Στην απελευθέρωση μιας ενήλικης Πεπλόγλαυκας ή Τυτώ (Τyto alba) προχώρησε η Διεύθυνση Δασών Δωδεκανήσου σε συνεργασία με το Σύλλογο Ελληνικής Ιερακοτροφίας (Σ.Ε.Ι.).
Το νυκτόβιο αρπακτικό εντοπίστηκε τραυματισμένο από το προσωπικό της Διεύθυνσης Περιβάλλοντος & Πρασίνου του Δήμου Ρόδου, σε κεντρικό σημείο της πόλης, ανήμπορο να αντιδράσει στις επιθέσεις που δέχονταν από σμήνος κορακοειδών και μεταφέρθηκε στη Δασική Υπηρεσία προκειμένου να σταλεί σε κέντρο περίθαλψης άγριας ζωής. Η Δ/νση Δασών επικοινώνησε με το Σύλλογο Προστασίας και Περίθαλψης Άγριας Ζωής – ΑΝΙΜΑ και ζήτησε τη συνδρομή του Συλλόγου Ελληνικής Ιερακοτροφίας. Ο εκπαιδευτής γερακιών και μέλος του Σ.Ε.Ι., Δημήτρης Μπουντρονικόλας, ανταποκρίθηκε άμεσα και ανέλαβε να εκτιμήσει τη κατάσταση της τυτούς, να παράσχει τις πρώτες βοήθειες και τη τροφική υποστήριξη.
Σε συνεννόηση με την Μαρία Γανωτή από την ΑΝΙΜΑ κρίθηκε σκόπιμο να παραμείνει το πουλί στη Ρόδο για 24-48 ώρες, υπό τη φροντίδα του κ. Μπουντρονικόλα, και αν η κατάστασή του το επιτρέπει να απελευθερωθεί στη περιοχή που βρέθηκε διότι είναι ενήλικο και λόγω της αναπαραγωγικής περιόδου πιθανόν εκεί κοντά να βρίσκεται η φωλιά και το ζευγάρι του.
Η κατάσταση της τυτώ βελτιώθηκε πολύ γρήγορα και το σούρουπο της Τρίτης, 1 Ιουνίου, επέστρεψε στην επικράτειά της και στο φυσικό περιβάλλον της.
Η τυτώ είναι μια μεσαίου μεγέθους γλαύκα, αρκετά κοινή στο νησί της Ρόδου, με μήκος που φτάνει τα 39 εκατοστά, βάρος μέχρι και 460 γραμμάρια και άνοιγμα φτερών μέχρι και 93 εκατοστά. Έχει λεπτό σώμα, μακριές φτερούγες και μακριά πόδια και μεγάλο κεφάλι με μαύρα μάτια. Το χρώμα της ραχιαία είναι γκρίζο, καστανό (ανοικτό ή σκούρο), ωχρό, ενώ κοιλιακά είναι λευκή. Το πρόσωπο πολύ χαρακτηριστικό: λευκόχρωμο σε σχήμα καρδιάς. Απαντάται σε ανοικτές εκτάσεις με μικρά δάση, χωράφια, συστάδες δέντρων, υγροτόπους αλλά και πολύ συχνά βρίσκεται σε ανθρωπογενείς βιοτόπους όπως αγροτικούς οικισμούς και χωριά όπου μπορεί να ζει σε ανθρώπινα κτίρια. Δραστηριοποιείται τη νύχτα και μερικές φορές και το σούρουπο και κυνηγά κυρίως μικροθηλαστικά (ποντίκια, αρουραίους, σκαπτοποντικούς) και σπανιότερα πουλιά. Δυστυχώς, είναι πάρα πολύ συχνό θύμα στους αυτοκινητόδρομους και εκατοντάδες σκοτώνονται κάθε χρόνο από τα αυτοκίνητα.
Η πρώτη λέξη του επιστημονικού της ονόματος (Tyto) προέρχεται από την ελληνική λέξη τυτώ η οποία ονομάτιζε το συγκεκριμένο είδος από την αρχαιότητα, ενώ το alba/albus= λευκός (λατινικά) σχετίζεται με το χρώμα του ζώου όταν αυτό πετάει καθώς το κάτω μέρος του πτερώματός του και η κοιλιά του είναι λευκά. Η κοινή ονομασία ανθρωποπούλι σχετίζεται με την ανθρωπόμορφη όψη του ζώου, ενώ το λευκό κυρίως χρώμα, το αθόρυβο πέταγμα τη νύχτα και οι ιδιαίτεροι και κατά πολλούς ανατριχιαστικοί και απόκοσμοι ήχοι που βγάζει του έχουν δώσει πλήθος άλλων -λιγότερο «θετικών»- κοινών ονομάτων όπως χαροπούλι, κλαψοπούλι, στριγγλοπούλι, νεκροπούλι. Ως αποκλειστικοί κυνηγοί των ποντικιών και αρουραίων, τα πουλιά αυτά είχαν ευρέως εκτιμηθεί από τους αγρότες στην Ευρώπη σε σημείο ώστε σε πολλές χώρες να έχουν κατασκευαστεί παραδοσιακοί αχυρώνες και στάβλοι, με ειδικές πόρτες ή τρύπες που παρέχουν στα πουλιά πρόσβαση και κατάλληλες θέσεις φωλιάσματος.
ΚατηγορίεςΆγρια Ζωή, Δασική Υπηρεσία
Αφήστε μια απάντηση