Σε δελτίο τύπου για την Παγκόσμια Ημέρα της Δασοπονίας, η Ένωση Ελλήνων Δασοπόνων Δημοσίων Υπαλλήλων (ΕΕΔΔΥ), αναφέρει:
«Φέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια από την θέσπιση της Παγκόσμιας Ημέρας της Δασοπονίας και δεύτερη συνεχόμενη χρονιά που η Ημέρα αυτή μας βρίσκει σε καθεστώς αποκλεισμού, περισσότερο κουρασμένους από ποτέ λόγω των δύσκολων υγειονομικών συνθηκών, με πολλές απώλειες καθώς αναρίθμητοι συνάνθρωποί μας έχασαν τη μάχη με έναν αόρατο εχθρό αλλά συνάμα λίγο πιο σοφούς, λίγο πιο συνειδητοποιημένους, λίγο πιο ευαισθητοποιημένους και σαφώς πολύ πιο θυμωμένους. Ο θυμός που μας καταβάλει δεν έχει να κάνει μόνο με την υγειονομική βόμβα που έσκασε και κανείς δεν μπορεί να φρενάρει τις επιπτώσεις και τις συνέπειές της. Ώς εργαζόμενοι που “πονάμε” τα δάση νοιώθουμε θυμό με το συνεχιζόμενο κατήφορο της Δασικής Υπηρεσίας, με τη δυστοκία των κυβερνήσεων να αντιληφθούν τηνπολυλειτουργικότητα των δασών και την κοινωνική διάσταση του αγαθού αυτού, με την υποχρηματοδότηση του δασικού τομέα και εν τέλει με το ξεπούλημα των δασικών αντικειμένων σε αλλότριες υπηρεσίες και ειδικότητες.
Σε μια περίοδο λοιπόν που το δάσος έχει χάσει το νόημα και τον προορισμό του και από «κοινό αγαθό» και «ανθρώπινο δικαίωμα» γίνεται «αγαθό για μερικούς» και «οικονομικό δικαίωμα για λίγους», σε μια περίοδο που η κλιματική κρίση είναι πραγματική και απειλεί την ανθρώπινη ζωή και υγεία, σε μια περίοδο που η Δασική Υπηρεσία ψυχορραγεί, ενστερνιζόμαστε τα λόγια του Henry de Motherlant,
Αυτό που διαρκεί είναι η αδιαφορία.
Τίποτα δεν κρατάει πάνω στο δέντρο περισσότερο από ένα ξερό κλαδί.
Το γεγονός ότι ο σημερινός εορτασμός συμπίπτει με την εαρινή ισημερία και συνάμα με τον ερχομό της άνοιξης, μας γεμίζει με αισιοδοξία ότι εν τέλει κάτι θα αναγεννηθεί από τις στάχτες, όπως ακριβώς κάνει το πεύκο μετά την φωτιά.
Τα δασικά οικοσυστήματα απαιτούν διαχείριση κι όχι εκμετάλλευση. Χρόνια πολλά!»
ΚατηγορίεςΔασική Υπηρεσία
Δυστυχώς κάθε χρόνο γινόμαστε αποδέκτες ευχολογίων και μόνο…Οι ΔΥ ξέρουν μόνο να απορρίπτουν -λύση ποτέ δεν δίνουν-, οι ιδιώτες προσπαθούν να επιβιώσουν με την όλη κατάσταση και η επιστημονική κοινότητα το έχει ρίξει στα ερευνητικά και μόνο.
Ως αποτέλεσμα έχει η πολιτική για τα δάση να είναι μια δημιουργική ασάφεια με ευχολόγια και κατάρες και φως στο τούνελ κανένα. Σε 10 χρόνια που η Δασολογία θα είναι μια κατεύθυνση στου μηχανικούς ας έρθουν όλοι να τα ξαναπούμε.
Για να επέλθει αλλαγή θέλει δράση και προτάσεις. Δυστυχώς σαν κλάδος το παιχνίδι το χάσαμε και θα εξαφανιστούμε. Τρανό παράδειγμα το ΠΔ όπου κατόπιν εορτής αντέδρασαν όσοι αντέδρασαν ενώ παρασκηνιακές συζητήσεις γινόταν επί ένα χρόνο.
Καληνύχτα μας!!!