Ματθαίος Φιλιππάκης,
Δασολόγος-Περιβαλλοντολόγος
Αναπλ. Διευθυντής Δασών Λασιθίου
Δεν θα έλεγα πως η Ιεράπετρα μπορεί ακόμη να ονομάζεται «Νύμφη του Λιβικού» γιατί έχει γεράσει από τις «ζάρες» με τα θερμοκήπια. Το τίτλο αυτό τον παίρνει πλέον η Χρυσή, όχι πως δεν έχει καταστραφεί και αυτή με την ξήρανση του 80% του δάσους των αιωνόβιων κέδρων, όχι πως δεν έχει γεράσει κι΄ αυτή με την κακομεταχείριση των 200.000 επισκεπτών που δέχεται ετησίως και των κατασκηνωτών, αλλά γιατί ευρίσκεται στο ενεργειακό κέντρο του οικοπέδου 15 που πρόκειται κατά προτεραιότητα να εκχωρηθεί. Η τελευταία επίσκεψη του Υπουργού κου Χατζηδάκη θα έλεγα πως δεν ήταν τυχαία, αλλά και καθόλου τυχαία δεν ήταν και η μη ενημέρωση και ο πλήρης αποκλεισμός της Δ/νσης Δασών Λασιθίου από τη Συντονίστρια της Α.Δ.Κ. διότι ο λόγος θα ήταν ενοχλητικός.
Ο λόγος:
Οι νήσοι Χρυσή –Μικρονήσι 6.000 στρέμματα περιήλθαν στην Ελληνική Επικράτεια με την ένωση Κρήτης-Ελλάδας το 1914 ν. 4213/014 κύρωση της από 14-11-1913 σύμβασης ειρήνης Ελλάδας-Τουρκίας στο δε σχετικό πρωτόκολλο αυτή παραλήφθηκε να αναφερθεί ονομαστικά, (Ε.Π. 61/1-6-1974 οικ. εφορίας Χανίων) και ούτως «απέχει μακράν» (8 μίλια από ακτής) όπως και το Καστελλόριζο. Η Τουρκία τη διεκδικεί ως παραμένουσα κτήση της και ούτως μονίμως εμφανίζεται εντός του περιγράμματος της διεκδικούμενης περιοχής της Ν/ανατολικής Μεσογείου.
Η νήσος «παρέμενε» στην «ιδιοκτησία» των μουσουλμάνων Νεμιά Σιέρ Παπατσόγλου, Ταχήρ Μπέη Παπατσόγλου, Ζινιές , Μελενιέ και Κεπαρέ Παπατσόγλου και τα βάζουμε τα εισαγωγικά διότι δεν ανευρέθησαν τίτλοι και ενόψει της ανταλλαγής πληθυσμών πολλοί μουσουλμάνοι καταλάμβαναν εκτάσεις και α) είτε τις πουλούσαν σε Έλληνες κατά μεθόδευση των μερών, β) είτε καθίσταντο δικαιούχοι ανταλλαγής καταλαμβάνοντας εδάφη Μικρασιατών κ.τ.λ. Με την από 30-1-1923 σύμβαση περί ανταλλαγής πληθυσμών, εν συνεχεία δε αυτής και με την από 21-6-1924 απόφαση της μικτής επιτροπής αυτές «αναγνωρίστηκαν» ότι ανήκαν στους ως άνω μουσουλμάνους … περιήλθαν στο Ελληνικό Δημόσιο και αντηλλάγησαν κατά τη β περίπτωση. Η πράξη όμως αυτή πρέπει να πούμε ότι ήταν και η πρώτη με την οποία το Ελληνικό Κράτος άσκησε πλήρη εποπτεία στην κτήση της νήσου.
