Του ΑΡΓΥΡΗ ΔΕΜΕΡΤΖΗ |ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ νόμου που έβγαλε από το συρτάρι το υπουργείο Οικονομικών για τον αιγιαλό και την παραλία, όπου παραλία νοείται η ζώνη από τον αιγιαλό έως και 50 μ. προς την ξηρά, με απροκάλυπτο στόχο να συγκεντρωθούν έσοδα στο δημόσιο ταμείο, προκειμένου να διοχετευτούν απ’ ευθείας στη μαύρη τρύπα του χρέους, αποθεώνει την άνευ όρων παράδοση της δημόσιας περιουσίας σε ιδιωτικά συμφέροντα, εξυπηρετώντας αποκλειστικά και κατά προτεραιότητα το εκρηκτικό δίδυμο των καταπατητών και… των επίδοξων επενδυτών.
Το νομοσχέδιο είναι κυριολεκτικά χτισμένο στην άμμο! Το πιθανότερο είναι να μη φτάσει καν στη Βουλή, αλλά να γυρίσει μπούμερανγκ στην κυβέρνηση και στο υπουργείο Οικονομικών, όχι μόνον από το κύμα των μεγάλων αντιδράσεων που έχει ξεσηκώσει αλλά και διότι προδίδει το εξαιρετικά ασταθές, επικίνδυνο έδαφος στο οποίο καλεί η κυβέρνηση, βάζοντας στο ίδιο τσουβάλι μικροσυμφέροντα σφετεριστών της δημόσιας περιουσίας και πολυδιαφημισμένα επενδυτικά σχέδια της επιχειρηματικής ελίτ με ή χωρίς κελεμπίες, να αναλάβουν πρωταγωνιστικούς ρόλους στο μνημονιακό «success story» της χώρας.
Η εξόφθαλμη αντισυνταγματικότητα των ρυθμίσεων τις καθιστά απολύτως ευάλωτες στην πρώτη προσφυγή που θα γίνει στο Συμβούλιο της Επικρατείας, με συνέπεια να απειλούνται, μετά από ακυρωτικές αποφάσεις του ανώτατου δικαστηρίου, να καταπέσουν με πάταγο τα επενδυτικά σχέδια «αξιοποίησης» της δημόσιας περιουσίας, μέσω ΤΑΙΠΕΔ.
Παράλληλα θεωρείται εξαιρετικά απίθανο περισσότεροι από 50.000 ιδιώτες, που το υπουργείο Οικονομικών τούς κλείνει πονηρά το μάτι να προσέλθουν αυτοβούλως, αφού δεν είναι καν καταγεγραμμένοι, να πληρώσουν πρόστιμα για τη νομιμοποίηση αυθαίρετων κατασκευών σε αιγιαλό και παραλία. Δηλαδή, με άλλα λόγια, να μπουν μόνοι τους στο… στόμα του λύκου, όταν η τρέχουσα εμπειρία δείχνει ότι μια τέτοια ρύθμιση δεν μπορεί να σταθεί συνταγματικά και θα είναι απλώς και μόνον η αρχή μιας ατέρμονης και ακριβοπληρωμένης διοικητικής και δικαστικής περιπέτειας.
Το νέο νομοσχέδιο, δίνοντας προτεραιότητα στο τάνγκο των επενδυτών και καταπατητών, πιο συγκεκριμένα προβλέπει:
– Για τους επενδυτές: Με το βλέμμα κυρίως στο Ελληνικό, τον Αστέρα Βουλιαγμένης, τον Πειραιά και άλλες παρεμβάσεις που ετοιμάζονται στο παραλιακό μέτωπο της Αττικής, όπως επίσης σε τουριστικές περιοχής αιχμής σε όλη τη χώρα, το νομοσχέδιο προβλέπει ότι θα επιτρέπεται η επιχωμάτωση θαλάσσιου χώρου για την εξυπηρέτηση επιχειρήσεων οι οποίες ασκούν, σε όμορη με τον αιγιαλό έκταση, επιχειρηματική τουριστική δραστηριότητα.
Αφορά δραστηριότητα η οποία έχει ενταχθεί στις Στρατηγικές Επενδύσεις ή για την οποία έχει εγκριθεί ΕΣΧΑΔΑ ή ΕΣΧΑΣΕ.
Πρόκειται για τα «fast track» Ειδικά Σχέδια Χωρικής Ανάπτυξης Δημόσιων Ακινήτων, τα οποία στην πραγματικότητα μετατρέπουν τις επενδυτικές προτάσεις των ιδιωτών σε θεσμικό πολεοδομικό και χωροταξικό πλαίσιο.
Μάλιστα, για κάθε κλίνη που διαθέτει η τουριστική μονάδα θα μπορούν να επιχωματωθούν έως και πέντε τετραγωνικά μέτρα θαλάσσιου χώρου.
