Είναι ίσως η δραματικότερη εκδοχή της παροιμίας «45 μάστοροι κι εξήντα μαθητάδες…», αφού στην πρόληψη και την καταστολή των δασικών πυρκαγιών στην Ελλάδα συμμετέχει ένα πλήθος φορέων: στην πρόληψη των δασικών πυρκαγιών συμμετέχουν σαράντα πέντε (45) συναρμόδιοι φορείς και στην καταστολή δεκαεπτά (17) φορείς, που ανήκουν σε έξι (6) υπουργεία, προκειμένου να ασκήσουν έντεκα (11) διαφορετικές αρμοδιότητες.
Συντάκτης: Ντίνα Δασκαλοπούλου | www.efsyn.gr/
Ολα αυτά σε μια χώρα χωρίς τυπικό και επιστημονικά τεκμηριωμένο εθνικό σύστημα εκτίμησης του κινδύνου εκδήλωσης πυρκαγιών, χωρίς ενιαίο σχεδιασμό αντιπυρικής προστασίας και χωρίς ολοκληρωμένο Κτηματολόγιο και Δασολόγιο.
Το οργανωτικό χάος γίνεται ακόμα πιο τρομακτικό σε ένα τοπίο όπου κυριαρχούν η άναρχη δόμηση και η ανεπαρκής φροντίδα των δασικών εκτάσεων.
Αυτά είναι μερικά από τα συμπεράσματα στα οποία κατέληξε η Ανεξάρτητη Επιτροπή για τη Διαχείριση των Πυρκαγιών υπό τον διεθνούς κύρους Dr. Johann Georg Goldammer, διευθυντή του Παγκόσμιου Κέντρου Παρακολούθησης Πυρκαγιών (Global Fire Monitoring Center – GFMC).
Η Επιτροπή συστάθηκε με πρωτοβουλία του πρωθυπουργού μετά την τραγωδία στην Ανατολική Αττική και χθες έδωσε το πόρισμά της στη δημοσιότητα.
Η Επιτροπή, που δούλεψε αφιλοκερδώς επί 4 μήνες, συνέλεξε απόψεις από 73 εμπειρογνώμονες και πραγματοποίησε συναντήσεις με 28 φορείς.
Στην έρευνά της συμμετείχαν όλες οι αρμόδιες υπηρεσίες σε επίπεδο ελληνικής κυβέρνησης και πραγματοποιήθηκε ένα στρογγυλό τραπέζι, σε εθνικό επίπεδο, τον Δεκέμβριο.
Η ακτινογραφία μιας διαρκούς τραγωδίας
Πολλαπλές και χρόνιες παθογένειες διέγνωσε η Ανεξάρτητη Επιτροπή για τη Διερεύνηση των Αιτίων των Πυρκαγιών στην Ελλάδα.
Η Επιτροπή τεκμηριώνει πως υπάρχει αύξηση του αριθμού των δασικών πυρκαγιών και των καμένων δασικών εκτάσεων στην Ελλάδα από τη δεκαετία του ᾽80 και μετά, φτάνοντας τα 2.700.000 καμένα στρέμματα το 2007 (πενταπλάσια του μέσου όρου των τελευταίων σαράντα ετών).
Παράλληλα, διαπιστώνει αύξηση του κινδύνου εκδήλωσης και εξάπλωσης πυρκαγιών στις παρυφές των αστικών περιοχών, των οικισμών της υπαίθρου, των αγροτικών εκμεταλλεύσεων και των τουριστικών περιοχών.
Ανάμεσα στα πολλά και ακανθώδη που οφείλει άμεσα να αντιμετωπίσει η ελληνική πολιτεία, αναδεικνύει τα παρακάτω:
◼ Μεγάλη δυσαρμονία των κονδυλίων που διατίθενται για την πρόληψη σε σχέση με τα πολλαπλάσια κονδύλια που δαπανώνται για την καταστολή των πυρκαγιών.
◼ Τα αυξανόμενα κονδύλια της τελευταίας εικοσαετίας για την καταστολή των πυρκαγιών δεν οδήγησαν σε αντίστοιχη αύξηση αποτελεσματικότητας και αποδοτικότητας του μηχανισμού.
◼ Το θεσμικό πλαίσιο όσο και η εφαρμογή στην πράξη της διαχείρισης των πυρκαγιών δασών και υπαίθρου στην Ελλάδα είναι οι κύριοι λόγοι για την αναποτελεσματική αντιμετώπιση του προβλήματος.
◼ Ελλειψη ενιαίου Εθνικού Σχεδίου Προστασίας.
◼ Απομονωμένες και ασύνδετες δράσεις είτε πρόληψης είτε καταστολής, που δημιουργούν «συντεχνιακά και υπηρεσιακά σιλό».
◼ Ελλειψη σύγχρονων, επιστημονικά τεκμηριωμένων και ενημερωμένων αντιπυρικών σχεδίων.
◼ Ελλειψη κλίματος και πνεύματος συνεργασίας ανάμεσα στους εμπλεκόμενους φορείς και τις υπηρεσίες και ιδιαίτερα μεταξύ Πυροσβεστικού Σώματος και Δασικής Υπηρεσίας.
◼ Μειωμένη αποτελεσματικότητα της πρόληψης λόγω α) της υποχρηματοδότησης των έργων που την αφορούν και β) της μη κάθετης οργάνωσης της Δασικής Υπηρεσίας, η οποία θα μπορούσε να υποστηρίξει τον συντονισμό του έργου της πρόληψης των πυρκαγιών σε εθνικό επίπεδο.
◼ Πολιτικές παρεμβάσεις στο έργο της προστασίας των δασών από τις πυρκαγιές, που δεν συνδυάζονται με επιστημονική τεκμηρίωση των αντίστοιχων επιλογών, όπως η μεταφορά της αρμοδιότητας της δασοπυρόσβεσης.
◼ Ελλειψη επαγγελματικής και πιστοποιημένης εκπαίδευσης του προσωπικού των εμπλεκόμενων φορέων για την κάλυψη επιχειρησιακών ρόλων διοίκησης των επιχειρήσεων δασοπυρόσβεσης.
◼ Χαμηλό επίπεδο ανταλλαγής πληροφοριών ανάμεσα στους εμπλεκόμενους φορείς και έλλειμμα συντονισμού.
◼ Ελλειψη σχεδιασμού και εφαρμογών ολοκληρωμένων πολιτικών διαχείρισης των δασών και της υπαίθρου.
◼ Υπερβολική εξάρτηση του συστήματος πυρόσβεσης πυρκαγιών δασών και υπαίθρου από τα εναέρια μέσα
◼ Μεταφορά πρακτικών πυρόσβεσης αστικών πυρκαγιών σε πυρκαγιές δασών και υπαίθρου.
◼ Αποκλεισμός της επιστημονικής γνώσης, της καινοτομίας και της τεχνολογίας από την επιχειρησιακή πράξη της διαχείρισης των πυρκαγιών, κάτι που συνδέεται με την έλλειψη ενός εθνικού επιστημονικού, συντονιστικού φορέα για τον σχεδιασμό πολιτικής και στρατηγικής για την προστασία των δασών από τις πυρκαγιές, ο οποίος να συνδέεται με την επιχειρησιακή πράξη.
ΚατηγορίεςΠυρκαγιές - Αναδασώσεις
Αφήστε μια απάντηση