Δημήτριος Η. Παπαστερίου,
Ομότιμος καθηγητής ΑΠΘ
Α. Χαρακτηριστικό όλων των νομοθετημάτων που κινούνται στα πεδία του Κτηματολογικού Δασικού Δικαίου – αλλά καθώς φαίνεται και σε όλο το ευρύτατο πεδίο του ιδιωτικού και δημόσιου δικαίου – είναι ότι στον τίτλο τους περιέχεται η διατύπωση «…και άλλες διατάξεις». Δεν πρόκειται, όμως, για μια απλή διατύπωση.
Β. Πρόκειται για μια διαχρονική και διαπαραταξιακή εφαρμογή που θα μπορούσε να εκληφθεί και ως οιονεί νομοθετική μέθοδος παραγωγής δικαίου κυρίως μέσω των τροπολογιών. Στην ουσία πρόκειται για το «δίκαιο των άλλων διατάξεων», το οποίο εισάγεται στην έννομη τάξη μας «εκ πλαγίου». Εκκωφαντικό δείγμα – με πολλούς σημερινούς συμπλέοντες – ο ν. 4512/2018: πρόκειται για ένα «νομοθέτημα» που καλύπτει την απόσταση από το «Ελληνικό Κτηματολόγιο» στα Καζίνο (και λίγο πιο πέρα) μέσω μιας εντόπιας νομοθετικής τρέλλλας – τα τρία «λάμδα» δεν οφείλονται σε ορθογραφικό σφάλμα. Το νομοθέτημα αυτό των άρθρων 1 έως 406 και των τεσσάρων παραρτημάτων, φέρει ημερομηνία 17 Ιανουαρίου 1018. Δείγμα γραπτού νομικού πολιτισμού. Ερώτημα: Όσοι εκ των βουλευτών μας το ψήφισαν και όσοι εκ των βουλευτών μας αρνήθηκαν τη ψήφο τους κατάλαβαν τι έκαναν; Τουλάχιστον διέτρεξαν τροχάδην τις διατάξεις του;
Γ. Στο πεδίο αυτό της εκ πλαγίου νομοθετήσεως μπορεί να ενταχθεί και το δίκαιο των εγκυκλίων» [βλ. ενδεικτικά την εγκύκλιο ΥΠΕΝ 153393/918/12.4.2017 που αναρτήθηκε στη “Διαύγεια” (ΑΔΑ: 6ΔΜ04653Π8-ΦΧΒ. Σχετικά: Παπαστερίου, Η ΟλΣτΕ και το δίκαιο των εγκυκλίων. Ο «…ολοκληρωμένος χειρισμός…» ως υδατογράφημα, σε dasarxeio.com, 29/11/2021). Αντλούμε το ακόλουθο απόσπασμα «…Μέχρι τώρα οι εγκύκλιοι – γνωρίζαμε –έχουν ως σκοπό να διευκολύνουν στην εφαρμογή και την ερμηνεία ενός κανόνα δικαίου, αλλά όχι βέβαια να νομοθετούν ή να (προ)νομοθετούν ή έστω να προαναγγέλλουν μια επόμενη ρύθμιση. Η ΟλΣτΕ αποφαίνεται ότι ορθώς έπραξε η συγκεκριμένη εγκύκλιος, αναγνωρίζοντας χωρίς αμφιβολία μια τέτοια αρμοδιότητα στις εγκυκλίους. Ίσως να πρόκειται για ένα νέο τύπο «εγκυκλίου» – με αυξημένη τυπική και ουσιαστική ισχύ – μια «υπερεγκύκλιο», την ύπαρξη της οποίας πιστοποιεί, ως μη όφειλε, το ανώτατο ακυρωτικό…».
Δ. Οι δύο αυτές δεσπόζουσες πηγές της εκ πλαγίου νομοθετήσεως – οι άλλες διατάξεις και οι έκνομες εγκύκλιοι – καθιστούν το έργο της εφαρμογής και ερμηνείας του δικαίου δυσχερέστατο, δυσπρόσιτο και δυσεφάρμοστο. Αν ληφθεί υπόψη ότι το έργο αυτό καλούνται να υλοποιήσουν και μη νομικοί (για παράδειγμα υπάλληλοι των δασικών υπηρεσιών) αναδύονται σοβαρότητα προβλήματα και στα πεδία του Κτηματολογικού Δασικού Δικαίου. Τα ίδια προβλήματα σωρεύονται, πολλαπλασιάζονται και ενισχύονται από την έλλειψη στοιχειώδους κωδικοποιήσεως. Με παραπέρα αλυσιδωτή και υπέρογκη επιβάρυνση της δικαστικής εξουσίας, στην οποία προσφεύγουν σωρηδόν οι κοινωνοί του δικαίου. Αλλά και μία ακόμη σοβαρή επίπτωση: Η διόγκωση του χρόνου απονομής της δικαιοσύνης.
Δημοσιεύτηκε στο dasarxeio.com | 18.10.2022
Αφήστε μια απάντηση