Ειδικότερα προβλέπεται για πρώτη φορά και η παραχώρηση θαλάσσιας ζώνης και υδάτινου στοιχείου λιμνών και ποταμών.
Καταργείται το εκτατικό όριο για τις παραχωρήσεις χρήσης αιγιαλού, το οποίο σήμερα δεν είναι δυνατόν να υπερβαίνει τα 500 τετραγωνικά μέτρα ανά παραχώρηση, με υποχρεωτική ελεύθερη ζώνη μεταξύ παραχωρήσεων μήκους τουλάχιστον 100 μέτρων. Επιτρέπονται δραστηριότητες που προϋποθέτουν μόνιμες, πακτωμένες κατασκευές (π.χ. γήπεδα αθλοπαιδιών), οι οποίες θα παραμείνουν και μετά την εγκατάλειψη της δραστηριότητας.
Παράλληλα, ανοίγει ο δρόμος για την εμπορευματοποίηση της χρήσης των παραλιών αλλά και την απαγόρευση της ελεύθερης πρόσβασης των πολιτών στις ακτές. Προβλέπεται σχετικά η γενική χρήση αιγιαλού για την άσκηση δραστηριοτήτων που εξυπηρετούν τους λουομένους ή την αναψυχή του κοινού (όπως εκμίσθωση θαλάσσιων μέσων αναψυχής, καθισμάτων, ομπρελών, λειτουργία τροχήλατου αναψυκτηρίου κ.λπ.).
Καταργείται ακόμη και η ρύθμιση που ισχύει μέχρι σήμερα, η οποία ορίζει ότι μεταξύ των διάφορων χώρων του αιγιαλού που έχουν παραχωρηθεί πρέπει να υφίσταται ενδιάμεση απόσταση ελεύθερης ζώνης τουλάχιστον εκατό μέτρων μήκους, για την ελεύθερη πρόσβαση των πολιτών, και έτσι το μέτωπο της εκμετάλλευσης του παράκτιου χώρου θα μπορεί να είναι συνεχόμενο.
Είναι χαρακτηριστικό ότι για το αντάλλαγμα χρήσης προβλέπεται μαθηματικός τύπος, με συντελεστή βαρύτητας περιβαλλοντικών επιπτώσεων, που καθορίζει, βάσει απροσδιόριστων κριτηρίων και αμφίβολης τεχνογνωσίας, ο υπουργός Οικονομικών.
Επίσης επιτρέπονται θαλάσσια και λιμναία πάρκα αναψυχής μέχρι 1.500 τ.μ., χωρίς άλλα κριτήρια, ιδίως περιβαλλοντικά.
– Για τους αυθαιρετούχους και καταπατητές: Παράνομες ιδιωτικές και δημόσιες εγκαταστάσεις, καθώς και πρόχειρες κατασκευές θα μπορούν να νομιμοποιούνται εφ’ όσον εξυπηρετούν επιχειρηματικούς, δημόσιους και ερευνητικούς σκοπούς και βρίσκονται πάνω στον αιγιαλό, στην παρακείμενη παραλία ή σε ζώνη θάλασσας.
Το νομοσχέδιο νομιμοποιεί, και μάλιστα με απόφαση του γενικού γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης, τις υφιστάμενες αυθαίρετες κατασκευές αλλά και ανοίγει το δρόμο για τη μαζική δημιουργία νέων, χωρίς μάλιστα καμία πρόβλεψη περιβαλλοντικού ισοζυγίου.
Ετσι είναι και εξαιρετικά ευάλωτο σε κάθε προσφυγή προς το Συμβούλιο της Επικρατείας. Είναι μεγάλος, πάνω από 50.000, ο αριθμός των εγκαταστάσεων, όπως κατοικίες, ξενοδοχεία κ.λπ., αλλά και πρόχειρων κατασκευών, που έχουν κατασκευασθεί στον αιγιαλό, στην παραλία ή στη θάλασσα, στην όχθη, στην παρόχθια ζώνη και στο υδάτινο στοιχείο ποταμών και λιμνών, χωρίς καμία περιβαλλοντική ή άλλη αδειοδότηση.
Υπάρχουν ολόκληροι αυθαίρετοι οικισμοί πάνω στο κύμα, ενώ πολλές από τις εγκαταστάσεις που καλύπτει το νομοσχέδιο αφορούν σε μικρές προβλήτες, λιμενοβραχίονες, μπαζώματα, κ.λπ., που έχουν παρανόμως εγκατασταθεί σε δημόσιες και ιδιωτικές επιχειρήσεις οι οποίες εξυπηρετούν κύρια δραστηριότητες λιμενισμού σκαφών, τουριστικών δραστηριοτήτων και σπάνια δημόσιους, κοινωφελείς και ερευνητικούς σκοπούς. Για ένα μεγάλο ποσοστό εξ αυτών έχουν εκδοθεί τελεσίδικες αποφάσεις κατεδάφισης.
