Τον Ιούνιο του 2010, ο κ. Ιωάννης Κέκερης, ύστερα από πρόσκληση του Συλλόγου Γυναικών Στανού Χαλκιδικής παραβρέθηκε, ως εκπρόσωπος του Δασαρχείου Αρναίας, στην εκδήλωσή τους για την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος. Με ιδιαίτερη χαρά σας παραθέτουμε τον χαιρετισμό – ομιλία του αγαπητού συναδέλφου μας.
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ – 5η ΙΟΥΝΙΟΥ
ΣΤΑΝΟΣ 13 ΙΟΥΝΙΟΥ 2010Αιδεσιμώτατε, Σεβαστέ π. Νικόλαε
κ. Πρόεδρε του Τοπικού Συμβουλίου Στανού, κα Πρόεδρε του Συλλόγου Γυναικών Στανού, νέοι και νέες, μαθητές και μαθήτριες, κυρίες και κύριοι.Αξίζουν συγχαρητήρια οι γυναίκες του Στανού που επέλεξαν σαν αρχή των δραστηριοτήτων του Συλλόγου τους με εκδηλώσεις για το περιβάλλον.
Εκδηλώσεις με τη συμμετοχή των παιδιών, των μαθητών και των νέων θυμίζοντας έτσι το προνόμιο του Στανού να είναι το χωριό με τι περισσότερες πολύτεκνες οικογένειες στην Ελλάδα, τηρουμένων των αναλογιών και δίδοντας συγχρόνως το παράδειγμα της μητέρας που ενδιαφέρεται μαζί με τ’ άλλα να διδάξει στο παιδί την αγάπη και το σεβασμό στο περιβάλλον.Μαζί με τα συγχαρητήρια εκφράζω και τις ευχαριστίες μου στην Πρόεδρο και το Δ.Σ. για την πρόσκληση να συμμετέχει η τοπική Δασική Υπηρεσία, το Δασαρχείο Αρναίας στις εκδηλώσεις αυτές με την αποψινή ομιλία μου.
Να ευχηθώ επίσης σε όλα τα μέλη του Συλλόγου Γυναικών Στανού επιτυχία στους σκοπούς του Συλλόγου και δύναμη παρά Θεού στο έργο τους με τις πρεσβείες της Αγίας Χάιδως που επέλεξαν για προστάτιδά τους.
Από το 1972 και με πρωτοβουλία του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών προστέθηκε στο παγκόσμιο εορτολόγιο η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ , που εορτάζεται από τότε απ’ όλα τα κράτη μέλη το ΟΗΕ στις 5 Ιουνίου κάθε χρόνο.
Η έννοια περιβάλλον συνδυασμένη με την παγκόσμια ημέρα της 5ης Ιουνίου είναι ευρύτατη και αγκαλιάζει όλες τις πτυχές της ζωής μας, αφού εκτός από το φυσικό περιβάλλον περιλαμβάνει το αστικό περιβάλλον, ό,τι έχει σχέση με την ποιότητα ζωής, υγιεινή διαβίωση, το εργασιακό περιβάλλον, το κοινωνικό κ.ά. που αλληλοεπηρεάζονται και αλληλεπιδρούν σε μικρό ή μεγάλο βαθμό.
Να σημειωθεί ότι υπάρχει ξεχωριστή παγκόσμια ημέρα για το Φυσικό Περιβάλλον η 1η Σεπτεμβρίου και ξεχωριστή ημέρα για τα δάση, η 21 Μαρτίου, παγκόσμια ημέρα Δασοπονίας.
Ολόκληρη η φυσική δημιουργία αυτή που είναι μακριά από τον άνθρωπο, δηλ. το Σύμπαν και αυτή που είναι κοντά του δηλ. η Γη αποτελεί το φυσικό περιβάλλον.
Δεν θα μας απασχολήσεί το μακρινό περιβάλλον.
Θα προσγειωθούμε στο οικοσύστημα που λέγεται πλανήτης Γη. Το θεοδημιούργητο “λίαν καλό” περιβάλλον, που έφτιαξε ο Καλός Θεός για ενδιαίτημά μας και του οποίου το αρχέγονο “κάλλος” διαταράσσεται στην εποχή μας από την υπερεκμετάλλευση, την αλόγιστη χρήση των φυσικών πόρων, τη ρύπανση του νερού του αέρα…
Αδήριτη ανάγκη για τον άνθρωπο αποτελούν η προστασία και αναβάθμιση του περιβάλλοντος σε όλες τις εκφράσεις του:
ΔΑΣΗ:
Είναι γνωστό ότι τα Δάση δεν αποτελούν απλά φυσικούς πόρους για εκμετάλλευση.
