Κίμων Ε. Φουντούλης,
Γεωλόγος
kimonfountoulis.eu
Η ακρίβεια στο ελαιόλαδο βρίσκεται στο επίκεντρο. Η καταστροφή των δασών περνά σε δεύτερη μοίρα στη τρέχουσα περίοδο. Ίσως και όχι…
Παρακάτω θα εξετάσουμε παραμέτρους που συνδέουν το ελαιόδεντρο με το πεύκο, με το πουρνάρι και το θυμάρι.
ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΕΡΙΑ…
Συζητείται μεταξύ των αγροτών, γράφεται στον Τύπο, είναι γνωστό στα πολιτικά γραφεία: Λείπουν χέρια για τη συγκομιδή. Χρειάζονται άνθρωποι να φροντίσουν την ύπαιθρο.
Πως μπορούμε να προσελκύσουμε ελληνικά χέρια πριν καταφύγουμε σε ξένα ή/και παράλληλα με αυτά;
- Πρέπει να το θέλουμε κι αυτό απαιτεί να το καταλάβουμε. Το Νοέμβριο οι ελιές, το καλοκαίρι σταφύλια και μήλα, άλλες καλλιέργειες ενδιάμεσα μπορούν να δώσουν μεροκάματα σε νέες και νέους, ή και σε μεγαλύτερες ηλικίες, με αξιοπρέπεια μέσα στη φύση.
- Πρέπει να το προβάλουμε. Επικοινωνία και ενημέρωση ώστε να φτάσει να γίνει μόδα, τάση, εμπειρία, βίωμα και γνώση.
- Πρέπει να το διευκολύνουμε: λίγες ημέρες άδεια σε υπαλλήλους άλλων δραστηριοτήτων, δικαιολόγηση απουσιών μαθητών και φοιτητών κ.ά.
- Πρέπει να το ανταμείψουμε. Το ημερομίσθιο κα το εργόσημο δεν αποτελούν ως τώρα επαρκή θέλγητρα. Ας ανταμειφθεί η συμμετοχή με ημέρες επιδοτούμενων διακοπών. Ας δίνει η αγροτική απασχόληση μόρια στην επόμενη φάση του φοιτητή κατά την αναζήτηση απασχόλησης στο αντικείμενο του, στο δημόσιο ή τον ιδιωτικό τομέα, να επιβραβεύεται το βιογραφικό που μαρτυρά συμμετοχή στη πρωτογενή παραγωγή. Να μην διακόπτεται η επιδότηση ανεργίας και σχετικά ευεργετήματα για δέκα έως είκοσι ημερομίσθια στα χωράφια.
- Πάνω από όλα η ανθρώπινη ζωή. Άμεση δράση για μηδενισμό των ατυχημάτων σε όλους τους εργασιακούς χώρους, στη περίπτωση μας στα χωράφια. Πανστρατιά ειδικών, υπηρεσιακών, πωλητών και τεχνικών αγροτικών εργαλείων, γεωπόνων, των εκπαιδευτικών που διδάσκουν τα νέα παιδιά ώστε να γνωρίσουν και απασχοληθούν, όσοι το επιθυμούν, με ασφάλεια στα κτήματα αποκομίζοντας γνώση, οικονομική στήριξη, δεξιότητες, εμπιστοσύνη στα χέρια τους .
ΔΑΣΟΣ και ΓΕΩΡΓΙΑ
Αντιστοίχως χρήσιμη και αναντικατάστατη είναι η παρουσία ανθρώπων ως καλλιεργητών και γύρω από το δάσος. Η επίμονη ευρωπαϊκή πολιτική υποβάθμισης των μη επαγγελματιών αγροτών, όλων όσων επιμένουν να καλλιεργούν γη, παράλληλα με την κύρια επαγγελματική τους δράση, διώχνει χέρια από τα χωράφια. Αυξάνονται οι εγκαταλελειμμένοι αγροί, αποστερώντας κρίσιμες επισιτιστικά παραγωγές. Αυξάνονται και οι κίνδυνοι φωτιάς, ασθενειών, υποβάθμισης της γης. Χρειάζεται στήριξη όλων των απασχολούμενων με την αγροτική παραγωγή. Ειδικά γύρω από τις πόλεις π.χ. στην μη επιδοτούμενη γεωργία της Αττικής, όπου η διατήρηση υγιών δενδροκαλλιεργειών συμπληρώνει ή/και αναπληρώνει τη λειτουργία του δάσους στο δροσισμό, την διατήρηση πανίδας, τη συγκράτηση εδαφών.
