησης (ΠΠΕΑ) και Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων (ΕΠΟ) έργων Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) … (Β΄ 663) ορίζει τα ακόλουθα: Στο κεφ. Β΄ προβλέπεται η διαδικασία περιβαλλοντικής αδειοδότησης για έργα ΑΠΕ της υποκατηγορίας 2 της πρώτης κατηγορίας. Ειδικότερα, το άρθρο 6 της κυα ορίζει τη διαδικασία προκαταρκτικής περιβαλλοντικής εκτίμησης και αξιολόγησης για τα έργα αυτής της κατηγορίας, με την υποβολή προμελέτης στη Δ/νση Περιβάλλοντος Χωροταξίας (ΔΙΠΕΧΩ) της οικείας Περιφέρειας. Η ΔΙΠΕΧΩ διαβιβάζει τον φάκελο στις ακόλουθες Περιφερειακές υπηρεσίες και σε περίπτωση έλλειψής τους στις αντίστοιχες Κεντρικές ή Νομαρχιακές Υπηρεσίες: στο Γενικό Επιτελείο Εθνικής Άμυνας, στην Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας, στην αρμόδια Περιφερειακή Υπηρεσία Δασών, στην αρμόδια Περιφερειακή Υπηρεσία Δασών, στην αρμόδια Περιφερειακή Υπηρεσία Τουρισμού, στις αρμόδιες εφορείες αρχαιοτήτων, στην αρμόδια περιφερειακή υπηρεσία του Υπουργείου Μεταφορών και Επικοινωνιών, ακολούθως δε εάν εκδοθεί θετική γνωμοδότηση από τη ΔΙΠΕΧΩ της οικείας Περιφέρειας, με τη συνεκτίμηση και των γνωμοδοτήσεων, που θα υποβάλουν εμπροθέσμως οι ως άνω υπηρεσίες, καλείται ο ενδιαφερόμενος να υποβάλει Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων για την Έγκριση Περιβαλλοντικών Όρων. Σε κάθε περίπτωση, η θετική γνωμοδότηση διαβιβάζεται από τη ΔΙΠΕΧΩ της Περιφέρειας στο οικείο Νομαρχιακό Συμβούλιο, προκειμένου να λάβει γνώση και να ενημερώσει τους πολίτες, σύμφωνα με την παρ. 3 του άρθρου 5 του ν. 1650/1986, όπως αυτό αντικαταστάθηκε με το άρθρο 3 του ν. 3010/2002 και την ΗΠ 37111/ 2021/2003 κυα (Β΄ 1391). Η ΜΠΕ, μετά την υποβολή της (άρθρο 7), διαβιβάζεται από τη ΔΙΠΕΧΩ της Περιφέρειας, μεταξύ άλλων, και στο Νομαρχιακό Συμβούλιο της οικείας Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης για τη δημοσιοποίηση του φακέλου, σύμφωνα με την ως άνω 37111/2021/2003 κυα και τη γνωμοδότηση. Ακολούθως, η απόφαση έγκρισης περιβαλλοντικών όρων εκδίδεται από τον Γεν. Γραμματέα της οικείας Περιφέρειας, υποβάλλεται δε στις διατυπώσεις δημοσιότητας της ΗΠ 37111/2021/2003 κυα.
Στο κεφ. Γ΄ προβλέπεται η διαδικασία περιβαλλοντικής αδειοδότησης για τα έργα της 3ης υποκατηγορίας της δεύτερης κατηγορίας. Ειδικότερα, στο άρθρο 9 προβλέπεται διαδικασία αξιολόγησης για την υπαγωγή έργου αυτής της 3ης υποκατηγορίας είτε στη διαδικασία της 2ης υποκατηγορίας της πρώτης κατηγορίας είτε στη διαδικασία της 4ης υποκατηγορίας της δεύτερης κατηγορίας, αφού έχει υποβληθεί από τον ενδιαφερόμενο φάκελος, που περιλαμβάνει Προμελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων. Η σχετική αξιολόγηση γίνεται με βάση τα χαρακτηριστικά του έργου ΑΠΕ, τη χωροθέτησή του και τα χαρακτηριστικά των ενδεχομένων επιπτώσεών του. Εάν κριθεί ότι το έργο, λόγω των χαρακτηριστικών του, υπάγεται στη διαδικασία της 4ης υποκατηγορίας της δεύτερης κατηγορίας, εκδίδεται σχετική απόφαση του Γεν. Γραμματέα της Περιφέρειας, η οποία διαβιβάζεται στο οικείο Νομαρχιακό Συμβούλιο για να λάβει γνώση και να ενημερώσει του πολίτες, σύμφωνα με την κυα ΗΠ 37111/2021/2003, ακολουθεί