Πριν λίγες μέρες, γράφαμε (ΕΔΩ) για το πανηγύρι του Αγίου Λουκά στην περιοχή Αφάντου της Ρόδου και τις εκατόμβες των σπουργιτιών που παγιδεύονται, από ορισμένους επιτήδειους, με τον πλέον ύπουλο τρόπο (ηχομιμητικές συσκευές, ξόβεργες) προκειμένου να καταναλωθούν στις ταβέρνες της περιοχής, λόγω… εθίμου.
Σήμερα, η εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ φιλοξενεί άρθρο της LIZ ALDERMAN των NEW YORK TIMES που αναφέρεται σε ένα μικρό πτηνό, το βλαχοτσίχλονο, και την μάχη που έχει ξεσπάσει στη Γαλλία, μεταξύ των γαστρονόμων, που προσπαθούν να εξασφαλίσουν την επάνοδο του ωδικού πτηνού στα τραπέζια -η κατανάλωσή του απαγορεύθηκε το 1999- και των οικολόγων, που υποστηρίζουν ότι κάτι τέτοιο θα οδηγήσει στην τελική εξαφάνιση του συγκεκριμένου είδους.
Μάχη γύρω από κυνήγι που τρώγεται ολόκληρο
LIZ ALDERMAN / THE NEW YORK TIMES
Την ενόχλησή του εκφράζει ο σεφ Μισέλ Γκεράρ, στη Λαντ της νότιας Γαλλίας, για την αδυναμία του να σερβίρει βλαχοτσίχλονο, το μικρό ωδικό πτηνό η κατανάλωση του οποίου απαγορεύθηκε το 1999, λόγω της επαπειλούμενης εξαφάνισής του από το υπερβολικό κυνήγι.
Η ιδιαιτερότητα του βλαχοτσίχλονου (Emberiza hortulana) έγκειται στο γεγονός ότι τρώγεται ολόκληρο, με το κεφάλι, το ράμφος και τα κόκαλα, αλλά ευτυχώς χωρίς το πτέρωμα. Το μικρό πτηνό ήταν ένα από τα αγαπημένα εδέσματα του προέδρου Φρανσουά Μιτεράν, ο οποίος φέρεται να το απόλαυσε το βράδυ πριν από τον θάνατό του το 1996.
Ο κ. Γκεράρ, καθώς και οι διάσημοι συνάδελφοί του Αλέν Ντικάς και Ζαν Κουσό, προσπαθούν τώρα να εξασφαλίσουν την επάνοδο του βλαχοτσίχλονου στα τραπέζια. «Το βλαχοτσίχλονο είναι ιδιαίτερα γευστικό. Είναι καλυμμένο με λίπος, η λεπτή γεύση του οποίου θυμίζει φουντούκι», λέει ο κ. Γκεράρ.
Η εκστρατεία έχει προκαλέσει, όμως, αντιδράσεις από κύκλους οικολόγων, που υποστηρίζουν ότι η αναβίωση του πιάτου θα οδηγήσει στην τελική εξαφάνιση του συγκεκριμένου είδους, συγγενικού προς την τσίχλα, υπογραμμίζοντας τις ρωμαϊκές καταβολές του εδέσματος. Η Ε.Ε. απαγόρευσε το 1999 το κυνήγι του βλαχοτσίχλονου, το οποίο είχε ανακηρύξει προστατευόμενο είδος είκοσι χρόνια νωρίτερα. Πολλοί Γάλλοι συνεχίζουν, βέβαια, να πιάνουν το πτηνό με παγίδες, για να το σερβίρουν με τον παραδοσιακό τρόπο. Οι οικογένειες στην περιοχή της Ακουιτανίας τα προτιμούν μία φορά τον χρόνο, στο τέλος γενναίου γεύματος.
Η παράδοση πρέπει να τηρηθεί κατά γράμμα: τα βλαχοτσίχλονα πρέπει να φαγωθούν καυτά, ενώ οι συνδαιτυμόνες πρέπει να φορούν πετσέτα πάνω στο κεφάλι την ώρα που δαγκώνουν το μικροσκοπικό έδεσμα. Αυτό γίνεται, ώστε να μη χαθεί καμία οσμή ή – σύμφωνα με πιο ρομαντικούς– γιατί οι ρέκτες του απολαυστικού μεζέ θέλουν να κρύψουν την οργιαστική τους συνήθεια από τα μάτια του Κυρίου.
Τα ταΐζουν 3 εβδομάδες
Τις διαφωνίες των οικολόγων ενισχύει ο τρόπος κυνηγιού των βλαχοτσίχλονων. Τα αποδημητικά πτηνά προσελκύονται σε παγίδες στο έδαφος, για να κλειστούν για τρεις εβδομάδες σε σκοτεινό χώρο, όπου ταΐζονται συστηματικά με σπόρους και σταφύλια. Αφού το σωματικό τους βάρος τριπλασιαστεί, τα πτηνά πνίγονται μέσα σε δοχεία με κονιάκ, ξεπουπουλιάζονται, ψήνονται και σερβίρονται ολόκληρα.
«Η γαστρονομία δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία για τα βασανιστήρια στα οποία υποβάλλονται τα πτηνά αυτά», λέει ο Αλέν Ντιμπούρ, επικεφαλής οργάνωσης για την προστασία των πτηνών στη Γαλλία. Στην ακμάζουσα μαύρη αγορά των βλαχοτσίχλονων, ένα πτηνό κοστίζει έως και 150 ευρώ. «Δεν επιθυμούμε την εξαφάνισή τους, αλλά τη διατήρηση του γαστρονομικού DNA της Γαλλίας», λέει ο κ. Ντικάς.
ΚατηγορίεςΆγρια Ζωή
Αφήστε μια απάντηση