Εγκαταλελειμμένα χωράφια συχνά έγιναν ή/και γίνονται αντικείμενο πειρατικής χρησικτησίας. Απαιτείται διάφανο σύστημα επανένταξης στη παραγωγή με στόχο τη στήριξη των καλλιεργητών για εύλογο, ανανεωνόμενο χρόνο, όχι όμως δια της υφαρπαγής. Τα εργαλεία (πληροφορικά, γεωπονικά, νομικά) υπάρχουν, χρειάζεται και πολιτική βούληση.
Τα ίδια εργαλεία μπορούν να βοηθήσουν και στον αναδασμό ώστε ο μικρός κατακερματισμένος κλήρος να καταστεί βιώσιμος. Η γη μπορεί να αποτιμηθεί δίκαια, ακόμη και οι ενδεχόμενες προσδοκίες χρηματιστηρίου γης μπορούν να διατυπωθούν και προβλεφθούν νομικά ώστε ο αποστερούμενος π.χ. αγροτεμάχιο δίπλα σε δρόμο , σε μελλοντική έως 30ετία ή 50ετία, μεταβίβαση ως αστικό ακίνητο να έχει λαμβάνειν ποσοστό επί της «υπεραξίας».
Υγιείς, λειτουργικοί αγροί συμβάλλουν σε υγιή δάση δίχως πιέσεις. Πιέσεις που σε αρκετές περιπτώσεις εκχέρσωσης δασών και καλλιέργειας, μέσω πρόσφατων πρωτοβουλιών, οδηγούνται να αναγνωριστούν ως ιδιοκτησία επί του (πρώην) δημόσιου δάσους. Δεν λείπουν και περιπτώσεις χρησικτησίας ΟΤΑ σε βάρος του δημοσίου. Και γιατί να λείπουν;
ΑΠΟΒΛΗΤΑ ΚΑΘΡΕΠΤΗΣ
Κοινό πρόβλημα σε δάση, αγρούς, οικόπεδα, πρανή οδών κ.ά. τα στερεά και όχι μόνο απόβλητα. Εδώ η αστυνόμευση λείπει εκκωφαντικά αλλά και η διαχείριση των στερεών αποβλήτων παραμένει προβληματική. Και όποιος μπει στο δάσος για περπάτημα και βρει ασχήμια, αποστρέφεται το δάσος, τον τόπο. Ο καλλιεργητής που βρίσκει το κτήμα του μπαζωμένο με αμιαντόφυλλα, σακούλες, λιπαντικά κ.ά. καθίσταται υπεύθυνος για τα απόβλητα ως κύριος τους πλέον, όπως ορίζει ο νόμος! Κι έτσι εγκαταλείπει κι αυτός τον τόπο ή/και τα ενσωματώνει στη γη με το όργωμα ή/και τα σπρώχνει δίπλα.
Όχι σπάνια πυρκαγιές ξεκινούν ή/και μεγεθύνονται από την παρουσία ή/και καύση γεωργικών υπολειμμάτων. Αντί της καύσης προβάλλεται ως λύση ο θρυμματισμός και διασπορά επί τόπου, στο χωράφι. Η πρακτική αυτή προσκρούει στην έλλειψη εξοπλισμού στις μικρές γεωργικές εκμεταλλεύσεις.
Η προσπάθεια αντιμετώπισης της βιομάζας του δάσους ίσως πρέπει να εξεταστεί από κοινού με τις εγγύς γεωργικές εκμεταλλεύσεις ώστε να καθίσταται οικονομικά βιώσιμη ή/και μερικώς επιδοτούμενη ώστε να μειώνεται η ανάγκη καύσης, π.χ. μόνο στα προσβεβλημένα κλαδιά για φυτοϋγειονομικούς λόγους.
Οι εξαγγελίες της Κυβέρνησης για ταχεία απομάκρυνση βιομάζας παρότι αναγνωρίζουν τη σημαντική αυτή παράμετρο, προτάσσοντας τη χρηματιστηριακή λογική «δικαιωμάτων άνθρακα» επιβεβαιώνουν ανησυχίες στοίχισης κερδοσκοπικών συμφερόντων. Το γεγονός ότι στο πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας η αναφορά περί δασών γίνεται στη «Κυκλική Οικονομία» ήταν σημειολογικό, τώρα σχηματοποιείται σταγόνα – σταγόνα.
—–
ΚατηγορίεςΑπόψεις