Παρατείνουν την ανατροφή των μικρών τους
Οι θηλυκές καφέ αρκούδες στη Σουηδία… έμαθαν να χρησιμοποιούν προς όφελός τους έναν νόμο που απαγορεύει στους κυνηγούς να σκοτώνουν τις μητέρες και κρατούν μαζί τους για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα τα μικρά τους, ως «ασπίδες», σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε τη Δευτέρα.
Στη Σουηδία οι κυνηγοί επιτρέπεται να σκοτώνουν τις αρκούδες που περιπλανιούνται μόνες τους από τα τέλη Αυγούστου μέχρι τα μέσα Οκτωβρίου. Όσες μεγαλώνουν ακόμη τα μικρά τους προστατεύονται από τη νομοθεσία. Έτσι, όταν η θηλυκή αρκούδα κυκλοφορεί μόνη της έχει τέσσερις φορές περισσότερες πιθανότητες να σκοτωθεί, από άλλη που έχει μαζί της τα αρκουδάκια της, αναφέρεται στη μελέτη που δημοσιεύεται στην επιστημονική επιθεώρηση Nature Communications και βασίστηκε σε στοιχεία που συγκεντρώθηκαν τα τελευταία 22 χρόνια.
«Ο άνθρωπος έχει γίνει πλέον η κινητήριος δύναμη για την εξέλιξη στη ζωή των αρκούδων», συνόψισε ο Γιον Σβένσον, καθηγητής στο νορβηγικό Πανεπιστήμιο Επιστημών της Ζωής.
Ορισμένες θηλυκές έχουν προσαρμόσει τη συμπεριφορά τους για να ζήσουν περισσότερο καιρό, ανατρέφοντας τα μικρά τους για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Υπό κανονικές συνθήκες, τα μικρά μένουν με τις μητέρες τους για περίπου 18 μήνες. Αλλά από το 1995 οι επιστήμονες παρατήρησαν ότι η περίοδος αυτή έχει φτάσει τα 2,5 χρόνια. Και μέσα σε μια δεκαετία, από το 2005 μέχρι το 2015, το ποσοστό των θηλυκών που υιοθέτησαν αυτή τη στρατηγική αυξήθηκε από το 7% στο 36%, επισημαίνουν οι ερευνητές.
Η μητρική φροντίδα ενεργεί ως «ασπίδα κατά των κυνηγών», επισημαίνουν.
Η νέα τακτική είναι επωφελής τόσο για τη μητέρα όσο και για τα μικρά της αφού δεν κινδυνεύουν από τις σφαίρες για έναν ακόμη χρόνο, σε μια περίοδο της ζωής τους που είναι ιδιαίτερα ευάλωτα.
Ως αποτέλεσμα, οι αρκούδες που ανατρέφουν τα μικρά τους για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα αναπαράγονται λιγότερο συχνά από τις υπόλοιπες. Αλλά αυτό το “τίμημα” αντισταθμίζεται από την επιμήκυνση του χρόνου ζωής τους.
Τη δεκαετία του 1930 είχαν απομείνει στη Σουηδία περίπου 130 καφέ αρκούδες. Χάρη στην εφαρμογή μέτρων προστασίας ο αριθμός τους αυξήθηκε σημαντικά για να φτάσει, το 2013, στις 2.800.
«Φαίνεται ότι είναι η πρώτη μελέτη που δείχνει ότι υπήρχε μια αλλαγή στη συμπεριφορά που προκλήθηκε από το κυνήγι», εξήγησε ο Γιον Σβένσον, διευκρινίζοντας ότι είναι πολύ δύσκολο να πει κανείς αν θα αυξηθεί κι άλλο το ποσοστό των θηλυκών που παρατείνουν την ανατροφή των μικρών τους.