Ο ρόλος τους είναι πιο σύνθετος εκπληρώνοντας μια σειρά από άλλες λειτουργίες που δεν μπορούν να αποτιμηθούν σε χρήμα, είναι όμως απαραίτητες για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και την οικολογική ισορροπία.
Τα δασικά οικοσυστήματα αποτελούν την σπονδυλική του στήλη του Φ.Π. οι δε σχέση τους με αυτό δεν είναι ούτε απλή ούτε μονοσήμαντη.
Βασικά συστατικά του Φ.Π. που παίζουν θεμελιώδη ρόλο στη ζωή των ανθρώπων όπως ο αέρας, το νερό το έδαφος εξαρτώνται άμεσα από την ύπαρξη των δασών.
ΟΞΥΓΟΝΟ
Τα φυτά αναπνέουν, τα ζώα και ο άνθρωπος αναπνέει. Και τι είναι αυτό που χρειάζεται για την αναπνοή του ο κάθε οργανισμός; ΟΞΥΓΟΝΟ.
Το Δάσος με την ποσότητα και πυκνότητα της φυτικής βιομάζας που συγκεντρώνει, θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως ένα γιγαντιαίο εργοστάσιο παραγωγής οξυγόνου με συνεχή λειτουργία και σταθερή παραγωγή. 5-6 μεγάλα δένδρα παράγουν το οξυγόνο που χρειάζεται ένας άνθρωπος για να ζήσει. Να σημειωθεί ότι ένα αυτοκίνητο σε διαδρομή 1.000 χιλιομέτρων καταναλώνει το οξυγόνο που χρειάζεται ένας άνθρωπος για έναν χρόνο.
ΑΠΟΡΡΥΠΑΝΣΗ
Το Δάσος στον αναγεννητικό του ρόλο απορροφά ρυπαντικές αέριες ουσίες που υπάρχουν στην ατμόσφαιρα.
Συγκρατεί την σκόνη και γενικά παίζει τον ρόλο ενός φυσικού φίλτρου που συμβάλλει σημαντικά στην απορρύπανση της ατμόσφαιρας.
Εάν όμως η ρύπανση αυξηθεί υπερβολικά τότε μπορεί να προκαλέσει την καταστροφή του ίδιου του δάσους (όξινη βροχή).
Η δράση του δάσους ως φίλτρου είναι σημαντική και για μια άλλη μορφή ρύπανσης την ηχορύπανση.
ΕΔΑΦΟΣ
Σημαντική είναι η προσφορά του Δάσους στο να δημιουργεί έδαφος, να το διαμορφώνει, να το συντηρεί και να το προστατεύει.
Η πυκνή βλάστηση συγκρατεί το έδαφος με τις ρίζες των δένδρων και δεν παρασύρεται το χώμα από το νερό. (διάβρωση).
Το φύλλωμα των δένδρων ελαττώνει την ορμή του νερού της βροχής, που φθάνει έτσι στο έδαφος με αργό ρυθμό τροφοδοτώντας τις υπόγειες λεκάνες, τα ποτάμια και τις λίμνες, χωρίς πλημμύρες και καταστροφές.
Προστατεύει ακόμη το έδαφος και από την καταστροφική ενέργεια του ανέμου στο έδαφος (αιολική διάβρωση).
Το Δάσος συγκρατεί το νερό της βροχής το αποθηκεύει και μας το δίνει με τις πηγές και τα πηγάδια. Όπου καταστράφηκαν τα δάση, έλειψε το νερό με καταστρεπτικά αποτελέσματα στις αγροτικές καλλιέργειες, με συνέπεια οι πληθυσμοί εκεί να πεθαίνουν από πείνα. Οι λεγόμενες χώρες του τρίτου κόσμου αποτελούν ζωντανά παραδείγματα.
