.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο VICE
Μια έρευνα που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Current Biology αποκαλύπτει πως οι άνθρωποι έχουν καταστρέψει 3,3 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα άγριας φύσης τα τελευταία 25 χρόνια, δηλαδή το ένα δέκατο όλης της άγριας φύσης στη Γη.
Η παγκόσμια έρευνα, με επικεφαλής τον James Watson από το Πανεπιστήμιο του Queensland, χαρτογράφησε τις ζώνες της άγριας φύσης στον κόσμο – ζώνες που έχουν χαρακτηριστεί «άθικτα σε μεγάλο βαθμό βιολογικά και οικολογικά τοπία που δεν έχουν διαταραχθεί από τους ανθρώπους». Η πλειονότητα αυτών των άλλοτε παρθένων ζωνών χάθηκε από την Αφρική, τη Λατινική Αμερική και κυρίως από τη λεκάνη του Αμαζονίου.
Στην έρευνα σημειώνεται πως «από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, 27 οικοπεριοχές έχουν χάσει όλες τις σημαντικές σε παγκόσμιο επίπεδο εναπομείνασες ζώνες άγριας φύσης που διέθεταν. Σε αυτές τις οικοπεριοχές περιλαμβάνονται τα βορειοδυτικά πεδινά δάση του Κονγκό και τα βόρεια όμβρια δάση και δάση με βάλτους της Νέας Γουινέας».
Οι σημαντικότερες απώλειες παρατηρούνται στην Αφρική και τη Λατινική Αμερική. Εικόνα από το Current Biology.
Συγκρίνοντας τους σημερινούς χάρτες με αυτούς του ’90, οι ερευνητές ανακάλυψαν επίσης πως στον πλανήτη απομένουν μόνο 30 εκατ. τ.χλμ. άγριας φύσης – η πλειονότητά τους συναντάται στη Βόρεια Αμερική, τη βόρεια Ασία, τη βόρεια Αφρική και την Αυστραλία. Το θετικό είναι πως «αποτελούνται από τεράστιες συνεχόμενες ζώνες τουλάχιστον 10.000 τ.χλμ.» αντί για μικρά κομμάτια, που θα μπορούσαν να έχουν χωριστεί το ένα από το άλλο.
Σύμφωνα πάλι με τη μελέτη, ενώ ο αριθμός των προστατευόμενων περιοχών έχει αυξηθεί μετά τη Συνδιάσκεψη του Ρίο για τη Γη το 1992, οι προσπάθειες διατήρησής τους δεν ακολουθούν τον ίδιο ρυθμό με την απώλειά τους. «Η αύξηση της προστασίας της άγριας φύσης υστερεί έναντι των απωλειών των τελευταίων δύο δεκαετιών», εξηγούν οι ερευνητές.
Αυτό που η έρευνα ξεκαθαρίζει είναι πως οι επιπτώσεις της απώλειας της άγριας φύσης δεν περιορίζονται στην υπερθέρμανση του πλανήτη – παρόλο που αυτή αποτελεί μεγάλη συνέπεια της αποδάσωσης στην Ασία και τη Νότια Αμερική. Υπάρχει επίσης το φάσμα της καταστροφής των οικοσυστημάτων, που «αυξάνει τον κίνδυνο της εξαφάνισης ειδών που ήδη απειλούνται σοβαρά».
Αυτές οι φωτογραφίες επιβεβαιώνουν αυτή την έρευνα. Η εκχέρσωση για τη γεωργική καλλιέργεια, η υλοτομία για την παραγωγή ξυλείας και οι επακόλουθες πυρκαγιές, η ερημοποίηση και η διάβρωση, είναι όλες συνέπειες βραχυπρόθεσμου τρόπου λογικής. Όπως σημειώνεται στην έρευνα, αυτή η διαδικασία είναι συχνά μη αναστρέψιμη. «Δίχως συντονισμένες προσπάθειες για τη διατήρηση των εναπομεινασών ζωνών άγριας φύσης, θα μειωθεί η δυνατότητα οικολογικής αποκατάστασης μεγάλης κλίμακας».
Πηγή: www.vice.com
ΚατηγορίεςΔασικά Οικοσυστήματα, Περιβάλλον
Απάντηση