Γράφει ο Δρ. Ελευθέριος Σταματόπουλος,
Δασολόγος – Περιβαλλοντολόγος Μελετητής

Αγαπητοί φίλοι,

Η καταστροφή από τους σεισμούς στην Τουρκία και στην de facto ημιαυτόνομη Βόρεια Συρία δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ήταν η μεγαλύτερη της τελευταίας εκατονταετίας.

Όλοι ευαισθητοποιηθήκαμε με το φαινόμενο και τις καταστροφές γιατί κι εμείς ζήσαμε παρόμοιες καταστάσεις, αλλά και γιατί κατά το παρελθόν η περιοχή αυτή με το Πατριαρχείο Αντιοχείας αποτελούσε λίκνο του Ελληνισμού και αποτελεί ακόμα λίκνο του Χριστιανισμού.

Από τις πρώτες ώρες η Πολιτεία προσφέρθηκε να βοηθήσει και απεστάλη η 1^η ΕΜΑΚ και σχετικά γρήγορα, το απόγευμα της επομένης του σεισμού, άρχισε τις προσπάθειες διάσωσης.

Προσφέρθηκαν και πολλές άλλες εξ ίσου ικανές (αν όχι ικανότερες) ομάδες διάσωσης της Hellenic rescue team που δουλεύουν σε εθελοντική βάση, αλλά αρχικά, μαθαίνω ότι απετράπη από το Υπουργείο Πολιτικής Προστασίας η άμεση αποστολή τους, με διάφορες προφάσεις.

Για εμάς τους Δασικούς, η Ελληνική Ομάδα Διάσωσης είναι πολύ γνωστή μας ομάδα. Για όσους δεν την γνωρίζουν ή την μπερδεύουν με την ΕΜΑΚ, λέμε ότι είναι στην διάσωση κάθε είδους πολλά χρόνια πριν από αυτήν.

Είναι μία Μη Κυβερνητική Οργάνωση Έρευνας και Διάσωσης, τα μέλη της οποίας συμμετέχουν εθελοντικά σε επιχειρήσεις από το 1978 (από τους μεγάλους σεισμούς της Θεσσαλονίκης). Η Κεντρική Διοίκηση έχει έδρα τη Θεσσαλονίκη και διαθέτει 31 καλά οργανωμένα παραρτήματα και βάσεις ετοιμότητας σε όλη την Ελλάδα.

Διαθέτει ένα πολύ πλούσιο σε εμπειρία Τμήμα Ορεινής Διάσωσης σε κάθε είδους διάσωση. Η κατάρτιση των μελών γίνεται με εκπαιδευτές που εκπαιδεύονται ή έχουν παρουσία σε σεμινάρια, εκπαιδεύσεις και ασκήσεις και βρίσκεται σε συνεργασία με αντίστοιχες ομάδες του εξωτερικού, ειδικές η κάθε μία στο είδος της. Έχει επίσης Τμήμα Υγρού Στοιχείου, Τμήμα Αντιμετώπισης Καταστροφών, Τμήμα Πρώτων Βοηθειών, Τμήμα Έρευνας και Τεχνολογίας, Τμήμα Κοινωνικών και Ανθρωπιστικών Δράσεων, Τμήμα Σκύλων Έρευνας.

Βρίσκεται σε συνεργασία με την Διεθνή Συμβουλευτική Ομάδα των Ηνωμένων Εθνών για την Έρευνα και τη Διάσωση, International Search and Rescue Advisory Group (INSARAG), την OCHA (Office for the Coordination of Humanitarian Affairs) και την ECHO (European Community Humanitarian Office) της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επίσης, είναι μέλος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Ορεινής Διάσωσης (ICAR) και της Διεθνούς Ομοσπονδίας Θαλάσσιας Διάσωσης (IMRF).

Συνεργάζεται, ακόμα, στενά με το Λιμενικό Σώμα, την Πολεμική Αεροπορία (384ΜΕΔ, 358ΜΕΔ, 356ΜΤΜ (C130), 383ΜΕΕΑ, ΕΚΣΕΔ/ΑΤ, 1o, 2o και 3ο ΚΕΠ), την Αεροπορία Στρατού (Διεύθυνση Αεροπορίας Στρατού και τα κατά τόπους ΤΑΣ), τη Σχολή Ελικοπτέρων Πολεμικού Ναυτικού, τη Διεύθυνση Διαβιβάσεων του ΓΕΣ και το ΤΕΝΕΦ.