ΔΑΣΙΚΗ ΑΝΑΨΥΧΗ
Το μουρμουρητό του Δάσους, το φιλτραρισμένο από τις φυλλωσιές φως, η ποικιλία των χρωμάτων, ο καθαρός και ευωδιαστός αέρας δεν αφήνουν ασυγκίνητο και τον περισσότερο αδιάφορο για τη φύση άνθρωπο.
Ποιος δεν αισθάνθηκε τη μαγεία της ομορφιάς του καταπράσινου δάσους, και δεν έκλαψε η ψυχή του στο αντίκρισμα ενός κατεστραμμένου.
Έτσι, παρ όλο το μεγάλο τουριστικό ρεύμα προς τη θάλασσα, το βουνό και το δάσος είχε και θα έχει τους λάτρες του. Οι επισκέπτες του συνεχώς αυξάνονται με την κατασκευή νέων δρόμων και έργων υποδομής, όπως είναι οι χώροι δασικής Αναψυχής, Εθνικοί δρυμοί, πάρκα κ.λ.π. Στην Ελλάδα το δάσος έχει περισσότερη σχέση με τον εσωτερικό τουρισμό. Οι παραθεριστές, οι φυσιολάτρες που μετακινούνται προς το Ελληνικό δάσος, απολαμβάνουν τη φύση, μακριά από τα καυσαέρια και τους θορύβους της πόλης, και ανακαλύπτουν τις φυσικές ομορφιές που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτε από τη θάλασσα.
ΕΡΗΜΟΠΟΙΗΣΗ ΕΔΑΦΩΝ
Με την υποχώρηση και εξαφάνιση του δάσους για οποιοδήποτε λόγο, εκχέρσωση, πυρκαγιά, αλόγιστη υλοτομία, υπερβόσκηση, εμφανίζεται η ερημοποίηση. Αν και για τον ορισμό της υπάρχει διαφωνία, εκεί που συμφωνούν όλοι είναι ότι συνδέεται με την υποβάθμιση και διάβρωση του εδάφους (καταστροφή δασών, εντατικές καλλιέργειες, αγροχημικά κ.ά.) και ότι είναι φαινόμενο μη αναστρέψιμο. Δηλαδή οι εκτάσεις που καταστρέφονται δεν πρόκειται να γίνουν ποτέ παραγωγικές.
ΑΓΡΟΧΗΜΙΚΑ:
Την τελευταία εικοσαετία πολύς λόγος γίνεται από τα μέσα ενημέρωσης για το φόβο ότι πολλά από τα φρούτα και λαχανικά φθάνουν στο τραπέζι μας δηλητηριασμένα. Από τις έρευνες που γίνονται στα χημικά εργαστήρια ανιχνεύονται ποσότητες δηλητηρίων από τα λιπάσματα και τα φυτοφάρμακα. Η αυξητική δε τάση προκαλεί εύλογες ανησυχίες για το μέλλον.
Γίνεται αντιληπτό ότι αν έπαυε άμεσα η χρήση των αγροχημικών η παγκόσμια παραγωγή θα έπεφτε στο μισό με δυσάρεστα αποτελέσματα για την επιβίωση εκατομμυρίων ανθρώπων.
Απαιτείται έλεγχος στη χρήση τους και παράλληλα η παρότρυνση για αύξηση των βιολογικών καλλιεργειών, ώστε να σταματήσει η ανησυχητικοί αυξανόμενη τάση χρήσης τους.
ΥΓΡΟΤΟΠΟΙ – ΝΕΡΟ
Κανένας ζωντανός οργανισμός ζωικός ή φυτικός δεν μπορεί να ζήσει χωρίς νερό.
Παρά την όποια τεχνολογική εξέλιξη η ζωή του ανθρώπου είναι άμεσα συνδεδεμένη, με οικοσυστήματα που έχουν ως βασικό συστατικό τους το νερό και αποτελούν τους λεγόμενους υγροτόπους.
Τα οφέλη τους τεράστια. Συγκρατούν τα βρόχινα νερά προστατεύοντας έτσι τις καλλιέργειες από τις πλημμύρες.
Λειτουργούν σαν μηχανισμοί καθαρισμού των νερών τα οποία έτσι φθάνουν χωρίς άλατα στον υδροφόρο ορίζοντα. Πολλά οστρακοειδή και ψάρια στους υγροτόπους μεταναστεύουν για ωοτοκία και πλήθος πουλιών φιλοξενούνται με ασφάλεια στους καλαμώνες τους.
