Τοις κείνων ρήμασι
ή
Άνωθεν, κάτωθεν, πανταχόθεν επεμβάσεις

Δημήτριος Η. Παπαστερίου
Ομότιμος καθηγητής ΑΠΘ

Ένας νέος νόμος (Ν. 4821/2021 «ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΥ, ΝΕΕΣ ΨΗΦΙΑΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΚΑΙ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΨΗΦΙΑΚΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ») προστίθεται στους ήδη υπάρχοντες, με ρυθμιστικό αντικείμενο, μεταξύ πολλών άλλων (άσχετων μεταξύ τους), την κτηματογράφηση και τη λειτουργία του Κτηματολογίου. Το πρώτο Μέρος του φέρει τον τίτλο «ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΥ», ορθότερο είναι «ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΥ», αναπτύσσεται σε Κεφάλαια (Α’ έως Στ) και καταστρώνεται σε  τριάντα άρθρα (1 έως 30).

Το Μέρος Α΄ φέρει τον τίτλο «ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΥ», δηλαδή «ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΥ», όπως συνάγεται από το περιεχόμενο των εισαγόμενων διατάξεων.

Ενδεικτικά επιλέγουμε τρεις σημαντικές διατάξεις.

Στο άρθρο 1 (Σκοπός) συναντούμε και πάλι τους γνωστούς όρους «επιτάχυνση», «εξορθολογισμός», «ενίσχυση της ασφάλειας των συναλλαγών», αλλά και την «κατοχύρωση της εμπιστοσύνης των πολιτών στον θεσμό του Κτηματολογίου» ως νέο και ορθό σκοπό.

Στο άρθρο 2 (Αντικείμενο) εντοπίζουμε δύο μετασχηματισμούς (πρώτο, της διαδικασίας κτηματογραφήσεως και, δεύτερο, της διαδικασίας διορθώσεως ανακριβών πρώτων εγγραφών) και μία βελτίωση (του ν.π.δ.δ. «Ελληνικό Κτηματολόγιο», γνωστού και ως Φορέα∙ μία εντελώς κοινότυπη λέξη στην έννομη τάξη, ατυχής όρος που έχει επικρατήσει).

Η πρόωρη περάτωση της διαδικασίας κτηματογραφήσεως (στο άρθρο 3) σημαίνει (ποσοτικά και ποιοτικά) μερική (συνεπώς ελαττωματική) περάτωση, που μεταφέρεται (κατά το άρθρο 4) και στις πρώτες εγγραφές. Αυτές, όμως, ενσωματώνουν την όποια ελαττωματικότητα ενυπάρχει στη μερική περάτωση της κτηματογραφήσεως. Έτσι, έχουμε μία νέα κατηγορία πρώτων εγγραφών, με σοβαρές έννομες συνέπειες.

Στο άρθρο 8, μεταξύ άλλων, ορίζεται ότι η περ. γ΄ της παρ. 2 του άρθρου 6 του ν. 2664/1998 (Α΄275) τροποποιείται ως εξής: «Η αγωγή, αναγνωριστική ή διεκδικητική, ασκείται από όποιον έχει έννομο συμφέρον μέσα σε αποκλειστική προθεσμία που λήγει την 31η Δεκεμβρίου του έτους, εντός του οποίου συμπληρώνονται οκτώ (8) έτη από την έναρξη της προθεσμίας, σύμφωνα με την περ. γ’ της παρούσας»… «γ) Η αποκλειστική προθεσμία για την άσκηση της αγωγής της περ. α΄ αρχίζει από τη δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως[1] της απόφασης του Δ.Σ. του Φορέα σύμφωνα με την παρ. 3 του άρθρου 1». Πρακτικά αυτό σημαίνει νέα αποκλειστική προθεσμία, που θα ποικίλλει από περίπτωση σε περίπτωση. Είναι «απορίας άξιον» το ότι η προθεσμία αυτή, μετά από τόσες επεμβάσεις, μπορεί και χαρακτηρίζεται «αποκλειστική» ίσως αντί του ορθότερου καταληκτική, όπως χρόνια τώρα εξελίσσονται τα πράγματα από την πληθώρα των μεταβολών της (μετά ποικίλων παρατάσεων, που καταλήγουν σε ιδιότυπα τοπικά δίκαια).

Πέρα από το ολοφάνερο μειονέκτημα του πολλοστού επαναπροσδιορισμού αυτής της προθεσμίας, με επακόλουθο τον πρόσθετο κατακερματισμό των πρώτων εγγραφών, η όλη κατάσταση απέχει από επιταχύνσεις, υποβαθμίζει τον εξορθολογισμό και κυρίως απομειώνει την όποια ενίσχυση της ασφάλειας των συναλλαγών και δοκιμάζει- σε βαθμό αρνητικό – την κατοχύρωση της εμπιστοσύνης των πολιτών στο θεσμό του Κτηματολογίου.

Είναι προφανές ότι αγγιστρώνεται στην κτηματολογική δασική έννομη τάξη μία άνωθεν επιβαλλόμενη επέμβαση, ότι η τάξη αυτή καταστρώνεται κάτωθεν σε αμφίσημες διατάξεις (λ.χ. πρόωρη και άρα ελλιπής περάτωση της κτηματογραφήσεως) και ότι πανταχόθεν προσβάλλεται η ασφάλεια του δικαίου.

Η όποια υπακοή σε προστάγματα – εν πολλοίς δικαιολογημένα (και) λόγω απαράδεκτων συνεχών καθυστερήσεων – οδεύει σε (νομικά) τεχνάσματα, όπως «μερική κτηματογράφηση», «μερικό Δασολόγιο», «μερικό Εθνικό Κτηματολόγιο».

Έτσι, όμως, είναι φανερό ότι προσβάλλονται τα άρθρα 24 και 117, παρ. 3, Συντ. Quid με τις ισόκυρες αποστολές-υποχρεώσεις των δύο αυτών άρθρων; Πως είναι εφικτό να αποφευχθεί η μερική ισοκυρία τους; Άραγε, θα υπαχθούν και αυτές σε καθεστώς «συνταγματικής ανεκτικότητας»; Ελπίζουμε, όχι![2].

Πάντως, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η επιβαλλόμενη «μερική ισοκυρία» των αποστολών-υποχρεώσεων ανταποκρίνεται στις τρέχουσες ικανότητες (= αδυναμίες) της Πολιτείας μας. Μία ιδιότυπη εφαρμογή της «αρχής» της φέρουσας ικανότητας της νομοθετικής μας εξουσίας να  βαστάζει τις ποικίλες εκδηλώσεις του ανορθολογισμού μας στα πεδία του Κτηματολογικού Δασικού Δικαίου. Ευφυής μερικότητα! Αλλιώς, αυτό δυνάμεθα, ως φορείς της «κοινωνικής υπαιτιότητας».

————

[1]. Αντί του ορθού «διά της ΕτΚ».

[2]. Ο βαρβαρισμός των «άλλων διατάξεων» εξακολουθεί να ανθεί.

Δημοσιεύτηκε στο dasarxeio.com | 01.08.2021

ΚατηγορίεςΑπόψεις, Κτηματολόγιο, Νομοθεσία

Tags: Δασικό Κτηματολόγιο, Δημήτριος Η. Παπαστερίου, Εθνικό Κτηματολόγιο, Ελληνικό Κτηματολόγιο, Κτηματογράφηση, Κτηματολογικό Δίκαιο, Κτηματολογικά Γραφεία, Ν. 4821/2021