Μετά τα γεγονότα έτρεξαν. Με την από 5-5-1925 σύμβαση παραδόθηκε η νήσος στην Εθνική Τράπεζα για εκποίηση, η οποία και έγινε καταβλήθηκε η πρώτη δόση, συντάχθηκε το 15364/1932 συμβόλαιο και «πουλήθηκε» σε τρείς Έλληνες που για ευνόητους λόγους δεν αναφέρουμε ονόματα. Με τον όρο 4 και 5 του συμβολαίου συνίσταται αυτόματη υποθήκη υπέρ του δημοσίου για τη περίπτωση μη καταβολής των υπολοίπων. Δεν κατεβλήθησαν ποτέ οι δόσεις, το Δημόσιο δεν προέβη σε καμία ενέργεια ανάκτησης και «εξαφανίζεται» από το υποθηκοφυλακείο Ιεράπετρας ο τόμος 127 με τις εγγραφές υποθήκης. Το 1954 γίνεται «αναγκαστική απαλλοτρίωση» από το Υπ. Γεωργίας για να εκχωρηθεί η νήσος σε «ακτήμονες» «κτηνοτρόφους» να βόσκουν στην άμμο… Οι 5 «κτηνοτρόφοι» όμως ήσαν ψηφοφόροι του μακαρίτη βουλευτή της ΕΡΕ Μ. Κοθρή, που τους τα μοίρασε χαριστικά όπως και με τα «βοσκοτόπια του Καλογρίτσα» της παρελθούσας κυβερνήσεως που θα έπαιρνε δάνεια για να αγοράσει κανάλια..!, ανεβασμένα πράγματα.
Με τις διαμαρτυρίες η παραχώρηση στους «κτηνοτρόφους» μαϊμού εν τέλει το 1965 ανακλήθηκε. Το ίδιο έτος οι φερόμενοι αρχικοί «ιδιοκτήτες» υποβάλουν αίτημα προς την Δ/νση Εποικισμού για την εκχώρηση άδειας εκποίησης της νήσου για τουριστικούς σκοπούς. Έκτοτε συνέχισαν ανενόχλητοι οι 9 πλέον «συνιδιοκτήτες» να συντάσσουν συμβόλαια και παράνομες διανομές-κατατμήσεις συμπεριέλαβαν δε και τη διπλανή νήσο μικρονήσι! που δεν «εκείτο μακράν». Το χουντικό έτος 1970 ήρθαν και οι απαγορεύσεις και «βεβαιώνεται» η ιδιοκτησία από το 308180/7464/29-12-67 έγγραφο του Υπ. Οικονομικών. Εκδίδεται το 10032/4/70/24-10-1970 έγγραφο του χουντικού Αρχηγείου Ναυτικού περί Εθνικών Αναγκών κ.τ.λ., με την Α 1449/382/26-2-1973 ΚΥΑ Εθνικής Αμύνης και Οικονομικών η νήσος εκηρύχθει αναγκαστικώς απαλλοτριωτέα δια στρατιωτικάς ανάγκας που ισχύει έως και σήμερα. Ήταν η εποχή του ψυχρού πολέμου με το Σοβιετικό αγκυροβόλιο ανοιχτά της χρυσής και το αντικομουνιστικό ΝΑΤΟ προγραμμάτισε στρατιωτικές βάσεις των αεροναυτικών δυνάμεων. Μια πιο προσεκτική μελέτη των επιτελικών διαπίστωσε ότι ήταν η απόλυτη παγίδα λόγω ακαταλληλότητας και το εγχείρημα εγκαταλείφτηκε. Όμως λόγω του real estate των αναμενόμενων αποζημιώσεων άρχισαν να αγοράζουν διάφοροι τρίτοι μερίδια και σήμερα μπορεί να φτάνουν και τους 100 λόγω κληρονόμων των αποθαμένων και ούτως κατέστει η Χρυσή «πολύκοινος αγριάς» ήτοι του δημοσίου… κατά το «εδώ όλα απομένουν». Εν συνεχεία υποβάλλονται αιτήματα κατάτμησης της νήσου σε οικόπεδα έως και των 20 στρεμμάτων για τουριστική αξιοποίηση… δηλαδή να κόψουν το δάσος σε αγροτεμάχια. Το 1982 συγκροτείται για πρώτη φορά στο νομό η Δ/νση Δασών Λασιθίου οπότε και τα δάση του νομού τίθενται υπό διαρκή εποπτεία. Συντάσσεται από τον υποφαινόμενο η 2798/1988 έκθεση της