Επιπλέον, το άρθρο έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την έννοια της προστασίας του αιγιαλού, την κείμενη νομοθεσία και τη συνταγματική επιταγή. Όλοι οι νόμοι για τη νομιμοποίηση αυθαιρέτων μέχρι σήμερα εξαιρούν τον αιγιαλό και την παραλία.
Το Σύνταγμα επιβάλλει το σχεδιασμό των έργων στον παράκτιο χώρο κατά τρόπο που λαμβάνει υπ’ όψιν τα δεδομένα του χωροταξικού σχεδιασμού, την επίδρασή τους στο παράκτιο οικοσύστημα και στον οικείο οικισμό, έτσι ώστε να διασφαλίζεται η βιωσιμότητα του έργου, αλλά και του οικισμού, και τον ορθολογικό πολεοδομικό σχεδιασμό. Αξιοσημείωτο είναι ακόμη ότι δεν ορίζονται προϋποθέσεις βάσει των οποίων η αρμόδια αρχή μπορεί να αρνηθεί τη νομιμοποίηση και η ρύθμιση δεν περιέχει κανένα σαφές κριτήριο για την προστασία του περιβάλλοντος.
Με τον νέο ορισμό της παραλίας και της όχθης, κατασκευές που βρίσκονταν εντός παραλίας-όχθης με βάση τον ισχύοντα ν. 2971/2001 θα βρεθούν εκτός. Στόχος να μπορέσουν να νομιμοποιηθούν με βάση τον ν. 4178/2013.
Ακόμα και όπου υπάρχει οριστικός καθορισμός αιγιαλού, προβλέπεται η διαγραφή του, ώστε να είναι δυνατή η νομιμοποίηση αυθαιρεσιών.
Χωρίς όχθη τα… μισά ποτάμια και λίμνες
Οι προτεινόμενες ρυθμίσεις, μεταξύ άλλων, προβλέπουν ότι με κοινή απόφαση του υπουργού Οικονομικών και συναρμόδιων υπουργών, αλλά και με πράξη άλλης Αρχής, θα επιτρέπεται η εξαίρεση από την κοινή χρήση τμημάτων όχθης και παρόχθιας ζώνης, οι οποίες κατά κυριότητα ανήκουν στο Δημόσιο. Η εξαίρεση θα γίνεται για την εξυπηρέτηση «επιτακτικού δημοσίου συμφέροντος». Στόχος, με … κουτοπόνηρο ελιγμό, να παρακαμφθούν οι συνταγματικές προστασίες της όχθης, της παρόχθιας και παραποτάμιας ζώνης και να νομιμοποιηθούν αυθαιρεσίες.
– Οχθη και παρόχθια ζώνη, όπως προβλέπει το σχέδιο νόμου, θα διαθέτουν:
α) Οι λίμνες Αμβρακία, Βεγορίτιδα, Βιστωνίδα, Βόλβη, Δοϊράνη, Καστοριάς, Κερκίνη, Κορώνεια, Λυσιμαχία, Μεγάλη και Μικρή Πρέσπα, Οζερού, Παμβώτιδα, Παραλίμνη, Πετρών, Τριχωνίδα, Υλίκη και Χειμαδίτιδα και τα νησιά που υπάρχουν σε αυτές.
β) Οι τεχνητές λίμνες Αλιάκμονα, Καστρακίου, Κρεμαστών, Λάδωνα, Μαραθώνα, Μόρνου, Πηνειού, Πουρναριού και Ταυρωπού.
γ) Οι ποταμοί Αλιάκμονας, Πηνειός Θεσσαλίας, Αχελώος, Νέστος, Στρυμόνας, Αλφειός, Αραχθος, Αξιός, Σπερχειός, Λουδίας, Λάδωνας, Αώος, Ερύμανθος, Εύηνος, Ταυρωπός, Αχέροντας και Γαλλικός.
– Δεν θα διαθέτουν όχθη και παρόχθια ζώνη σημαντικά ποτάμια και λίμνες της χώρας, όπως είναι η Στυμφαλία, η Μητρικού, η Κουμουνδούρου, ο Εβρος, ο Ευρώτας, ο Λούρος, ο Πηνειός Πελοποννήσου, ο βοιωτικός Κηφισός, ο Ασωπός κ.ά.
Του ΑΡΓΥΡΗ ΔΕΜΕΡΤΖΗ |ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Φώτογραφία από http://www.koutipandoras.gr
ΚατηγορίεςΔόμηση - Αυθαίρετα
Απάντηση