Η παράδοση λέει ότι μια συνάντηση με αρκούδα σημαίνει υγεία και καλοτυχία. Για να μειωθεί κατά το δυνατόν ο κίνδυνος συνάντησης με ένα μεγάλο ζώο, όπως η αρκούδα, στο δάσος, θα πρέπει να γνωρίζετε επιπλέον ό,τι: η αρκούδα αντιλαμβάνεται εύκολα τον γύρω της χώρο και συνήθως καταλαβαίνει πολύ νωρίτερα την παρουσία του ανθρώπου από ότι ο άνθρωπος τη δική της παρουσία και απομακρύνεται. Άρα για να μην τη συναντήσετε, προτείνεται η παρουσία σας στο δάσος να είναι θορυβώδης και ιδιαίτερα εμφανής.
Σε περίπτωση συνάντησης ανθρώπου-αρκούδας υπάρχει ένας βασικός κανόνας:
Η ΑΡΚΟΥΔΑ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΝΟΙΩΣΕΙ ΟΤΙ ΑΠΕΙΛΕΙΤΑΙ
Αυτό σημαίνει ότι κρατάμε την ψυχραιμία μας και:
- Μένουμε ακίνητοι.
- Δεν πιάνουμε και χρησιμοποιούμε «απειλητικά» αντικείμενα, όπως πέτρες, κλαδιά κ.λπ.
- Προσπαθούμε να οπισθοχωρήσουμε σταδιακά, αναγνωρίζοντας την «κυριαρχία» της αρκούδας στο χώρο.
- Δεν τρέχουμε.
- Σε περίπτωση στενών χώρων δημιουργούμε χώρο διαφυγής για την αρκούδα και δεν της «κόβουμε» το δρόμο.
Το πιο πιθανό είναι ότι μέχρι να τα σκεφθούμε όλα τα παραπάνω η αρκούδα θα έχει φύγει.
Γνωρίζετε ότι…
• Η αρκούδα έχει εξαιρετική όσφρηση, πολύ καλή ακοή και όχι τόσο καλή όραση.
• Έχει εξαιρετική μνήμη και νοημοσύνη.
• Οριοθετεί την επικράτειά της.
• Ο ζωτικός της χώρος είναι 100-150 τ.χλμ. για ένα θηλυκό και έως και παραπάνω από 400 τ.χλμ. για ένα αρσενικό άτομο.
• Αν δεν ενοχληθεί, ακολουθεί συγκεκριμένη ρουτίνα στις καθημερινές της μετακινήσεις: χρησιμοποιεί την ίδια όχθη ρεματιάς και τον δασικό δρόμο για τις μετακινήσεις της, το ίδιο μονοπάτι για να πάει στη φωλιά της, τους ίδιους οπωρώνες για να βρει φρούτα.
• Η όρθια στάση της είναι συμπεριφορά ανίχνευσης ή και φόβου και όχι εκδήλωση επίθεσης.
Πηγή: Ένα φυλλάδιο για την αρκούδα στην Οίτη
ΚατηγορίεςΆγρια Ζωή
νομιζω οτι οι οδηγιες που δινετε δεν ειναι πληρεις, και επειδη εχουν αυξηθει οντως πολυ οι συναντησεις ανθρωπου-αρκουδας συμπληρωνω καποιες που ειναι σημαντικες.
**ΔΕΝ γυρναμε ποτε την πλατη στο ζωο εαν ειναι κοντα (κατω απο 80-100 μετρα) αλλα οπισθοχωρουμε σιγα σιγα , προσεχοντας να μην πεσουμε γιατι αυτο μπορει να της πυροδοτησει το ενστικτο του κυνηγου
**ΔΕΝ τσιριζουμε γιατι ισως συνδεσει τον ηχο με τη φωνη μικρου ζωου σε αμυνα
** ΔΕΝ την πλησιαζουμε για κανενα λογο (για να την φωτογραφησουμε π,χ,)
**αν δουμε αρκουδακι μονο του, ΔΕΝ το πιανουμε και εχουμε το νου μας γιατι η μητερα του μπορει να ειναι κοντα. (Η συχνοτερη αφορμη για μια επιθεση αρκουδας ειναι μια μητερα που φοβαται για την ασφαλεια του μικρου της.) Αν το μικρο ειναι τελικα μονο του δεν το παιρνουμε να το σωσουμε εμεις αλλα ειδοποιουμε το δασαρχειο και τις περιβαλλοντικες οργανωσεις για να αναλαβουν εκεινοι.
** σε καμμια περιπτωση δεν την ταιζουμε.
οι αρκουδες δεν επιτιθενται χωρις αφορμη αλλα ειναι αγρια ζωα και ετσι πρεπει να τις αντιμετωπιζουμε. Δεν ειναι κατοικιδια ,οσο χαριτωμενες και γλυκιες κι αν μας φαινονται. Και ενα σημαντικο χαρακτηριστικο τους , που δεν ειναι πολυ γνωστο. ειναι οτι το προσωπο τους δεν αλλαζει εκφραση . Δεν μπορουμε να καταλαβουμε εαν εχουν φιλικη η επιθετικη διαθεση οπως γινεται με αλλα ζωα, γι αυτο θεωρουνται απροβλεπτες. Δηλαδη επιτιθενται ξαφνικα. Γι αυτο πρεπει να προσεχουμε πολυ.
Η αρκούδα δεν πρέπει να νιώσει ότι απειλείται, διαβάζω. Αν όμως νιώσει ότι φοβάσαι τότε τι γίνεται;
Διαβάζω κατά καιρούς άλλοι ανέβηκαν σε δέντρο για να γλυτώσουν, άλλοι έπεσαν σε ποτάμι για να σωθούν, άλλοι περπατούν με όπλα ανά χείρας, άλλοι τοποθετούν παγίδες κ.α.για να μη πω για τις τεράστιες καταστροφές που προκαλεί στις κτηνοτροφικές μονάδες η ανάγκη αυτού του ζώου για μεγάλες ποσότητες τροφής.
Όλο και πιο πολύ μας περιορίζουν από τα δάση που αγαπούμε οι υπεύθυνοι αυτού του σαρκοφάγου ζώου, καλύτερα για να μη σας τρομάζω πολύ, παμφάγο (καρπούς, ρίζες, μέλι, αποφάγια των ανθρώπων, αλλά και κρέας) που πρέπει να τρώει σε μεγάλες ποσότητες για να πέσει το φθινόπωρο σε χειμέριο λήθαργο. Θα μας αναγκάσουν είτε θέλουμε είτε όχι να κλεινόμαστε στα σπίτια μας για να μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους ανενόχλητοι. Δυστυχώς όμως στη σύγχρονη εποχή που ζούμε είναι σχεδόν αδύνατη μια -καλή- σχέση αρκούδας και ανθρώπου. Η διαφορά που έχουμε είναι πολύ μεγάλη δεδομένου ότι αυξάνεται συνεχώς και δεν της επαρκούν οι φυσικές τροφές με αποτέλεσμα οι συναντήσεις μαζί της να αυξάνονται αλματωδώς.