Κυριότεροι κίνδυνοι που τους απειλούν;
Η καταπάτηση εδαφών, η υπεράντληση νερού, το παράνομο ή ανεξέλεγκτο κυνήγι, η υπερβόσκηση, η ανεξέλεγκτη αλιεία, η απόρριψη στερεών αποβλήτων και λυμάτων κ.ά.
Μεγάλος πανικός για την τύχη της οικονομίας των κρατών από την τιμή διακίνησης του λεγόμενου μαύρου χρυσού.
Από κάθε γωνιά όμως της γης κρούεται ο κώδωνας του κινδύνου για το νερό και δεν είναι λίγες οι φωνές ότι στο μέλλον οι πόλεμοι θα γίνονται για το νερό.
Ο λόγος; Βάλε το διψασμένο στα μεγαλύτερα διυλιστήρια και τις πλουσιότερες πετρελαιοπηγές χωρίς σταγόνα νερό. Τι θα διαλέξει;
Γκρίζο το μέλλον για το νερό και στη χώρα μας. Μειώνεται η ποσότητα και υποβαθμίζεται η ποιότητα. Επιβαρύνονται τα υπόγεια νερά με νιτρικά άλατα από την αλόγιστη χρήση των αγροχημικών. Πολλές ακτές, ποτάμια και λίμνες μολύνονται από αστικά λύματα.
ΒΙΟΠΟΙΚΙΛΟΤΗΤΑ
Η προστασία των δασικών οικοσυστημάτων και των υγροτόπων συνοδεύεται απαραίτητα με την διατήρηση της βιοποικιλότητας, δηλαδή των ζωντανών οργανισμών, που συνθέτουν το βιοτικό περιβάλλον. Την χλωρίδα και την πανίδα. Πόσα ζωντανά είδη υπάρχουν στη γη; Κανείς δεν γνωρίζει. Εμμέσως υπολογίζονται σε 40 εκατομμύρια από τα οποία πάνω από 70% είναι έντομα. Και από τα 40 εκατομμύρια έχουν καταγραφεί μόνο 1,7 εκατομ. είδη.
Πάνω από τα μισά ζουν στα τροπικά δάση και κινδυνεύουν με εξαφάνιση λόγω της καταστροφής των δασών αυτών. Αξιοσημείωτο ότι το 20% των φαρμάκων προέρχεται από είδη φυτών.
Η ΕΚΡΗΞΗ ΤΩΝ ΠΟΛΕΩΝ
Όλα όσα είπαμε παραπάνω αφορούν το μεγάλο οικοσύστημα, το Φυσικό Περιβάλλον.
Αβιοτικό περιβάλλον: αέρας, νερό, έδαφος και το βιοτικό: ζωντανοί οργανισμοί.
Μέσα στο φυσικό αυτό περιβάλλον ο άνθρωπος εγκαταβιώνει και το διαχειρίζεται.
Στο πέρασμα των χιλιετιών δημιούργησε το δικό του περιβάλλον το αστικό, κοινωνικό, πολιτιστικό.
Οι τεράστιες συγκεντρώσεις πληθυσμών σε λίγες πόλεις τόσο στον πλούσιο Βορρά όσο και στον φτωχό Νότο, συνδέθηκαν με σοβαρά οικολογικά προβλήματα.
Ατμοσφαιρική ρύπανση, θόρυβοι, μολυσμένα νερά, άθλιες συνθήκες διαβίωσης, δύσκολες μετακινήσεις, οικοπεδοποίηση και τσιμεντοποίηση κάθε σπιθαμής γης αποτελούν σήμερα ντροπή για τον πολιτισμό μας.
Το μισό του παγκόσμιου πληθυσμού ζει σε πόλεις μεγαθήρια και κάθε προσπάθεια για αποκέντρωση πέφτει στο κενό.
Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως οι κοινωνίες των πόλεων εξελίχθηκαν σε κοινωνίες παραγωγής απορριμμάτων.
Η πλειονότητα από αυτών που πετιούνται είναι υλικά συσκευασίας, πλαστικά, υπολείμματα φαρμάκων, διαλυτικά, μπαταρίες, ουσίες κλιματιστικών, χλωροφθοράνθρακες (freon) άκρως επικίνδυνα για το περιβάλλον.
