Πηγή: Δ/νση Δασών Ρεθύμνης
Τεράστιες διαστάσεις έχει λάβει τα τελευταία δύο χρόνια η εγκληµατική πρακτική των παράνοµων υλοτοµιών συνεισφέροντας στο σηµαντικό πρόβληµα της, πέραν κάθε ορίου, αέριας ρύπανσης στα αστικά κέντρα τον χειµώνα ενώ εκτιµάται ότι, µόνο το 20% περίπου των παράνοµων υλοτοµιών,εντοπίζεται εγκαίρως.
Την επισήμανση κάνει στην ομιλία του στο συμπόσιο “Ποια Ελλάδα;”, ο καθηγητής του τμήματος δασολογίας και φυσικού περιβάλλοντος του ΑΠΘ Φίλιππος Αραβανόπουλος, διευκρινίζοντας ότι η απόληψη δασικής βιοµάζας κατευθείαν από το δάσος οδηγεί στην αποµάκρυνση θρεπτικών στοιχείων που δεν πρόκειται σχεδόν ποτέ να αναπληρωθούν µε φυσικές διεργασίες.
Στο µεταξύ, διαπιστώνει, και παρόλη την µεγάλη έξαρση των δασικών πυρκαγιών, ότι τα µέτρα πρόληψης εξακολουθούν να είναι ελλιπή ως ανύπαρκτα.
“∆εν γίνεται συστηµατική καλλιέργεια και λελογισµένοι καθαρισµοί στα δάση, δεν αποµακρύνεται η εύφλεκτη ξηρή βιοµάζα και δεν καθαρίζονται οι αντιπυρικές ζώνες, εργασίες που δεν απαιτούν ιδιαίτερα εξειδικευµένο προσωπικό και θα µπορούσαν να συνδυαστούν µε προγράµµατα κατάρτισης και απασχόλησης ανέργων” αναφέρει.
Για τον καθηγητή δασολογίας, πρόκειται ουσιαστικά “για την κατάρρευση της ενεργειακής πολιτικής της χώρας, η οποία δεν ανέπτυξε τις αειφορικές ΑΠΕ που παρέχουν φτηνή ενέργεια όταν είχε τη δυνατότητα, δεν εγκατέστησε συστήµατα ελέγχου της παραγωγής και διάθεσης καυσόξυλων και σήµερα δεν δύναται ούτε να θερμάνει τον πληθυσµό της ούτε να τον προστατεύσει από τη ρύπανση, αλλά ούτε και να προστατεύσει την δηµόσια και ιδιωτική περιουσία από τις λαθροϋλοτοµίες και τις δασικές πυρκαγιές”.
Πάντως, παρά τα προβλήματα της δασοπονίας στην Ελλάδα, η δασοκάλυψη παραμένει αρκετά μεγάλη αφού, στη συνολική έκταση της χώρας, τα δάση και οι δασικές εκτάσεις καταλαµβάνουν το 49,3% με τα αντίστοιχα ποσοστά για τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης να είναι 42% και παγκοσµίως 31%. Παράλληλα, στην Ελλάδα, η δηµόσια δασοπονία (δηλαδή ο δηµόσιος δασικός πλούτος) βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα (74,1%) όπως και σε άλλες χώρες του ευρωπαϊκού νότου, σε αντίθεση µε την κεντρο-βορειοευρωπαϊκή δασοπονία που είναι ως επί το πλείστον ιδιωτική (π.χ. στη Γερµανία τα δηµόσια δάση είναι το 33% του συνόλου των δασών).
“Το γεγονός ότι στην Ελλάδα η δηµόσια δασοπονία ελέγχει περίπου τα ¾ των δασών, ενώ στη Μεσευρώπη και στη βόρεια Ευρώπη, περίπου το ⅓, έχει ποικίλες προεκτάσεις. Κατ’ αρχήν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στηρίζει πολλαπλώς και µε σηµαντικά χρηµατοδοτικά εργαλεία την ιδιωτική δασοπονία, κάτι από το οποίο η χώρα µας δεν δύναται να αποκοµίσει σηµαντικά οφέλη. Επιπλέον ένας τόσο σηµαντικός δηµόσιος πλούτος δεν έχει περάσει απαρατήρητος από τους δανειστές µιας χώρας που βρίσκεται στη δίνη µιας σοβαρότατης οικονοµικής κρίσης” εκτιμά ο καθηγητής. Καταλήγει δε επισημαίνοντας ότι, “προωθούµενες νοµοθετικές πρωτοβουλίες σε σχέση µε τα δάση και εικαζόµενες αλλαγές στο Άρθρο 24 του Συντάγµατος κατά την προσεχή συνταγµατική αναθεώρηση, ίσως να µην είναι ασύνδετες µε το µέγεθος του δασικού πλούτου της χώρας και προφανώς θα καθορίσουν σε µεγάλο βαθµό το µέλλον αυτού”.
Διαβάστε εδώ: http://newpost.gr/post/323927/mono-to-20-ths-paranomhs-ylotomias-entopizetai-egkairws#ixzz2tNmwtXve
ΚατηγορίεςΔασικά Προϊόντα, Υλοτομίες
Απάντηση