Υπηρεσίας προς το Υπ. Γεωργίας όπου και εκτέθησαν τα πραγματικά γεγονότα και τέθησαν οι βάσεις για την αποτελεσματική προστασία της νήσου ως δημόσιο δάσος. Το 1988-1989 εκδηλώνεται ενδιαφέρον αγοράς των νήσων από τον γνωστό όμιλο Ανιέλι ως «ανεγνωρισμένης» ιδιωτικής σύμφωνα με το ως άνω έγγραφο του Υπ. Οικονομικών το οποίο ουδέποτε προχώρησε σε έρευνα για την αποπληρωμή των δόσεων, την εξαφάνιση του τόμου 127 κ.τ.λ. Τη περίοδο της Κυβέρνησης Μητσοτάκη 1989-1993 μετέβη επιτροπή υπό τον τότε Επιθεωρητή Δασών Κρήτης, και κυβερνητικά στελέχη για την εξέταση της κατάστασης και την σύνταξη έκθεσης για την διευκόλυνση της πώλησης («σκάνδαλο» Πευκιανάκη όπως τιτλοποιήθηκε από τον τότε αθηναϊκό Τύπο). Κατά την αυτοψία στην οποία συμμετείχα εκ μέρους της Δ/νσης Δασών Λασιθίου, αντέδρασα έντονα και δημόσια ώστε οι ντόπιοι παριστάμενοι να μάθουν τι διαμείβεται και να απλωθεί ομπρέλα κοινωνικής προστασίας όπως και έγινε. Το εγχείρημα ακυρώθηκε, απειλήθηκα προφορικά προς στιγμή μόνο με απόλυση από τον Επιθεωρητή. Το αρχείο των φακέλων της Χρυσής (115 κρίσιμα έγγραφα) παρέμεινε στα χέρια του τότε Επιθεωρητή ο οποίος το κρατούσε σπίτι του με σωρεία άλλων φακέλων όπου και μετά το θάνατό του εξαφανίστηκε. Έκτοτε ως Δ/νση Δασών προχωρήσαμε εξ΄αρχής στην μερική ανασύσταση του αρχείου από όσα αντίγραφα βρέθηκαν, στην κάλυψη των νήσων με πλήρες πλαίσιο απόλυτης προστασίας και διαρκούς εποπτείας. Το 1999-2000 ξεκινάνε κατεδαφίσεις αυθαιρέτων, γίνονται τα πρώτα εκτεταμένα έργα υποδομής για την προστασία και φύλαξη τα οποία κατέστρεψαν επί τούτου οι τότε κατασκηνωτές του νησιού για να έχουν ασυλία. Συντάξαμε την από 1/2000 εκτενή αυτοψία περιγραφής του οικοτόπου των νήσων, των δασών αμμοθίνας και με την 2576/01 απόφαση οι νήσοι κηρύχθηκαν δασωτέες – αναδασωτέες, οι νήσοι είναι ζώνη Νατούρα, ΚΑΖ, αρχαιολογικός χώρος κ.τ.λ. Με το 6307/08/30-3-2010 έγγραφό μας προς το ΥΠΕΚΑ στάλθηκε η από Δ.Υ./ 23-2-2010 36σέλιδη Προκαταρκτική Έκθεση – Πραγματογνωμοσύνη μας για την διερεύνηση του ιδιοκτησιακού καθεστώτος όπου και εμπεριστατωμένα εγείρουμε το θέμα της ανάκτησης των νήσων υπέρ του δημοσίου και το οποίο δεν απαντήθηκε ποτέ… (σύντομα η έρευνα θα δοθεί προς ανάρτηση στο ιστότοπο της ΑΝΑΤΟΛΗΣ). Από το 1999 έως και σήμερα η Υπηρεσία προχωρούσε κάθε χρόνο σε κατεδαφίσεις ώστε η κατάσταση στο νησί να παραμένει σε ανεκτό επίπεδο και να μη μετατραπεί σε φαβέλα. Κάθε φορά το έργο κατεδαφίσεως σταματούσε με άνωθεν εντολές μετά από παρεμβάσεις των κατασκηνωτών, κ.τ.λ. Στη μεγάλη ξηρασία της περιόδου 2015-2016 & 2017-2018 το δάσος της Χρυσής υπέστη τεράστια ζημιά της τάξης του 80%, έγιναν οι αναφορές στην ανώτερη ιεραρχία την Α.Δ.