Με ένα ανθρώπινο δυναμικό άνω των 2.000 εθελοντών σε όλη την Ελλάδα, συμμετέχει σε επιχειρήσεις Έρευνας και Διάσωσης σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης και μαζικών καταστροφών, οπουδήποτε λαμβάνουν χώρα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Στελεχώνεται από επαγγελματίες και ερασιτέχνες διασώστες με άριστη επιστημονική και τεχνική κατάρτιση που ενεργούν με εθελοντική συνείδηση.

Τελικά αυτή η ομάδα πήγε στον τόπο καταστροφής με μία αρκετά μεγάλη ομάδα με 40 περίπου έμπειρους διασώστες, αλλά αφού ορισμένοι φρόντισαν να περάσει το αναφερόμενο ως κρίσιμο χρονικό όριο των πρώτων 72 ωρών διάσωσης. Οπότε και η καθυστερημένη αποστολή τους ήταν δύσκολο να συνοδευτεί από σημαντικές επιτυχίες. Μόλις σήμερα, 12 ημέρες μετά την καταστροφή, η Ελληνική Ομάδα Διάσωσης γύρισε στην Ελλάδα. Όμως δεν θα δούμε τις προσπάθειές της σε κανένα Ελληνικό μέσο ενημέρωσης. Πάντως είναι ακόμα παρούσες και πάρα πολλές άλλες ομάδες από διάφορες χώρες που συνεχίζουν τις προσπάθειες με σημαντικά αποτελέσματα.

Παρακολουθήσαμε τις αξιοθαύμαστες πράγματι προσπάθειές της ΕΜΑΚ. Δύσκολη ασφαλώς δουλειά. Χρειάζεται εκπαίδευση και εξοπλισμός. Και η ΕΜΑΚ μάλλον τα διαθέτει αυτά. Σίγουρα ο εξοπλισμός της είναι άρτιος επιπέδου Χλιδής.

Παράλληλα η ανταπόκριση αυτή αποτελεί για την Χώρα μας και γέφυρα πιθανής συνεννόησης με την γειτονική Τουρκία. Οπότε έχει κι άλλες διαστάσεις πέρα από την διάσωση αυτή καθ’ εαυτή, που έτσι κι αλλιώς είναι σημαντική.

Σύμφωνα με την εκτίμηση του Τούρκου κορυφαίου Σεισμολόγου Δρ Οβγούν Αχμέτ Ερτζάν (εκτίμηση που επανέλαβε και ο Πρόεδρος Ερντογάν), διασώθηκαν ζωντανοί περίπου 8.000 εγκλωβισμένοι. Από αυτούς η ΕΜΑΚ διέσωσε συνολικά μόνο 5 εγκλωβισμένους. Στην συνέχεια αποχώρησε κατά την γνώμη μου πρόωρα. Ήταν από τις πρώτες αποστολές που έφυγε.

Δεν πρέπει να περιοριστούμε στον μικρό αριθμό διασώσεων σε σχέση με το σύνολο. Και μία διάσωση και μίας μόνον ψυχής είναι σημαντική!

Εκείνο που με βασανίζει όμως είναι ένα ερώτημα :

Αφού η ΕΜΑΚ μπόρεσε τόσο γρήγορα να ανταποκριθεί στην Τουρκία 2.015 χιλιόμετρα μακριά, γιατί δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί 15 χιλιόμετρα μακριά από την έδρα της, στην καταστροφή στο ΜΑΤΙ του 2018;

Άκουσα τους υπεύθυνους της Πυροσβεστικής να λένε προφανώς συντονισμένοι ότι : «δεν κάναμε τίποτα περισσότερο από ότι κάνουμε στην Πατρίδα μας». Μακάρι να ήταν έτσι.

Όμως στην Πατρίδα μας, στην καταστροφή στο ΜΑΤΙ όπως αποκαλύπτεται στην Δίκη για την καταστροφή, η ΕΜΑΚ δεν εμφανίστηκε την ώρα της Πυρκαγιάς για να σώσει έστω κι έναν.

