«Φρένο» στη δημιουργία οικοδομικού συνεταιρισμού σε περιοχή με αδιαμφισβήτητα δασικό χαρακτήρα βάζει το Συμβούλιο της Επικρατείας, «μπλοκάροντας» σχετικό αίτημα του συνεταιρισμού των υπαλλήλων της Βουλής, σε ζώνη «πυκνού και συμπαγούς δάσους» στον Πόρο.
Το ΣτΕ απέκρουσε την προσπάθεια του συνεταιρισμού να ενεργοποιήσει Βασιλικό Διάταγμα του 1970 που είχε εγκρίνει τότε την επέκταση του ρυμοτομικού σχεδίου της περιοχής, ώστε να μπορέσει να αναπτύξει τις σχετικές κατασκευές και εγκαταστάσεις.
Η δικαστική απόφαση φέρνει στο φως τις πολυετείς απόπειρες ανέγερσης-αξιοποίησης της έκτασης που βρίσκεται σε θέση «φιλέτο», πάνω από την πόλη του Πόρου, αλλά και τις κατά καιρούς αντιπαραθέσεις μεταξύ υπουργών (ΠΕΧΩΔΕ και Γεωργίας) και αρμόδιων υπηρεσιών, που άλλοτε «καλόβλεπαν» το κτίσιμο και άλλοτε έβγαζαν «κόκκινη κάρτα», θεωρώντας αδιανόητο να καταστραφεί ένα τόσο ανεπτυγμένο δάσος που αποτελεί πνεύμονα πρασίνου.
Η απόφαση του Ε’ Τμήματος ΣτΕ έχει ευρύτερη σημασία και εφαρμογή. Κι αυτό γιατί περιορίζει δραστικά την προσπάθεια του πρόσφατου νόμου 4280/14 να επιτρέψει να ολοκληρώσουν διάφοροι οικοδομικοί συνεταιρισμοί τα έργα υποδομής που είχαν ξεκινήσει παλαιότερα (με ρυμοτομικά σχέδια εγκεκριμένα προ του 1975) και τα οποία διακόπηκαν με ενέργειες αρμόδιων υπηρεσιών (δασικών, κ.λπ.).
Προτάσσοντας τις προστατευτικές για το φυσικό περιβάλλον και τον δασικό πλούτο της χώρας διατάξεις του Συντάγματος, το ΣτΕ έκρινε ότι η επίμαχη ρύθμιση του ν. 4280/14, που επιτρέπει στους συνεταιρισμούς να συνεχίσουν, δεν μπορεί να καταλαμβάνει εκτάσεις με αδιαμφισβήτητα δασικό χαρακτήρα, όπως η συγκεκριμένη.
Το ανώτατο δικαστήριο (πρόεδρος Αικ. Σακελλαροπούλου, εισηγητής Χ. Ντουχάνης) αποκλείει την εφαρμογή του ν. 4280, ιδίως σε εκτάσεις πυκνού και συμπαγούς δάσους (όπως η συγκεκριμένη), που διατήρησαν τη δασική μορφή τους μολονότι πολεοδομήθηκαν με διάταγμα προ του Συντάγματος του 1975, και στις οποίες οι εργασίες πολεοδόμησης δεν προχώρησαν καθόλου ή πραγματοποιήθηκαν σε πολύ μικρό βαθμό και κατόπιν «μπλοκαρίστηκαν» από τις αρμόδιες κρατικές αρχές. Ετσι επανέρχεται ουσιαστικά στο προσκήνιο η προοπτική της ανταλλαγής τέτοιων εκτάσεων με άλλες του Δημοσίου, που επιτρέπεται να αξιοποιηθούν οικιστικά.
Κατά το ΣτΕ (446/16), ο οικοδομικός συνεταιρισμός «Ακτή» των υπαλλήλων της Βουλής απέκτησε -σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του- έκταση 593 στρεμμάτων στον Πόρο Τροιζηνίας πριν από μισό αιώνα (συμβολαιογραφικές πράξεις του 1966-69). Το 1970 πέτυχε την έκδοση ΒΔ για επέκταση του ρυμοτομικού σχεδίου του Πόρου και καθορίστηκαν όροι και περιορισμοί δόμησης. Το ΒΔ υπέγραφαν οι συναρμόδιοι υπουργοί Γεωργίας και Δημοσίων Εργων επί δικτατορίας.
Εφαρμογή της νομοθεσίας
Το ΣτΕ επισήμανε τότε τον δασικό χαρακτήρα και ότι η συνυπογραφή του υπ. Γεωργίας σήμαινε ότι θα ελέγξει την ορθή εφαρμογή της δασικής νομοθεσίας. Το 1930 η επίμαχη έκταση είχε αναγνωρισθεί ως δημόσια, διακατεχόμενη που βαρυνόταν με δουλείες ρητίνευσης, βοσκής, ξύλευσης κ.λπ., ενώ πρόσφατα επισημάνθηκε ότι αποτελεί «δάσος χαλεπίου πεύκης, πολύ υψηλής συγκόμωσης (0,8-0,9)», με έντονες κλίσεις και χαρακτηριστικά που επιβεβαιώνονται από έγγραφα των ετών 1968, 1983, 2005.
