Το ΑΚ 1057 στα δάση
Ειδοποιία και «οικιστικές πυκνώσεις»

Δημήτριος Η. Παπαστερίου,
Ομότιμος Καθηγητής Νομικής Σχολής ΑΠΘ

Οι σχέσεις Αστικού Δικαίου προς το Κτηματολογικό Δασικό Δίκαιο δεν είναι μόνο υπαρκτές αλλά εξελίσσονται σε πολύ σημαντικές. Τα παραδείγματα του «ζωτικού χώρου» και της χρησικτησίας είναι περιπτώσεις τομής της οργανικής και λειτουργικής ενότητας των δύο αυτών ρυθμιστικών πεδίων της έννομης τάξης.

Στο ΑΚ 1057 ορίζεται ότι «Αν κινητό ενωθεί με ακίνητο έτσι ώστε να γίνει συστατικό του, η κυριότητα του ακινήτου εκτείνεται και στο κινητό». Ο όρος «ακίνητο» στη συγκεκριμένη διάταξη καταλαμβάνει κάθε ακίνητο, ανεξάρτητα αν είναι αστικό, αγροτικό ή δασικό.

Αυτό σημαίνει ότι αν οικοδομικά υλικά χρησιμοποιούνται για την ανέγερση κτιρίου σε συγκεκριμένη έκταση που έχει δασικό χαρακτήρα (=ακίνητο), δημιουργείται συστατικό του ακινήτου αυτού, με αποτέλεσμα η κυριότητα της εκτάσεως με δασικό χαρακτήρα να εκτείνεται και στο κινητό. Έτσι, το κτίριο που έχει ανεγερθεί, ως συστατικό του ακινήτου με δασικό χαρακτήρα, ανήκει κατά κυριότητα στον κύριο του ακινήτου.

Στα δημόσια ή διακατεχόμενα δάση η κυριότητα ανήκει στο Δημόσιο.

Αν το κτίριο ανεγείρεται σε δημόσιο ή διακατεχόμενο δάσος, που ανήκει κατά κυριότητα (και νομή) στο Δημόσιο, τότε το κτίριο αυτό περιέρχεται στην κυριότητα του Δημοσίου σύμφωνα με το ΑΚ 1057.

Στα παραπάνω δημόσια κτίρια δε νοείται εφαρμογή των διατάξεων που διέπουν τις «οικιστικές πυκνώσεις», πολύ περισσότερο όταν αυτές οι διατάξεις προσκρούουν στα άρθρα 24 και 117, παρ. 3, Συντ.

Λόγω της μεταβολής της ταυτότητας του ακινήτου – μεταβολή που οφείλεται στην ανέγερση του κτιρίου- ο κύριος του (νέου) ακινήτου έχει την υποχρέωση να το δηλώσει στην κτηματογραφούσα αρχή κατά το στάδιο της κτηματογραφήσεως, καθώς και να το καταχωρίσει κατά τη λειτουργία του Κτηματολογίου. Προφανώς οι υποχρεώσεις αυτές, ούτως εχόντων των πραγμάτων, βαρύνουν το Δημόσιο.

.
Δημοσιεύτηκε στο dasarxeio.com | 01.12.2017

.

Διαβάστε επίσης:
– ΠΡΟΔΗΛΑ ΣΦΑΛΜΑΤΑ
– Το ΣτΕ για τις «οικιστικές πυκνώσεις»
– Παρέμβαση για τις «οικιστικές πυκνώσεις»
– ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ: «Οικιστικές πυκνώσεις»
– Στην κυριολεξία και μεταφορικά πυρκαγιές
– Αριστεία και ισότητα στα δάση
–  Γούρνες: Φυσικές και νομικές
–  Η συνεχιζόμενη ιδέα των πυκνώσεων
–  ΟΙΚΙΣΤΙΚΕΣ ΠΥΚΝΩΣΕΙΣ
– ΔΑΣΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ ΑΠΡ 2017 (I) – Συστηματική παρουσίαση και λίγες παρατηρήσεις
– ΔΑΣΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ ΑΠΡ 2017 (II) – Συστηματική παρουσίαση και λίγες παρατηρήσεις
– Στην «κοσμογονία» των δασικών χαρτών: Και πάλι βελτιώσεις
– Επανακαθορισμοί στους δασικούς χάρτες
– Αναρτήσεις δασικών χαρτών
– Τάξη στα δάση και έννομη τάξη

ΚατηγορίεςΔόμηση - Αυθαίρετα, Νομοθεσία

Tags: Άρθρο 117 παρ. 3 του Συντάγματος, Άρθρο 24 του Συντάγματος, Αυθαίρετα, ΑΚ 1057, Δασική Νομοθεσία, Δημήτριος Η. Παπαστερίου, Οικιστικές πυκνώσεις, Σύνταγμα