(Φωτογραφία: Intime )
Του Μιχάλη Ψύλου
Ήταν Σάββατο, 30 Ιουλίου, μεσημέρι όταν φθάνοντας στην περιοχή της Λίμνης, στη βόρεια Εύβοια για ολιγοήμερες διακοπές είδα τα οχήματα της Πυροσβεστικής να τρέχουν δαιμονισμένα προς τη Φαράκλα. Μέσα σε λίγα λεπτά πύρινες φλόγες άρχισαν να μετατρέπουν σε στάχτη το πυκνό δάσος.
«Μέσα σε ελάχιστα λεπτά το πύρινο μέτωπο ήταν πάνω από δύο χιλιόμετρα» μας είπε ένας από τους πυροσβέστες που έφτασε από τους πρώτους στο σημείο όπου ξέσπασε η πυρκαγιά. Σε λίγη ώρα η φωτιά άρχισε να ανεβαίνει σαν τρένο προς την κορυφή του πευκόφυτου βουνού κατακαίοντας ότι εύρισκε μπροστά της. Τραγική ειρωνεία! Το δάσος που χανόταν ήταν το ίδιο που είχε καεί σχεδόν πριν 40 χρόνια στη μεγάλη πυρκαγιά του 1977, αλλά είχε αναγεννηθεί από την ίδια τη φύση.
Μια τεράστια κινητοποίηση χερσαίων και εναέριων πυροσβεστικών μέσων ξεκίνησε αμέσως για την κατάσβεση της μεγάλης πυρκαγιάς. Εκατοντάδες πυροσβέστες κατέφτασαν σχεδόν από όλη τη χώρα για να ενισχύσουν τις ντόπιες δυνάμεις. Όλα τα διαθέσιμα πυροσβεστικά αεροπλάνα και ελικόπτερα μετείχαν στο έργο της κατάσβεσης καθώς ήταν η μεγαλύτερη πυρκαγιά του καλοκαιριού σε όλη τη χώρα.
Το ανεπανάληπτο όμως ήταν ο ξεσηκωμός των κατοίκων. Για να σώσουν το δάσος. Το δάσος τους. Να σώσουν τον Άγιο Αθανάσιο , τον Αη Γιώργη και τα άλλα ξωκλήσια στο δάσος της Λίμνης. Να σώσουν την ιστορική ιερά μονή Γαλατάκη και τις έξι μοναχές που κινδύνευαν. Στη φωτιά γνώρισα τον παπά Γιάννη να δίνει τη μάχη με τις φλόγες, εκεί είδα τον Γιώργο τον ξενοδόχο να τρέχει να σώσει τις εικόνες από ένα ξωκλήσι. Εκεί συνάντησα τον Γιάννη το Λυκειάρχη κατάμαυρο από την καπνιά να παλεύει όλη τη νύχτα για να μην φτάσουν οι φλόγες στο σχολείο του.
Στη μάχη αυτή είδα το μεγαλείο, την αυταπάρνηση, την αλληλεγγύη των ανθρώπων της Λίμνης και των γύρω χωριών. Απλοί άνθρωποι, εθελοντές, να αψηφούν τα πάντα για το δάσος τους.
Και μετά την καταστροφή-28.500 στρέμματα χαλεπίου πεύκης κάηκαν-οι ίδιοι οι κάτοικοι ξεκινούν το έργο της αναδάσωσης. Μαζεύοντας σπόρο τον σπόρο από τα πεύκα που γλύτωσαν. Tα δικά τους πεύκα .
Η φωτιά μπορεί να άφησε τα σημάδια της για δεκαετίες στην περιοχή, αλλά άλλαξε προς το καλύτερο την όμορφη κωμόπολη της Λίμνης. Γιατί πόλη σημαίνει πολίτες, πολίτες που αντιστέκονται ενωμένοι για την αναγέννησή της.
Πηγή κειμένου: ΑΠΕ-ΜΠΕ
ΚατηγορίεςΠυρκαγιές - Αναδασώσεις
Αφήστε μια απάντηση