Οι χώροι συγκέντρωσης, οι λεγόμενες χωματερές, έχουν φθάσει στα όριά τους και αναζητούνται λύσεις στην καύση ή στην υγειονομική ταφή τους.
Λύσεις που για προφανείς λόγους δεν είναι αθώες και επιβαρύνουν βραχυπρόθεσμα (καπνός από την καύση) ή μακροπρόθεσμα, αφού πολλοί υποστηρίζουν και έχουν δίκιο ότι δεν υπάρχει υγειονομική ταφή απορριμμάτων.
Η σίγουρη και οικονομική λύση της ανακύκλωσης βρίσκεται, τουλάχιστον στη χώρα μας, σε νηπιακή μορφή.
Η ηχορύπανση, η διαβίωση σε σπίτια τσιμεντένια κουτιά, το στρες και το άγχος, οι ανέλεγκτες και εν πολλοίς βλαβερές διατροφικές συνήθειες, το νέφος, είναι επίσης προϊόντα του καταναλωτισμού και χαρακτηρίζουν τις σύγχρονες μεγαλουπόλεις.
ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΡΥΠΑΝΣΗ
Η συγκέντρωση των πληθυσμών στις πόλεις συνδέεται άμεσα με την συγκέντρωση των βιομηχανιών κοντά ή μέσα σ’ αυτές.
Η βιομηχανία, ο βασικότερος τομέας ανάπτυξης μιας χώρας, καθώς αναπτύχθηκε στις περισσότερες περιπτώσεις χωρίς προγραμματισμό, εκτός από την εξάντληση των φυσικών αποθεμάτων, δημιούργησε τεράστια περιβαλλοντικά προβλήματα.
Η ανεξέλεγκτη εναπόθεση των βιομηχανικών απορριμμάτων, η εκπομπή αερίων ρύπων έφεραν τραγικά αποτελέσματα με τη ρύπανση του υδροφόρου ορίζοντα, λιμνών, ποταμών και θαλάσσιων περιοχών και τις ατμόσφαιρας.
Το φαινόμενο της “όξινης βροχής” που καταστρέφει τα δάση, αρχαία μνημεία και μολύνει ποταμούς και λίμνες είναι αποτέλεσμα της ατμοσφαιρικής ρύπανσης.
Όπως, καθώς επίσης η “τρύπα του Όζοντος” και το “φαινόμενο του θερμοκηπίου” για τα οποία τόσος λόγος γίνεται.
ΠΥΡΗΝΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ
Μεγάλος και διαρκής εφιάλτης για την ανθρωπότητα η πυρηνική ενέργεια. Δεν αναφερόμαστε στα πυρηνικά εξοπλιστικά συστήματα τα οποία αν χρησιμοποιηθούν θα επιφέρουν ανυπολόγιστες καταστροφές, Η Χιροσίμα και το Ναγκασάκι αποτελούν τραγικά μνημεία της πολεμικής ανθρώπινης μανίας.
Μετά το δυστύχημα του Τσερνομπίλ της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί για την ασφαλή λειτουργία των πυρηνικών μονάδων παραγωγής ενέργειας, ανά τον κόσμο, που δεν είναι λίγες.
ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ
Ακόμη και οι πιο αθώες φαινομενικά δραστηριότητες, όπως ο τουρισμός και η περιηγήσεις έχουν το μερίδιό τους στην περιβαλλοντική επιβάρυνση.
Μια βόλτα στο τέλος του Σαββατοκύριακου στις παραλίες τα καλοκαίρια θα μας πείσει, καθώς με την αποχώρηση των λουομένων οι αμμουδιές έχουν την όψη χωματερής.
Και ενώ το μοντέλο του μαζικού τουρισμού και των ξενοδοχειακών μονάδων μεγαθήρια, τείνει να ξεπεραστεί, στη χώρα μας τα πάντα εξακολουθούν να κινούνται απρογραμμάτιστα, χωρίς επιλογή προτεραιοτήτων, χωρίς συντονισμό.
Και τίθεται το ερώτημα:
Μια κοινωνία που θέλει να λέγεται αναπτυγμένη και σύγχρονη πως θα αντιμετωπίσει το πρόβλημα της καταστροφής του περιβάλλοντος;Σε ποιες ενέργειες θα πρέπει να προβεί για την διατήρηση της οικολογικής ισορροπίας.