Με τη μεταπολίτευση, ο υφυπουργός Γεωργίας κίνησε το 1976 διαδικασίες ανάκλησης του ΒΔ πολεοδόμησης. Αμφισβητώντας το ιδιοκτησιακό καθεστώς υπέρ του Δημοσίου, υπογράμμισε ότι η επίμαχη έκταση υπέρκειται της πόλης του Πόρου, αποτελεί μοναδικό πνεύμονα πρασίνου με πολύ αξιόλογη τουριστική αξία. Προσθέτοντας ότι πρέπει να παραμείνει οπωσδήποτε δάσος, ζήτησε από τον τότε υπουργό Δημοσίων Εργων να «παγώσει» την έκδοση οικοδομικών αδειών, ανακαλώντας όσες τυχόν εκδόθηκαν και μαζί τους και το επίμαχο ΒΔ.
Σε έγγραφο που υιοθέτησε το καλοκαίρι του 1976 και ο τότε υπουργός Γεωργίας, υπογραμμίστηκε ότι είναι αδιανόητο να καταστρέφουμε ανεπτυγμένα δάση τέτοιας μορφής. Μετά από μια 8ετία, ο υφυπουργός Γεωργίας ξαναζήτησε το 1984 από το ΥΠΕΧΩΔΕ την ανάκληση του πολεοδομικού διατάγματος του 1970, υπογραμμίζοντας ότι το Σύνταγμα εμφορείται από νέες αντιλήψεις που επιβάλλουν στην πολιτεία να πάρει μέτρα διατήρησης του φυσικού περιβάλλοντος.
Ο τότε δασάρχης επιβεβαίωσε ότι ο συνεταιρισμός είχε διανοίξει μόνο δρόμους (πλάτος 6-10 μ., μήκους 600-800 μ.) μετά από υλοτομίες (που επέτρεψε η Νομαρχία), αλλά εντός 10ετίας η περιοχή αναδασώθηκε φυσικά από μόνη της και δεν φαίνονται οι επεμβάσεις.
Οι αρχικές προσπάθειες του συνεταιρισμού (το 1971-74) επαναλήφθηκαν το 1983 ανεπιτυχώς, γιατί παρενέβησαν οι δασικές αρχές και καταστράφηκαν μόνο 3 πευκόδενδρα. Το υπουργείο Γεωργίας υπέδειξε στο Δασαρχείο να θεωρεί ότι το δάσος ανήκει στο Δημόσιο και ότι επιτρέπονται σε διακατόχους μόνο πράξεις διαχείρισης της δασικής βλάστησης.
Δεν ανατρέπονται
Ομως ο υπουργός Περιβάλλοντος τον Μάρτιο του 1991 υποστήριξε ότι το ΒΔ εξακολουθεί να ισχύει, παράγοντας έννομες συνέπειες ως πολεοδομικό, αφού δεν ανακλήθηκε, ούτε ακυρώθηκε δικαστικά, και συνεπώς, με τη μακρόχρονη ισχύ του, οι συνεταιριστές απέκτησαν καλόπιστα δικαιώματα, που δεν μπορούν να ανατραπούν.
Το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους γνωμοδότησε ότι «κακώς εκδόθηκε» το ΒΔ, ενώ το Δασαρχείο εξέδωσε (1990, 1995) πράξεις αναδάσωσης. Ο συνεταιρισμός το καλοκαίρι του 2007 ζήτησε από τον υπουργό ΠΕΧΩΔΕ να εκδώσει διαπιστωτική πράξη ότι καλύπτονται οι προϋποθέσεις για περαιτέρω εφαρμογή του ρυμοτομικού, ώστε να διαμορφωθούν οι περιμετρικοί δρόμοι του οικισμού. Σε αλληλογραφία, το υπ. Γεωργίας τάχθηκε αναφανδόν κατά του ΒΔ, υπογραμμίζοντας ότι έπρεπε να ανακληθεί το 1976, ενώ το ΥΠΕΧΩΔΕ επανέλαβε ότι το θεωρεί ισχυρό.
Επειδή δεν του δόθηκε επίσημη απάντηση, ο συνεταιρισμός προσέφυγε στο ΣτΕ, αξιώνοντας να κριθεί ότι ο ΥΠΕΧΩΔΕ παρέλειψε να προχωρήσει σε «νόμιμη οφειλόμενη ενέργεια», επιχειρώντας έτσι δικαστικά να υποχρεωθεί το Δημόσιο να επιτρέψει την υλοποίηση του ρυμοτομικού.
Στην εκδίκαση της υπόθεσης το 2015, δικηγόρος ζήτησε για λογαριασμό του συνεταιρισμού αναβολή, γιατί βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με την πολιτεία για να υπαχθεί στο νέο νομοθετικό πλαίσιο. Το ΣτΕ απέρριψε το αίτημα αναβολής και τώρα την προσφυγή του συνεταιρισμού, κρίνοντας ότι η πολιτεία δεν υποχρεωνόταν να εκδώσει διαπιστωτική πράξη για εφαρμογή του ρυμοτομικού και δεν παρέλειψε καμία οφειλόμενη νόμιμη ενέργεια.
ΕΚΚΡΕΜΕΙ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ
Παράλληλα εκκρεμεί στο ΣτΕ προσφυγή και του οικοδομικού συνεταιρισμού των βουλευτών που ζητά να ακυρωθεί ο δασικός χάρτης του ΟΤΑ Κηφισιάς, γιατί θεωρεί ότι εμφανίζει τρία σημεία της συνολικής έκτασής του ως άλση (που διαχειρίζονται ως δημόσιες δασικές εκτάσεις), ενώ πρόκειται για οικοδομήσιμους χώρους, κατά την άποψή του…
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΥΛΩΝΙΤΗΣ
Πηγή: ΕΘΝΟΣ
ΚατηγορίεςΔόμηση - Αυθαίρετα, Περιβάλλον
Αφήστε μια απάντηση