Εμφανίστηκε μόνο μετά τις 10 το βράδυ όταν είχε γίνει το κακό χωρίς ένα εναέριο μέσο να κάνει μία έστω ρίψη, χωρίς ένα πυροσβεστικό όχημα να ρίξει έστω μια σταγόνα νερού. Και αυτό παρά το ότι η ΕΜΑΚ είχε διαταχθεί από τις 6 να μεταβεί στο σημείο. Μάλιστα ο τότε Διοικητής της (σήμερα κατηγορούμενος στην Δίκη για το ΜΑΤΙ) απουσίαζε από το ΜΑΤΙ και σήμερα δεν εμφανίστηκε ούτε μια φορά στην Δίκη.

Αντίθετα οι Εθελοντές διασώστες είχαν έντονη παρουσία από την πρώτη μέχρι και την τελευταία στιγμή.

Αν αναρωτιέστε τώρα για την καθυστερημένη αποστολή της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης στην Τουρκία, η απάντηση για εμένα είναι προφανής. Για να μην γίνει σύγκριση της αποτελεσματικότητάς της με αυτήν της ΕΜΑΚ.

Για ποιόν λόγο; Θα αντιτείνει ο κάθε καλοπροαίρετος.

Είμαι πεπεισμένος για την απάντηση. ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΗΜΑ.

Η απάντηση βρίσκεται στο άρθρο 53 του σχετικά πρόσφατου νόμου αναδιάρθρωσης της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας (Ν.4662/2020).

Με βάση το άρθρο αυτό εγγράφεται στον προϋπολογισμό της ΓΓΠΠ «ειδική πίστωση απορρήτων εθνικών αναγκών» (;;;;;;;;).

Ποιες να είναι άραγε αυτές οι ανάγκες που πρέπει να είναι κρυφές;

Στο ίδιο άρθρο αναφέρεται ότι: «ως απόρρητες ανάγκες εθνικής σημασίας θεωρούνται όσες συναρτώνται ή συνδέονται αμέσως ή εμμέσως και αιτιωδώς με ζητήματα ασφάλειας της απρόσκοπτης λειτουργικότητας της ΓΓΠΠ στο πλαίσιο εκπλήρωσης της αποστολής της, όπως ειδικότερα εξειδικεύεται στην προάσπιση της ζωής, περιουσίας των πολιτών και διαφύλαξης του φυσικού περιβάλλοντος, η προστασία των οποίων ανάγεται στο επίπεδο διασφάλισης των εθνικών συμφερόντων και για τις οποίες δεν αποδίδεται λογαριασμός».

Εσείς τι καταλάβατε από αυτό το αόριστο και ακαταλαβίστικο άρθρο; Ποιες είναι οι αναγκαία μυστικές δραστηριότητες; Οι φωτογραφικές εργολαβίες; Η λίστα χρηματοδότησης μέσων ενημέρωσης ή μεμονωμένων Δημοσιογράφων; Οι δαπάνες καυσίμων κίνησης; Οι πιθανές πλαστές ώρες πτήσης των Ιδιωτικών εναέριων μέσων; Η χρηματοδότηση ενός μέσου ενημέρωσης για ψευτοαναδασώσεις με Οξιές… στην Πεντέλη και ότι άλλο μπορούν να φανταστούν (να γελάσουμε ή να κλάψουμε;) πρέπει να παραμείνει κρυφή για Εθνικούς λόγους; Δεν τους νοιάζει το αν οι οξιές ασφαλώς και δεν θα πιάσουν σε τόσο ρηχά εδάφη και σε τόσο ξηροθερμικές συνθήκες.

Μόνο μία μπορεί να είναι η απάντηση: Αδιαφάνεια ή και πιθανή διασπάθιση των Εθνικών κονδυλίων.

Στόχος της ηγεσίας της Πυροσβεστικής, είναι να συγκεντρωθούν όλες οι δραστηριότητες που νομίζουν (νομίζουν;) ότι μπορούν να καταφέρουν, στην Πυροσβεστική. Ταυτόχρονα και αναγκαστικά σχεδιάζουν το ξήλωμα κάθε άλλου μηχανισμού, είτε βίαια ή μέσω της υποχρηματοδότησής τους ή της δημιουργίας εμποδίων στο έργο τους ή ακόμα και της χυδαίας κατασυκοφάντησης του έργου τους.

Και μέσω της συγκέντρωσης αρμοδιοτήτων να πολλαπλασιάσουν την χρηματοδότηση στην Πυροσβεστική και έπειτα μέσω των μυστικών κονδυλίων τους … να συνεχίσουν ανενόχλητοι και χωρίς Εισαγγελικούς ή Κοινωνικούς ελέγχους το κρυφό έργο τους που καλά κρατεί εδώ και χρόνια.