Είναι γνωστή η φράση ότι το περιβάλλον το δανειστήκαμε από τα παιδιά μας και τους το χρωστάμε προστατευμένο και αναβαθμισμένο.
Γίνεται φανερό στην ιστορία της ανθρωπότητας πως σε κάθε εποχή ο άνθρωπος έχει στη διάθεσή του το αντίδοτο για την προστασία του ενδιαιτήματός του.
Από την εποχή των σπηλαίων μέχρι πριν την βιομηχανική επανάσταση οι όποιες ενέργειες του ανθρώπου ήταν φιλικές προς το περιβάλλον.
Από την εποχή της εκβιομηχάνισης και μετά διαπιστώθηκε ότι οι φυσικοί πόροι δεν είναι ούτε ανεξάντλητοι, ούτε αμετάβλητοι.
Οι περισσότερο ευαισθητοποιημένοι αντιλήφθηκαν τον επικείμενο κίνδυνο και εξέπεμψαν το σήμα κινδύνου.
Δραστηριοποιήθηκαν ίδρυσαν περιβαλλοντικές οργανώσεις σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Προσπάθησαν και επέτυχαν να συμπεριληφθούν στις νομοθεσίες των κρατών διατάξεις προστασίας του περιβάλλοντος.
Αν προσπαθούσαμε να θέσουμε κατά κάποιο τρόπο κανόνες περιβαλλοντικής συμπεριφοράς στη καθημερινή μας ζωή, θα λέγαμε:
Οικονομία στο νερό (Πότισμα, πλύσιμο αυτοκινήτου κλπ. χωρίς υπερβολές).
Οικονομία στην ενέργεια. (Ηλεκτρικό, καύσιμα υγρά και στερεά)
Προσοχή στη χρήση χημικών σκευασμάτων (Απορρυπαντικών, εντομοκτόνων, αγροχημικών κλπ.)
Χρήση οικονομικών και συμβατών με το περιβάλλον συσκευών και σκευασμάτων. (Όχι περιττές συσκευασίες, λιγότερο πλαστικό)
Διαχωρισμός απορριμμάτων για ανακύκλωση, που πρέπει να οργανωθεί.
Ποτέ και το παραμικρό σκουπιδάκι στο δρόμο στην παραλία στο δάσος, στο ύπαιθρο. Στον κάδο απορριμμάτων ή στο χώρο συγκέντρωσης.
Καλή συντήρηση αυτοκινήτου και έγκαιρη ανανέωση κάρτας καυσαερίων. Όχι άσκοπες μετακινήσεις.
Σεβασμός στ’ αυτιά των συνανθρώπων μας. Όχι ηχορύπανση.
ΝΑΙ στα βιολογικά προϊόντα.
Υποστήριξη της τοπικής αγοράς. Τα προϊόντα της είναι πιο φρέσκα και επιβαρύνουν λιγότερο το περιβάλλον με τη μεταφορά τους.
Προστασία του Δάσους, της άγριας ζωής. Πανίδας και χλωρίδας.
Ευαισθησία στους προστατευόμενους χώρους.
ΠΟΤΕ φωτιά μέσα και κοντά στο δάσος, σε δένδρα, χόρτα, σε αυλές. Μια σπίθα αρκεί για να φέρει την καταστροφή.
Γίνεται φανερό από τα παραπάνω ότι η ανάπτυξη περιβαλλοντικής συνείδησης στον καθένα μας είναι σήμερα απαραίτητη.
Η αρχική εντολή του Θεού στον άνθρωπο να προστατεύει, παράλληλα με την εργασία, το γήινο ενδιαίτημά του είναι επίκαιρη στην εποχή μας παρά ποτέ.
Για το λόγο αυτό εκφράζω και πάλι τα συγχαρητήριά μου στον Σύλλογο Γυναικών Στανού “Η ΑΓΙΑ ΧΑΪΔΩ” για την πρωτοβουλία.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ
Βιβλιογραφία:
“Μαθήματα στο πράσινο” Ν. Μολυβιάτη
“Περιβάλλον 2002” ΥΠΕΧΩΔΕ
ΚατηγορίεςΠεριβάλλον
Αφήστε μια απάντηση