Παναγιώτης Κορισιάνος
πρώην Διευθυντής Δασών Ν. Ηλείας
Άγρια μανιτάρια, ένα προϊόν από τα δάση μας, που δυστυχώς δεν είχαμε αναδείξει όσο θα έπρεπε σε σχέση με άλλες χώρες του πλανήτη, που ανθίζει η δασική οικονομία τους και προσφέρει στο ΑΕΠ ξεχωριστά κάθε χώρας.
Ο έρωτας και η τρέλα των αυτοφυών πληθυσμών, είτε ζωικών είτε φυτικών, δεν μας αφήνει παρά να τα παρουσιάσουμε.
Τα άγρια μανιτάρια, μια θαυμάσια τροφή, μένει στα αζήτητα, λόγω της μεγάλης επικινδυνότητας της διάκρισης με τα δηλητηριώδη μανιτάρια.
Ας τα πάρουμε λοιπόν από την αρχή:
Τα μανιτάρια είναι μύκητες (Fungi) που αποτελούν μια πολυάριθμη ομάδα οργανισμών, το δεύτερο σε πληθυσμό, μετά τον πληθυσμό των εντόμων. Τρία είναι τα είδη των μυκήτων, ήτοι οι Ασκομύκητες, οι Βασιδιομύκητες και οι Ζυγομύκητες που σχηματίζουν τα μανιτάρια.
Ενώ τα μέρη των μανιταριών αποτελούνται από το καρπόσωμα που βρίσκεται πάνω από την επιφάνεια του υποστρώματος και στο υπόστρωμα που βρίσκεται το σώμα του μύκητα το μυκήλιο, που αποτελείται από μικροσκοπικούς νηματοειδείς σωλήνες, τις μυκηλιακές υφές που παράγουν τα καρποσώματα.
Τα τελευταία χρόνια, μια ελπιδοφόρα προσπάθεια έχει ξεκινήσει, με την δημιουργία συλλόγων μανιταρόφιλων, σε διάφορα μέρη της Ελλάδας. Είναι δε αναγκαίο να τονίσουμε ότι ελλείψει πιστοποιημένων εκτιμητών Δασολόγων και βεβαίως και άλλων συναφών κλάδων ανά νομό, που μπορούν να κάνουν την ταυτοποίηση, χάνεται ένα τεράστιο δασικό προϊόν, χάνεται η αύξηση της Δασικής οικονομίας και γενικά του Πρωτογενή τομέα, στην συμμετοχή στο ΑΕΠ της χώρας.
Υπάρχει μια τεράστια ζήτηση σήμερα στην αγορά υψηλής διατροφικής αξίας για δασοδιατροφικά προϊόντα, που βεβαίως με βάση την αειφορία των καρπώσεων και την αειφορική διαχείριση θα μπορούσαν να δώσουν μια δυναμική στην ντόπια αγορά, που μαστίζεται από τις ανεξέλεγκτες εισαγωγές αμφιβόλου ποιότητας προϊόντων, αλλά κυρίως συρρικνώνουν την παραγωγική βάση, με ότι συνεπάγεται για την οικονομία.
Η συζήτηση για την πολλαπλή λειτουργία των δασών και του πολύ λειτουργικού του ρόλου πρέπει να ανοίξει και να βρούμε όλα εκείνα τα εργαλεία και τις τεχνοδομές που απαιτούνται για την δυναμική ανάπτυξη της δασικής οικονομίας.
Σημείο αδυναμίας σήμερα είναι ότι μια υποστελεχωμένη Δασική Υπηρεσία, με γραφειοκρατικές αγκυλώσεις και παθογένειες, αδυνατεί να ανταπεξέλθει στις σύγχρονες ανάγκες της εποχής και στην αειφορική διαχείριση, τόσο των υλογενών, όσο και δασοδιατροφικών προϊόντων, ενώ καλείται να λύσει προβλήματα (όπως Δασικοί χάρτες, Δασολόγιο, βοσκότοποι) που έπρεπε να είχαν λυθεί.. χθες.
Τέλος κλείνοντας, επισημαίνω ότι εάν υπάρχει η πολιτική βούληση, εδώ είμαστε, οι κλαδικοί σύλλογοι, το ΓΕΩΤΕΕ, οι ερευνητές, να δώσουμε δυναμική αξιοποίηση και πιστοποίηση, με υπεραξία, brand names, στα αναξιοποίητα δασικά προϊόντα, γιατί ένας πραγματικός πλούτος παραμένει αναξιοποίητος.
ΚατηγορίεςΑπόψεις, Δασικά Προϊόντα
Απάντηση