Το έκαναν στον τομέα της Δασοπυρόσβεσης με το άμεσο ξήλωμα του πολύ ικανοποιητικού σε σχέση με το σήμερα, μηχανισμού δασοπυρόσβεσης από την Δασική Υπηρεσία και την συστηματική και προοδευτική υποχρηματοδότησή της και της συκοφάντησής της μέσω ενός καλά οργανωμένου Γραφείο τύπου. Η απαίτηση άμεσης και βίαιης διάλυσης του μηχανισμού Δασοπυρόσβεσης το 1998 ήταν απολύτως αναγκαία για την Πυροσβεστική. Έπρεπε να αποφύγει την σύγκριση.

Για πολλά χρόνια πριν την ψήφιση του παραπάνω άρθρου του Ν.4662/2020 η Πυροσβεστική ποτέ, μα ποτέ, δεν απέδωσε ένα οικονομικό απολογισμό της Δασοπυρόσβεσης έστω για ένα έτος.

Δεν ανέφερε ποτέ ούτε καν τις ώρες πτήσεις των Ιπτάμενων μέσων της Δασοπυρόσβεσης. Κυρίως των μισθωμένων μέσων. Γιατί από αυτήν την δραστηριότητα μοιάζει να «χάνονται» πάρα πολλά χρήματα.

Υπολογίζουμε ότι μόνο για την Δασοπυρόσβεση ξοδεύουν περίπου 1,5 δις τον χρόνο!!! Για μια δραστηριότητα που κανονικά και με ένα σύγχρονο σύστημα Δασοπυρόσβεσης το κόστος δεν ξεπερνά τα 100 εκατομμύρια !!!.

Οι επόμενοι στόχοι τους είναι :

1. Να νομοθετήσουν την ασυλία ή την ατιμωρησία κάθε Επιχειρησιακού Υπεύθυνου σε οποιανδήποτε μελλοντική καταστροφή όσο μεγάλη να είναι και όσους νεκρούς και να έχει.

Ακόμα και αν αφήνουν συστηματικά τα Δάση μας χωρίς κατάσβεση που προκαλεί εκτός από την υποβάθμιση του Περιβαλλοντικού Εθνικού μας κεφαλαίου και τεράστιες άλλου είδους καταστροφές με ποιο σημαντική εκείνη των περίπου 11 νεκρών συμπολιτών μας κάθε χρόνο.

2. Στόχος τους είναι να διαλύσουν ή και να ενσωματώσουν προοδευτικά την «Ελληνική Ομάδα Διάσωσης» προκειμένου να δικαιολογήσουν περισσότερα κονδύλια. Τώρα θα το επιχειρήσουν και νομίζουν ότι θα το επιτύχουν πιο εύκολα.

3. Και ο ποιο κρυφός τους πόθος; Να ενσωματώσουν και την Δασική Υπηρεσία.

Όχι-όχι δεν είναι ανόητοι. Ξέρουν ότι δεν μπορούν να την υποκαταστήσουν. Ξέρουν ότι δεν επαρκούν καν να την διοικήσουν.

Θέλουν απλώς να διαχειριστούν κρυφά ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΧΡΗΜΑΤΑ μέσω των μυστικών κονδυλίων.

Όμως η Πατρίδα μας χρειάζεται ένα νέο σύγχρονο σύστημα να απαντάει στα φαινόμενα της κλιματικής αλλαγής. Επομένως αναγκαστικά το νέο σύστημα πρέπει να έχει προσανατολισμό ορθής Διαχείρισης των Δασών μας που μόνο μια ισχυρή Δασική Υπηρεσία μπορεί να κάνει με ή χωρίς την βοήθεια των Ιδιωτών. Το σχέδιο είναι έτοιμο από καιρό και με διακομματική συμφωνία. Ας μην καθυστερούμε;

Τα ενυπόγραφα κείμενα που φιλοξενούνται στη κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν την προσωπική άποψη του αρθρογράφου, και όχι κατ’ ανάγκη του ιστολογίου dasarxeio.com 

ΚατηγορίεςΑπόψεις

Tags: 1/23, ΕΜΑΚ, Ελευθέριος Σταματόπουλος, Μάτι, Τουρκία