http://www.tovima.gr/science/article/?aid=955441
ΚατηγορίεςΆγρια Ζωή
Αγαπητοί φίλοι
Είναι γνωστή η ευφυία του γένους. Αλλά, δεν νομίζετε πως η υπόθεση πως οι αρκούδες διαπιστώνουν πως προστατεύονται από τον νόμο, αντιλαμβάνονται ποια ακριβώς προστασία τούς παρέχεται και διαφοροποιούν τον βιολογικό τους κύκλο είναι λίγο τολμηρή;
Η δήλωση του καθηγητή Γιον Σβένσον ότι «ο άνθρωπος έχει γίνει πλέον η κινητήριος δύναμη για την εξέλιξη στη ζωή των αρκούδων» έχει πεδίο εφαρμογής πολύ πλατύτερο από τις αρκούδες: Είδη παράγονται με γενετική τροποποίηση, είδη εξαφανίζονται από την υπεραλιεία, την υπερθήρευση, την ρύπανση και την μόλυνση, ακόμα και επαναφορά στη ζωή εξαφανισμένων ειδών συζητιέται σοβαρά, και μιλάμε για τις αρκούδες; Δεν είναι λίγο απλοϊκό;
Η εξήγηση θεωρώ πως είναι απλή εφαρμογή των νόμων της εξέλιξης: Η μητρότητα στις αρκούδες δεν εκδηλώνεται ακριβώς στον ίδιο βαθμό και με τον ίδιο τρόπο, ποικίλει, όπως και στα περισσότερα θηλαστικά. Ακόμα και στα πτηνά, οι παππούδες μας γνώριζαν ποια κλώσσα ήταν καλή και ποια όχι. Αν, λοιπόν, σκοτώνονται συστηματικά οι θηλυκές αρκούδες που “ξεμπερδεύουν” με την ανάπτυξη των μικρών τους αρκετά νωρίς και βρίσκονται μόνες τους την περίοδο του κυνηγιού, το ποσοστό τους μειώνεται σε βάρος των “καλών μανάδων”. Και οι ¨”καλές μάνες” κάνουν παιδιά που έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να γίνουν, κι αυτά, “καλές μάνες”. Έτσι, χωρίς καμία ανάγκη να προσφύγουμε σε μαντείες ή τραβηγμένες υποθέσεις, οι μανάδες οι καλές βρίσκονται στο δάσος προστατεύοντας τα μικρά τους και εκπαιδεύοντάς τα για περισσότερο χρόνο, οπότε οι κυνηγοί επιστρέφουν άπρακτοι. (Στις χώρες που οι πολίτες σέβονται τους νόμους, γιατί εδώ, στη χώρα των ευφυών κυνηγών, είναι “μαγκιά” να σκοτώνεις τη μάνα λαθροθηρώντας…)
Ένας άλλος παράγοντας μπορεί επίσης να συμβάλλει: Ο περιορισμός του βιοτόπου της αρκούδας και η όλο και μεγαλύτερη δυσκολία εξεύρεσης τροφής. Θεωρώ πως υπάρχει συγγενής μηχανισμός περιορισμού της γεννητικότητας σε αυτές τις συνθήκες. Πολλές φορές αυτοί οι μηχανισμοί είναι δύσκολα ανιχνεύσιμοι. Έπρεπε να γίνουν δύο παγκόσμιοι πόλεμοι για να διαπιστωθεί στατιστικά πως η γεννητικότητα του ανθρώπου αυξάνει σε περιόδους γενοκτονίας, ώστε να παραμείνει σε υψηλότερα επίπεδα η γονιμότητα του είδους (που είναι συνδυασμός της γεννητικότητας και των συνθηκών που επικρατούν μετά την γέννηση του νέου ατόμου). Στην περίπτωση των αρκούδων πρέπει να συμβαίνει το ανάποδο. Μειώνεται η γεννητικότητα ώστε να βοηθηθεί η γονιμότητα.
Αυτά για τις σοβαροφανείς μελέτες. Είναι γεγονός πως η ανέλιξη των νέων επιστημόνων εξαρτάται πλέον από την ποσότητα των δημοσιεύσεων και όχι από την ποιότητα. Αλλά, υπάρχουν και όρια σοβαρότητας. Ας φτιάξει κάποιος που μπορεί μια γελοιογραφία με μια αρκούδα να διαβάζει το φύλλο της “Εφημερίδας της Κυβερνήσεως”, το σχετικό με τον συγκεκριμένο νόμο, και να λέει στον αρκούδο που πίνει τον καφέ του δίπλα της πως θα πρέπει να αναβάλει τις ορέξεις του γιατί, για λόγους αυτοπροστασίας, πρέπει να αναβληθεί η νέα τεκνογονία και να επεκταθεί η περίοδος μαθητείας δίπλα της των παιδιών τους. Και να την στείλει στον κύριο Γιον Σβένσον.
Σας ευχαριστώ
Μιχάλης Τζιώτης
Φυσιογνώστης