«Είναι απαράδεκτο για μια ευνομούμενη Πολιτεία να παραβιάζει τις συνταγματικές της υποχρεώσεις για την προστασία του περιβάλλοντος, αγνοώντας τις αντιδράσεις της επιστημονικής κοινότητας και μεταθέτοντας το βάρος στα δικαστήρια, εθνικά και ενωσιακά, για να αποφανθούν όταν πλέον θα είναι πολύ αργά.» τονίζει το Επιμελητήριο Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητος σε κείμενο που δημοσίευσε στην επίσημη σελίδα του στο facebook, με αφορμή τη ψήφιση από την Ολομέλεια της Βουλής του άρθρου 219 στο νομοσχέδιο για τις δημόσιες συμβάσεις.
Αναλυτικά αναφέρει τα εξής:
[su_note note_color=”#F6F6F4″]
Επωφελούμενο της δικής του εγκληματικής αδράνειας, με άλλα λόγια της επί 35 χρόνια μετά τον νόμο 1650/1986 παράλειψής του να θεσπίσει το ειδικό καθεστώς διαχείρισης των περιοχών προστασίας της φύσης, το ελληνικό Κράτος επιχειρεί τώρα να λύσει το πρόβλημα από τη ρίζα του (!) Να εξαφανίσει δηλαδή τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που καθιστούν προστατευτέες τις περιοχές αυτές, καταστρατηγώντας προκλητικά όχι μόνο την ελληνική αλλά και την ενωσιακή νομοθεσία, για παράβαση της οποίας η χώρα έχει ήδη καταδικαστεί από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ο καθορισμός, με το περίφημο άρθρο 219 του πρόσφατου Νόμου του Υπουργείου Ανάπτυξης και Επενδύσεων, των λεγομένων «υπο-περιοχών ήπιας ανάπτυξης» μέσα στις ανωτέρω προστατευτέες περιοχές (εθνικά πάρκα, καταφύγια άγριας ζωής, προστατευόμενα τοπία, περιοχές προστασίας της βιοποικιλότητος κ.λπ.), αποτελεί την πλήρη διαστροφή της λογικής και των επιστημονικών απαιτήσεων του χωροταξικού σχεδιασμού. Στην πραγματικότητα επιδιώκει να «προλάβει» τα ήδη εκπονούμενα ολοκληρωμένα Σχέδια διαχείρισης και προστασίας, ούτως ώστε, όταν αυτά ολοκληρωθούν, να βρεθούν προ τετελεσμένων και μη αναστρέψιμων καταστάσεων και ουσιαστικά να εξουδετερωθούν.
Για μία ακόμα φορά το ελληνικό Κράτος θα ξεγελάσει την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία μάλιστα συγχρηματοδοτεί την εκπόνηση των Σχεδίων αυτών, θυσιάζοντας στο βωμό κάποιων κοντόφθαλμων συμφερόντων ό,τι απομένει από τον μοναδικό πραγματικό πλούτο και συγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας.
Είναι απαράδεκτο για μια ευνομούμενη Πολιτεία να παραβιάζει τις συνταγματικές της υποχρεώσεις για την προστασία του περιβάλλοντος, αγνοώντας τις αντιδράσεις της επιστημονικής κοινότητας και μεταθέτοντας το βάρος στα δικαστήρια, εθνικά και ενωσιακά, για να αποφανθούν όταν πλέον θα είναι πολύ αργά.
Επιμελητήριο Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητος
τηλ : 210-3823.850 email: info@environ-sustain.gr[/su_note]
ΚατηγορίεςΝομοθεσία, Προστατευόμενες περιοχές
Για παρόμοια ανάρτηση σε φιλική μου ομάδα, έκανα το σχόλιο που ακολουθεί. Ταιριάζει και εδώ:
● Όταν είδα την ανάρτηση αυτή, της έκανα ένα τυπικό like, ότι δηλαδή την είδα. Αλλά δεν μου προκάλεσε καμία επιθυμία σχολιασμού της, γιατί την αξιολόγησα ως αψιμαχία ήττας του εγχώριου “οικολογικού” κινήματος (WWF και οι συναφείς παραφυάδες του). Αισθάνομαι, όμως, υποχρεωμένος τώρα να γράψω μερικές γραμμές, σε ανταπόκριση της πρόκλησής σας.