Κ., Υπουργείο, δεν αναλήφθηκε καμία πρωτοβουλία. Οι αρμόδιες φυτοϋγειονομικές υπηρεσίες δεν μπόρεσαν να βρούν στα δείγματα τυχόν προσβολές, ενώ και η έρευνα της Υπηρεσίας μας εμποδίστηκε διότι οι καταληψίες – κατασκηνωτές της νήσου κατέστρεψαν τις παγίδες για έντομα, κατέστρεφαν κλαδοφράγματα κ.τ.λ. Η νήσος περιήλθε σε πλήρη οικολογική καταστροφή. Ο αρμόδιος εισηγητής της ΝΔ κατά την ψήφιση του πρόσφατου περιβαλλοντικού νομοσχεδίου ανέφερε ως κορυφαίο παράδειγμα εγκατάλειψης φυσικού περιβάλλοντος τη νήσο Χρυσή. Πρόσφατα τη νήσο επισκέφτηκε και ο υπουργός κος Χατζηδάκης συνοδεία της Συντονίστριας της Α.Δ.Κ. και λοιπών φορέων και η οποία δεν κάλεσε την Δ/νση Δασών Λασιθίου επειδή είχε διαφορετική άποψη για τα συζητούμενα, ήτοι επειδή προέβαλε την διάσωση του οικοτόπου ως δημόσιο δάσος. Και ποιά ήσαν τα συζητούμενα που δεν ανακοινώθησαν για τον οικότοπο αυτό που έχει ενθυλακωθεί στο ενεργειακό οικόπεδο 15 για το οποίο οι εταιρείες εκδηλώνουν το μέγιστο ενδιαφέρον, λόγω και της Χρυσής; Ας απαντήσουν. Για να αναπτυχθούν όμως «αναπτυξιακά» προγράμματα γνωρίζουμε πως θα πρέπει να αρθούν τα εμπόδια, θα πρέπει να απομονωθεί η σπεύδουσα κατά νόμο αρμοδιότητα της Δ/νσης Δασών Λασιθίου, να αλλάξει το αυστηρότατο πλαίσιο προστασίας ως δημόσιο δάσος αμμοθίνας, να μην ενεργοποιηθούν τα στοιχεία της έρευνάς μας που το καθιστούν δημόσιο, να επανέλθουν οι ιδιοκτήτες με οικόπεδα. Και σήμερα η συντονίστρια της Α.Δ.Κ. ενεργοποιώντας συγκεκριμένο συνταγματικά νεκρό άρθρο Δ.Υ Κώδικα, κατάργησε επί της ουσίας του πράματος την οργανική αυτοτέλεια της Δ/νσης Δασών Λασιθίου, της απαγόρευσε να ενημερώσει τον Υπουργό, ξεκίνησε τη δίωξη των διαφορετικών απόψεων του Δ/ντου και Αναπληρωτού και εντελώς αναιτιολόγητα τους έπαυσε με αυταρχικό και μη σύννομο τρόπο, αφήνοντας την Υπηρεσία ακέφαλη. Εν κρυπτώ δε και με μεθόδευση επιδιώκει να ορίσει νέο Δ/ντη Δασών δασολόγο υπάλληλο του περιβάλλοντος του «Σκανδάλου» Πευκιανάκη εκθέτοντας τη μνήμη του και εγκαινίασε ούτως και το «σκάνδαλο» Χατζηδάκη εκθέτοντας τη φήμη του. Τα παραπάνω τα εκθέτω δημόσια ώστε και πάλι να απλωθεί από την κοινωνία ομπρέλα προστασίας των νήσων Χρυσής και Μικρονήσι και για λόγους επαπειλούμενου μέγιστου δημοσίου συμφέροντος. Υπηρετώ ήδη 36 χρόνια συνεχών διώξεων, δεν έχω ανάγκη από καμία προσωπικού χαρακτήρα στήριξη, πετώ τη καρέκλα στην εξουσία, κρατώ τα καρεκλοπόδαρα και προς το παρόν σιωπώ για τα χειρότερα.
ΜΑΤΘΑΙΟΣ ΦΙΛΙΠΠΑΚΗΣ
_________________________
Δημοσιεύτηκε στο φύλλο της 29ης Ιουλίου 2020 εφημερίδας ΑΝΑΤΟΛΗΣ Λασιθίου, σελίς 10.
Τα ενυπόγραφα κείμενα που φιλοξενούνται στη κατηγορία «Απόψεις» δημοσιεύονται αυτούσια και απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων, και όχι κατ’ ανάγκη του dasarxeio.com
ΚατηγορίεςΑπόψεις, Δασική Υπηρεσία, Προστατευόμενες περιοχές
Αφήστε μια απάντηση