δε η διαδικασία για τα έργα της 4ης υποκατηγορίας, η οποία καθορίζεται στο άρθρο 10 αυτής της οικ. 104247/ΕΥΠΕ/ΥΠΕΧΩΔΕ/25.5.2006 και προβλέπει την εξέταση του φακέλου της Προμελέτης ή της Περιβαλλοντικής έκθεσης από την αρμόδια Υπηρεσία Περιβάλλοντος της οικείας Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, η οποία, αφού ζητήσει τη γνώμη, των υπηρεσιών που αναφέρονται ειδικότερα σε αυτό το άρθρο 10, διατυπώνει την εισήγησή της, ακολουθεί δε η έκδοση της απόφασης της έγκρισης ή μη των περιβαλλοντικών όρων από τον οικείο Νομάρχη, η οποία υπόκειται στις διατυπώσεις δημοσιότητας της κυα ΗΠ 37111/2021/2003.
Εν προκειμένω η Προμελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων για κάθε ένα από τα δύο εμφανιζόμενα ως αυτοτελή έργα συνετάγη σε διαφορετικό χρόνο (Μάιο και Σεπτέμβριο του 2007), ενώ επίσης και οι άδειες παραγωγής εκδόθηκαν σε διαφορετικά χρονικά σημεία, που πάντως ελάχιστα απέχουν μεταξύ τους (14.10.2010 απόφαση της ΡΑΕ, ύστερα από την από 11.6.2007 αίτηση και 29.9.2010 απόφαση της ΡΑΕ, ύστερα από την από 5.10.2007 αίτηση). Κατά τα λοιπά, η έκδοση πράξεων σχετικά με την εγκατάσταση και λειτουργία των δύο φωτοβολταϊκών σταθμών ταυτίζεται απόλυτα και για τα δύο έργα. Συγκεκριμένα: ήδη, πριν από την κατάρτιση των Προμελετών Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, είχε εκδοθεί, ύστερα από την από 28.2.2007 αίτηση της παρεμβαίνουσας εταιρείας η από 19.3.2007 γνωμοδότηση της Δ/νσης Δασών Αργολίδος, η οποία αποφαίνεται ότι για την ευρύτερη έκταση των 356.537,14 τ.μ. η οποία αφορά στο σύνολο του επίμαχου έργου και στην οποία θα εγκατασταθεί ο φωτοβολταϊκός σταθμός δεν υπάρχει κώλυμα από την άποψη της δασικής νομοθεσίας, η γνωμοδότηση δε αυτή μνημονεύεται στο προοίμιο των αποφάσεων έγκρισης περιβαλλοντικών έργων και για τα δύο έργα, τα οποία αδειοδοτούνται κατόπιν χωριστά. Ειδικότερα, οι αποφάσεις υπαγωγής των δύο έργων στη διαδικασία περιβαλλοντικής αδειοδότησης των έργων της 4ης υποκατηγορίας εκδόθηκαν την ίδια ημερομηνία (16.12.2010 και 16.12.2010 αποφάσεις του Γεν. Γραμματέα Περιφέρειας Πελοποννήσου). Την ίδια ημερομηνία και για τα δύο έργα εκδόθηκαν επίσης οι αποφάσεις έγκρισης περιβαλλοντικών όρων (14.7.2011 και 14.7.2011 αποφάσεις του Περιφερειάρχη Πελοποννήσου), οι πράξεις χαρακτηρισμού των εκτάσεων ως δασικών (…/24.11.2010 και 24.11.2010 πράξεις του Διευθυντή Δασών Αργολίδος, 22.3.2011 και 22.3.2011 βεβαιώσεις τελεσιδικίας των πράξεων χαρακτηρισμού), οι πράξεις έγκρισης επέμβασης σε δημόσια δασική έκταση (από 28.6.2011 και 28.6.2011 αποφάσεις του Γεν. Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης, Πελοποννήσου, Δυτ. Ελλάδος και Ιονίου) καθώς και οι άδειες εγκατάστασης (από 31.1.2012 και 31.1.2012 αποφάσεις του Γεν. Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοικήσεως Πελοποννήσου, Δυτ. Ελλάδας και Ιονίου).

.

[φωτογραφία: Θ. Αγγελόπουλος, πηγή: διαδίκτυο]

ΚατηγορίεςΝομοθεσία, Περιβάλλον

Tags: Έγκριση Περιβαλλοντικών Όρων, Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, Νομολογία, Περιβάλλον & Δίκαιο, Περιβαλλοντική αδειοδότηση, Συμβούλιο της Επικρατείας, Σοφία Παυλάκη