Αφιέρωσα 50 χρόνια από τη ζωή μου να ερευνώ και να παρεμβαίνω με ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΗ αρθρογραφία (σε συνέδρια, στον Οικονομικό Ταχυδρόμο, κλπ), παρουσιάζοντας τις επικίνδυνες αδυναμίες της “φιλοσοφίας συσσωρευτικής υπερπροστασίας” του περιβάλλοντος, από την οποία διακατέχεται και η εδώ ανάρτηση. Επιτρέψτε μου να αναφέρω, ενδεικτικά, τον τίτλο ενός προκλητικού άρθρου μου, στις 2/9/1993, στον τότε παντοδύναμο Οικονομικό Ταχυδρόμο (Φταίνε κι’ αυτοί για τις πυρκαγιές στα δάση: Σύνταγμα – Συμβούλιο Επικρατείας – Πολιτικολογούντες οικολόγοι). Ίσως παίρνει η μπάλα και σας…Εάν ναι, ζητώ την φιλική σας κατανόηση!
Φωνή βοώντος εν τη ερήμω…Η συσσώρευση άγριας βιομάζας, σαν πανάκεια τάχα, είχε επιβληθεί παντοιοτρόπως στην Δασική Νομοθεσία. Ακόμη και τα εγκαταλελειμμένα και φυσικά αναδασωμένα χωράφια αμφισβητήθηκαν ιδιοκτησιακά, με όχημα τους νόμους του Μωάμεθ του Πορθητή και των διαδόχων του σουλτάνων, παρά το ότι έχουν περάσει 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821…
Ας μην μακρυγορώ όμως…Κοντολογίς, το συνολικό φυσικό περιβάλλον της Ελλάδας επλήγη γενναία από πυρκαγιές, πλημμύρες, αυθαίρετη δόμηση, τεράστιες δαπάνες της κοινωνίας σε ατέρμονους δικαστικούς αγώνες, τσιμεντοποίηση των αγροτικών γόνιμων εδαφών και ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΟΧΗ ΤΟΥ ΧΕΡΣΑΙΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ στην παραγωγή ΑΕΠ…
Το απόσταγμα του ερευνητικού μου έργου το κατεχώρισα το 2015 σε ένα βιβλίο 377 σελίδων και το κοινολόγησα ευρύτατα ΜΕΣΑ και ΕΞΩ από την Ελλάδα. Δεν ξέρω σε ποιο βαθμό επηρέασε το περιεχόμενό του, αλλά από τότε ευτύχησα και είδα να προκύπτουν ρωγμές στην κατεστημένη περιβαλλοντοκτόνα νοοτροπία. Αναφέρω, ενδεικτικά, την αναξιοπιστία που προέκυψε, σχετικά με τους στόχους και την λειτουργία του σχεδίου NATURA 2000 – που κάλυψε σχεδόν το μισό της επιφάνειας της χώρας – και την οπισθοχώρηση σε ζητήματα ιδιοκτησίας των αναδασωμένων χωραφιών στους δασικούς χάρτες. Εύχομαι ολόψυχα να ευδοκιμήσει και η εδώ νομοθετική πρωτοβουλία, που επιδιώκει ένταξη του ΧΕΡΣΑΙΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ στην παραγωγή ΑΕΠ, με πρυτανεύουσα την Αρχή της Αειφορίας!!!
Για όσους, τυχόν, θελήσουν περισσότερες πληροφορίες για την ουτοπική ιδεολογία του “οικολογικού” κινήματος, παραπέμπω στις σελίδες 287-291 του βιβλίου μου, όπου στο υπόκεφάλαιο 2.1.2.4 γίνεται πρωτότυπη “Αξιολόγηση των διεθνών ζητημάτων: acid rain, climate change, greenhouse effect, Kyoto Protocol, globalization”. Το βιβλίο δεν είναι online, αλλά υπάρχει στην αγορά (πληροφορίες από την Google):
https://www.politeianet.gr/books/9789601221939-papagiannopoulos-antonis-university-studio-press-to-aorato-cheri-tou-adam-smith-einai-edo-248393